Na het inschrijven bezochten het Wandelmannetje en ik het toilet. Ik was al snel weer terug bij wandelmams, maar het mannetje liet even op zich wachten. Op bepaald moment vonden Wandelmams en ik dat het wel erg lang duurde en dus liepen we naar de toiletten toe. Daar aangekomen bleek dat het Wandelmannetje de deur van het toilet niet open kreeg. Met wat behulp van mij kreeg hij de deur van het slot, maar nog steeds wilde de deur niet open. Wandelmams is toen maar hulp gaan halen en met behulp van een man met een gereedschapkoffer lukte het uiteindelijk om de deur open te krijgen. Met de nodige vertraging vertrokken we om 8 uur voor de eerste 35 km tocht van het Wandelmannetje. Hij moest wel deze tocht op gloednieuwe schoenen lopen, dus dat was nog even afwachten.
Aan het landschap was goed te zien dat er de laatste tijd toch wel aardig wat regen is gevallen, er waren zoveel kleuren groen te zien, geweldig gewoon. Vanuit Steenwijkerwold werden we al snel een aantal oude stegen doorgestuurd. Via, via kwamen we Basse en daar zagen we gelukkig weer levende have in de weiden.
Maar het mooiste zagen we toen we Basse net weer uitliepen. Vlak voor onze neus staken 2 reeën de weg over. We bleven alledrie stil staan en wandelmams en ik grepen direct naar onze fototoestellen. Het vreemde was dat 1 ree stil bleef staan en naar ons keek. Wij vonden dat raar, zeker toen ook de tweede ree stil bleef staan en omkeek. Het duurde maar heel even voor er ook nog een jong overstak. Toen snapten we waarom ze stil bleven staan. Gelukkig hebben we een paar foto's kunnen maken. Jammer genoeg kwamen er 2 dames achter ons aan, die zeer luid riepen dat ze al veeeeel vaker reeën hadden gezien, waarop de beestjes er alsnog als de gesmeerde bliksem vandoor gingen. Bedankt dames, maar niet heus......
Na 10 km kwamen we bij de eerste rust. Deze was bij restaurant het Binnenhof. We bestelden een bakkie en voor ons alledrie een tosti.Helaas liet de tosti nog al lang op zich wachten en duurde het ruim 3 kwartier voor we verder konden. Deze rust had ons dus nogal veel tijd gekost en dan kwamen we na die lange rust ook nog eens lastig op gang.
Natuurlijk zag het wandelmannetje weer vanalles waar wij anders voorbij zouden zijn gelopen. Onder andere een beeld van de dichter J.C. Bloem. Na een stukje langs de doorgaande weg van Steenwijkerwold naar Oldemarkt doken we het bos in en daar kwamen alle routes bij elkaar. Dat leverde een mooi kleurenpalet op de pijlen op, aangezien elke route een eigen sticker op de pijlen had staan.
De volgende controle/rust was na 15 km in het dorpshuis van Marijenkampen en daar hielden we het bij een plaspauze en genoten we van een beker limonade die ons werd aangeboden. Via een stuk bos kwamen we in Willemsoord, waar men er een bijzondere manier van rekenen op na houdt.
Na Willemsoord kwamen we via een omweg in het buurtschap "De Pol" terecht, waar net als in veel plaatsen in de omgeving de hand van de "Maatschappij der Weldadigheid" zichtbaar is. In dit geval betreft het een klein Joods kerkhof, waar behalve een herdenkingssteen geen grafstenen meer te vinden zijn.
Na een rust bij camping het Veentje, waar het laatste kopje soep net voor onze neus werd ingeschonken, ging de tocht verder langs de A32 richting de uitkijktoren en het theehuis Tuk. Bij het theehuis kregen we nogmaals een stempel en toen gingen we op pad voor de laatste 10 km.
Het Wandelmannetje begon wat te mopperen, omdat zijn voeten zeer deden. Dat is natuurlijk niet verwonderlijk, want hij had nog geen tijd gehad om zijn schoenen in te lopen. Met behulp van het Lalala-boekje wist ik de moed erin te houden. En hij kon nog steeds grapjes maken, want toen ik na een half uur ophield met zingen, was het eerst wat hij zei: "Oooo, mijn voeten doen zo zeer!" Alsof hem dat opeens weer te binnen schoot. Ondertussen waren ruim over de 30 km dus het eidn was in zicht. Op onze GPS hadden we overigens al 2 km meer afgelegd als volgens de routebeschrijving en toen we op een punt kwamen waar we de kortste route konden nemen of nog een ommetje van bijna 3 km, besloten we (bijna) eensgezind dat we de korte route namen.
Na 34 km waren we terug in de feesttent waar we een medaille kregen en onze wandelboekjes weer ophaalden. Voor het Wandelmannetje was deze tocht een mijlpaal. Het was de eerste keer dat hij een afstand boven de 30 km liep en met deze tocht heeft hij zijn eerste wandelboekje vol gemaakt. Er staat nu 726 km in. Dus de volgende tocht zal hem een nieuwe afstandsmedaille van de KNBLO opleveren.
En weer was de nood bij het Wandelmannetje erg hoog, maar voor hij gebruik maakte van het toilet heeft hij wel even het slot gecontroleerd en gevraagd of wij bij de toiletten wilden wachten. Hij nam geen enkel risico!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten