Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 2 december 2012

Alweer elf....

Mooi meisje, vandaag werd je 11 jaar. En zoals altijd heb je met volle teugen genoten van alle aandacht en cadeaus, zoals alleen jij genieten kan.

En na de moeilijke periode van vorig jaar, had je dit verdiend. Een onbezorgd feest en onbezorgd er naar toe leven. Geen stress over een zieke vader, geen stress over het feit dat hij binnenkort in een ziekenhuis ver weg opgenomen zou worden. Nee, gewoon genieten.

En dat doen wij van jou. Want wat ben je gegroeid afgelopen jaar. En dan heb ik het niet alleen over de lengte, tot grote ergernis van je broer ben je maar een paar centimeter kleiner dan hij. Nee, dan heb ik het over wie je bent. Je hebt geleerd dat je niet boos en dwars hoeft te doen om aandacht te krijgen. Sterker nog, de keren dat je afgelopen jaar boos bent geweest zijn op de vingers van één hand te tellen. Je hebt geleerd dat je dan kan/moet zeggen wat je dwars zit. En dat andere mensen je dan willen helpen en dat ze je begrijpen. Je straalt van oor tot oor en bent langzaam aan weer veranderd in het zondagskind dat je bent. Want je vierde jouw verjaardag nu op een zondag, je bent ook geboren op een zondag. En jarenlang had je de wind mee. En toen de wind draaide, heb je keihard geknokt om weer de goede wind te vangen.

En dat kostte moeite. Zeker omdat je de klik met je klasgenoten miste. Waar jij sneller groot werd door de omstandigheden en waar jij sneller verbanden legde door je intelligentie, raakte je het contact met je leeftijdsgenoten kwijt. Maar nu de rust hier is teruggekeerd en de situatie weer stabiel is, vind je ook weer de rust om het contact met je klasgenoten te herstellen. En dat merken we.


Je bent zo gezellig, maakt grapjes en lacht royaal om de grapjes van anderen. Er komen weer regelmatig vriendinnetjes over de vloer en jij gaat naar vriendinnetjes toe. Je hebt je plekje gevonden binnen je nieuwe hockeyteam en we horen je weer zingen. (Al vinden papa en mama 7 uur 's ochtends op zondag wel een beetje vroeg!) We kunnen dus concluderen dat je elfde levensjaar een jaar was van klimmen en groeien.

En papa en mama hopen dat je op deze manier blijft klimmen en groeien. En dat je dat portie zelfvertrouwen, dat ergens in jou ligt opgeslagen, snel vindt. Zodat je nog meer kan genieten van wat het leven je biedt.

Lief meisje, ons zondagskind!!!



Geen opmerkingen: