Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 19 oktober 2013

Kleurentocht Zuidwolde

Na een te lange periode van niet wandelen, trokken Wandelmams en ik vandaag de wandelschoenen maar weer eens aan. De Wandelkerel werd verwacht op het voetbalveld, dus hij ging niet mee. Als liefhebbers van verhard wandelen kozen we vandaag een wandeling buiten onze comfortzone. Maar naast liefhebbers van verhard wandelen, zijn we ook liefhebbers van de wandelingen van de SWOS. Simpelweg omdat zij van iedere wandeling iets bijzonders weten te maken door te kiezen voor paden die geen paden zijn, door te kiezen voor bijzondere rustlocaties, door de meest aparte kronkelpaadjes op te nemen in de route, door de vele enthousiaste vrijwilligers en vooral door hun ongebreidelde enthousiasme voor wandelen en wandelaars. Gezien de verwachte ondergrond en ons gebrek aan wandelactiviteiten van de laatste tijd hielden we het vandaag bij 20 km.

En zo vertrokken Wandelmams en ik net na 8 uur richting Zuidwolde. In Zuidwolde stonden de vrijwilligers ons alweer op te wachten om ons te begeleiden naar een goede parkeerplek. En zo konden we vlakbij de startlocatie, zalencentrum Ten Kaat, parkeren. Het ritueel van inschrijven, plassen, GPS aanzetten, de vraag stellen wel of geen jas (JA) en tas omknopen werd afgehandeld en zo verlieten we een kwartiertje na het betreden van de startlocatie deze weer om te genieten van de herfst.

Het was even wennen want de laatste jaren hebben we bij de SWOS de 30 km gelopen en dat betekent de blauwe route en nu moesten we overstappen op geel. Maar zolang alle routes gelijk opgingen was er niets aan de hand. Wij moesten dus vooral opletten bij eventuele splitsingen, maar we gingen gewoon voor het genieten.

Al snel kwamen we bij een oude begraafplaats en hoewel het woord genieten dan misschien niet helemaal gepast is, vinden wij dit soort plekken zeker heel bijzonder. En dus weken we even van de route af om rond te lopen op dit bijzondere stukje grond. Vele wandelaars keken ons aan alsof we gek geworden waren, tenslotte waren we net gestart, maar Wandelmams en ik "genoten" van dit bijzondere stukje grond. En met respect voor de overledenen en hun naasten maakten we foto's, zonder hun privacy aan te tasten.






Na dit bijzondere uitstapje vervolgden we onze weg. En gezien de naam van deze tocht, zochten we naar kleur. Kleur in de natuur in dit geval, want Wandelaars met gekleurde jacks waren er genoeg. Maar voor we een mooie collectie foto's hadden kunnen verzamelen, was het al tijd voor de eerste rust. En we waren aan een bakkie toe, de koffie van Mams stond nog op haar aanrecht en mijn thee was zwaaithee geworden, dus we wilden nu even genieten van ons bakkie. Deze rust was in de kantine van een kleine camping. Een heerlijke kantine, met houtkachel, degelijke stoelen, eenvoudige bar, 3 koekoeksklokken en vooral veel sfeer. En als docent Nederlands viel mijn oog weer op een mooi stukje taal.


Ja, ik moest hem ook 2 keer lezen......

Na de rust stortten we ons op foto's maken. Natuurlijk ging het om het wandelen, maar de natuur had zoveel moois te bieden, dat we vooral de bijzondere dingen wilden vastleggen. De rest van het verslag zal dan ook voornamelijk bestaan uit foto's, voorzien van kort commentaar. Veel plezier!!!!



Theaterkuil, ergens in het bos bij Zuidwolde. (Oeps, ben de naam kwijt....)










De naam Kleurentocht lijkt door bovenstaande foto's geheel gerechtvaardigd...








En bij de herfst horen paddestoelen. We kwamen er veel tegen, maar het duurde even voor de enige echte paddestoel tegenkwamen. Die rode met witte stippen. En toen we ze eindelijk vonden maakte Wandelmams (geheel toevallig, dat gaf ze zelf toe) onderstaande foto. En daar was ze dan weer zo trots op, dat ik het verzoek (in de vorm van een bevel) kreeg om te stoppen. Deze foto moest ik zien!!! En ik kan niet anders zeggen dan dat het een prachtfoto is!!!!!


Verder was er nog zoveel meer om van te genieten....











Heerlijke kerrie-courgettesoep in buitenherberg Ter Linde. Misschien iets aan de prijs, maar de hoeveelheid en smaak maakten het weer goed.


En hoewel het wandelen Wandelmams en mij niet meeviel vandaag, hebben we weer genoten van al het moois dat de SWOS ons te bieden had.

Nu maar weer wandelconditie opdoen om de volgende keer 30 km lang te kunnen genieten....


Geen opmerkingen: