De Broekstreker Syertocht bestaat uit vier routes van 12.5 km en ik wilde er drie van lopen. Ik hield wel een slag om de arm, want de linkerhiel was nog genezen van de blaar, opgelopen in Creil. Bij de ochtend rituelen hoorde dus ook dat ik deze keurig had afgeplakt. Vol goede moed ging ik op weg voor mijn eerste route, kleur geel.
Toen ik de auto verliet, twijfelde ik nog of ik mijn jas aan moest doen, maar al snel was ik blij dat ik hem in de auto had gelaten. De lucht werd langzaam blauw en het het zonnetje liet zich van zijn beste kant zien.
Het eerste deel van de route was voornamelijk verhard, maar het tweede deel ging door het bos. Dat leverde prachtige vergezichten met veel kleuren groen op.
Vanuit het bos stak ik het Amerdiep over en voor ik het wist was ik weer terug in het dorpshuis van Ekehaar. Daar nam ik een kop thee en wat te eten, bezocht het toilet en na een kwartier was ik wel weer klaar voor route rood.
Deze route bracht mij naar natuurgebied "Groote Zand" waar het asfalt al snel weer overging in bospaden. Maar dat vond ik niet erg. Allen jammer dat er weer veeroosters overgestoken moeten worden. Ik vind dat van die rotdingen. Je moet zo opletten war je je voeten neerzet, maar toen ik de runderen zag waar ze voor bedoeld waren, kon ik er wel weer mee leven. Wat een prachtige beesten zijn dat!
Waar de eerste route door bos ging, liep ik nu voornamelijk over heidevelden. Ook hier was weer water te vinden, maar dat het bos niet ver weg was, bleek wel uit de stapels gezaagde boomstammen die langs het pad lagen. Het rook zelfs nog naar vers gezaagd hout, dus ze lagen er nog niet zo lang. Ondertussen begon ik mijn wandelmaatjes wel een beetje te missen, ik regelmatig aanspraak van andere wandelaars, maar dat is toch duidelijk anders dan je eigen wandelmaatjes. Maar ook nu kwam ik zonder problemen weer in het dorpshuis.
Ik twijfelde nog even of ik ook rondje drie zou doen, maar het was net één uur, dus ik besloot om toch nog maar een rondje te doen. Na een kop pittige tomatensoep en een broodje kaas kon ik er weer tegen en ik ging nu voor route blauw. Ik had eerst nog even het idee dat ik één van de laatste wandelaars op die route was, maar al snel zag ik achter mij nog diverse wandelaars lopen, dus dat viel mee.
De laatste route bleek volledig verhard te zijn. Dan reken ik ook schelpenpaden onder de verharde paden. Helaas verdween de zon wel achter de wolken en werd het een stuk frisser. Dus moest ik het tempo maar hoog houden, dan kreeg ik het in ieder geval niet koud. Gelukkig was de omgeving mooi genoeg om afleiding te bieden, hoewel ik wel merkte dat ik de neiging had om wat vaker op de GPS te kijken hoeveel km ik er nu daadwerkelijk op had zitten. Niet zozeer omdat ik het wandelen zat was, maar gewoon omdat ik aanspraak miste.
Halverwege de route kwam ik op het Propellerpad. Dat vond ik een vreemde naam voor een fietspad, maar na een kilometer of wat werd deze naam verklaard door het Lancastermonument. In de Tweede Wereldoorlog is hier een vliegtuig neergestort en de naam van het pad en het monument herinneren aan deze gebeurtenis. En omdat dodenherdenking net was geweest, lagen er ook nog bloemen bij het monument.
Ondertussen begon ik toch wel naar de finish te verlangen. En gelukkig kwam ik even later op bekend terrein. In zoverre dat ik dit pad herkende van een eerdere tocht in Ekehaar en wist dat het einde nu langzaam in zicht kwam. En dat bleek ook zo te zijn, want een half uur verder was ik voor de derde keer terug in het dorpshuis.
Het wandelen ging prima vandaag. De krappe veertig kilometer heb ik zonder problemen gelopen. Maar wat heb ik mijn wandelmaatje gemist. Samen is leuker dan alleen. Maar Wandelmams vierde haar 40-jarig-huwelijk, samen met paps, in Barcelona en het Wandelmannetje had er net een voetbalkamp opzitten en komende week wacht hem het schoolkamp, dus wilde hij zijn krachten sparen voor het schoolkamp. Ik heb er geen spijt van dat ik ben gaan wandelen, want de omgeving is prachtig, de organisatie prima en de tocht is prima gepijld en beschreven. En mocht je daar niet uitkomen, dan staat er achterop de beschrijving ook nog een kaart met de route. Complimenten dus voor WV Ekehof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten