Bijna Kerst.......

De week voor de kerstvakantie is altijd een drukke week. Het wandelmannetje had een redelijk relaxte week. Hij kwam er maandag achter dat hij twee keer per jaar een snipperdag op mag nemen. Eén voor de kerstvakantie en één na de kerstvakantie. En als je dan toch die snipperdag op mag nemen, dan maar op het laatste moment. En aangezien hij dinsdag en donderdag nog een toets had en vrijdag sowieso al vrij was, bleef alleen de woensdag over. Donderdag was de kerstviering op zijn school, maar aangezien de afstand tot de middelbare school groter is dan tot de basisschool (zowel letterlijk als figuurlijk) heb ik daar geen foto's van.

Dochterlief had een topweek. Dat begon met het traditionele kerstbuffet op school. Twee jaar geleden blogde ik er hier ook al over. Helaas moest ik vorig jaar de honneurs laten waarnemen door Wandelmams i.v.m. de opname van manlief in het AMC en mijn verblijf daar in de buurt. Dit jaar wilde ik dus koste wat kost aanwezig zijn. Maar omdat ik op woensdag werk, moest dochterlief zelf haar bijdrage aan het kerstbuffet regelen. Ik had een boodschappenbriefje, geld en het recept neergelegd. En zij deed de boodschappen, zette de oven aan, woog alle ingrediënten af, kneedde, zette de boel in de oven, zette de wekker en haalde de boel weer uit de oven. En wat ze maakte? Blokzijler Brok. (Het recept volgt later.)

Toen ik thuis kwam, was ze zich aan het optutten. De brok stond klaar, ze had haar feestkleren aan, behalve haar "hakken", want die waren al op school, dus binnen vijf minuten vertrokken we richting school. In de klas was het een drukte van belang. Maar toen alle kinderen vertrokken waren richting schoolplein, maakte ik nog snel een paar foto's van de klas.

 

Na het maken van de foto's haastte ik mij naar het schoolplein, want daar stond de jaarlijkse samenzang op het programma. De basisschool heeft nog een echte muziekjuf en zij leert de kinderen nog echt zingen. Helaas begaf haar accordeon het en moest de juf het oplossen met de gitaar. Er werden dus wat minder liedjes gezongen en soms ging het niet helemaal synchroon, omdat de muziekinstallatie ook nog kuren kreeg, maar de samenzang blijft voor mij een slik-moment. En ik stond met nog twee andere moeders dit schouwspel te bekijken. En net als bij ons zit hun oudste kind op de middelbare school en hun jongste kind in groep 7. En dat betekent dat we daar volgend jaar voor het laatst met een kind op het schoolplein staan

Na het zingen vertrokken alle kinderen naar hun eigen klas en daar begon het buffet. Ik vertrok naar huis om wat te gaan eten. Om kwart voor zeven ging ik dochterlief weer ophalen. Een blij meisje ging weer mee naar huis. Ze had lekker gegeten, ze had op haar trompet gespeeld en kreeg daarover veel complimentjes, de koek was bijna op en ze had "haar" hakken aan.

De donderdag bracht nog meer kersttraditie. Allereerst voor mijzelf, want de donderdag is er een kerstmarkt op mijn werk. Die traditie is al zo oud, dat diverse oud-leerlingen naar school komen zonder de sociale media te raadplegen, want de kerstmarkt is een zekerheid en een reünie. Voor de (oud)docenten geldt dat ook. En af en toe moet ik diep in mijn geheugen graven om een naam naar boven te krijgen, maar hoe leuk ik die oud-leerlingen ook vind, het leukste vind ik de creaties van de huidige leerlingen. Zeker als dat een onverwachte kant van zo'n schat blijkt te zijn.

Ook dit jaar werd ik weer verrast. Heerlijk, fantastisch en weer een opening om in het komende jaar aan het werk te gaan met mijn leerlingen. Natuurlijk gaf ik een paar centen uit, maar zoals wel vaker, was ik ook de onofficiële fotograaf van deze avond.

Maar deze donderdagavond stond niet alleen in het teken van de kerstmarkt, Dochterlief speelde dit jaar ook de kerstmusical op school. Elk jaar is er een andere groep (behalve groep 8) die de kerstmusical mag spelen en dit jaar was dat groep 7. Nu is er een groep 7A en 7B, met in totaal 40 leerlingen, dus volle bak. De verdeling was zo gemaakt, dat groep 7A, die van dochterlief, voor de pauze speelde en dat groep 7B de rollen na de pauze overnam.

Dochterlief wist dit jaar één van de hoofdrollen in de wacht te slepen en ze speelde met overtuiging. Ik mocht vrijdagmorgen komen, toen ze nog een keer voor de bovenbouw speelden, omdat ik donderdagavond niet kon komen. Ik heb tenslotte geen gespleten persoonlijkheid. Maar toen ik donderdagavond thuis kwam, vertelde manlief al hoe geweldig ons moppie het deed. Nu kun je natuurlijk denken dat wij als trotse ouders door een gekleurde bril kijken, wat ongetwijfeld zo is, maar ze deed het echt goed. Dat hoorde manlief donderdagavond van andere ouders en ik vrijdagmiddag tijdens het boodschappen doen ook nog eens, van twee, eveneens boodschappendoende ouders.

Eigenlijk is dat best raar. Dochterlief is behoorlijk bleu. Als ze aan iemand (zelfs aan opa, tante of haar trainer) iets moet vragen, slaat ze dicht, maar op het toneel komt ze helemaal tot bloei. Dan durft ze alles. Vol in het zicht, met haar snufferd bijna in de microfoon, speelt ze de sterren van de hemel. Zelfs een foutje deert haar dan niet, dat speelt ze zo weer recht. Terwijl ze normaal gesproken geen fout "durft" te maken in haar schoolwerk of in haar knutselwerk thuis.

Aan het einde van de musical kwamen alle 40 schatjes van groep 7 op het toneel om het afsluitende lied te zingen. Met gedimt licht en zwaaiende lampjes werd de musical afgesloten. En met dit laatste lied begon voor ons de kerstvakantie. Heerlijk twee weken weinig verplichtingen en veel tijd voor elkaar.

Prettige kerstdagen allemaal!!!!