Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

woensdag 2 mei 2012

Fever

Het Wandelmannetje is een paar dagen op voetbalkamp en dus nemen dochterlief en ik het ervan. Wij houden een onvervalste meidendag. Dat begint met een treinkaartje van de Hema, zodat we voor een leuk bedrag de trein kunnen nemen. En de trein brengt ons naar Nijmegen. Deze stad willen we ook wel eens zien zonder dat er duizenden wandelaars rondlopen.

En dus slenteren we vanaf het station naar de binnenstad. We vermaken ons prima met shoppen. We scoorden oorbellen voor dochterlief, bezochten de kinderboekenwinkel, namen een lekker tussendoortje en dochterlief speelde met het water in de Hezelstraat.





Ook brachten we, op verzoek van Dochterlief, een bezoek aan St. Stevenskerk. Er werd gespeeld op het orgel. Dat vond dochterlief indrukwekkend, maar toch ook wel somber klinken. We liepen over oude grafstenen, waarvan de tekst door de vele voeten van de afgelopen honderden jaren bijna wegsleten was. We bewonderden de preekstoel, de schilderijen, het doopvont en waren verbaasd ook nog een klein orgel te zien staan. Dochtelief brandde een kaarsje voor de opa en oma die ze nooit gekend heeft en alle andere mensen die dat nodig hebben en in volmaakte harmonie verlieten we hand in hand de kerk. Dit zijn van die momenten waarbij woorden overbodig zijn.


Ondertussen was het kwart over twee en werd het tijd om de binnenstad te verlaten. We waren namelijk met nog een doel naar Nijmegen gegaan. Een bezoek aan de stadsschouwburg, waar de musical Saturday Night Fever speelde.


En de Fever kregen we te pakken. Wat een heerlijk spektakel van dans, geluid en beeld. We konden niet stil blijven zitten op onze stoelen. Na twee uur spektakel, onderbroken door een korte pauze verlieten we de stadsschouwburg. En behalve de Night Fever had Dochterlief er nog een Fever bij. Ze is heftig verliefd op hoofdrolspeler Joey Ferre. En ik kan haar geen ongelijk geven. Een beschuitje sla ik niet af...

Geen opmerkingen: