Vanmorgen hadden we een familiegesprek met de neuroloog. En zowel manlief als ik kwamen met een enorm positief gevoel uit dat gesprek. Allereerst heb ik kunnen uiten dat zijn eerdere thuiskomst uit het streekziekenhuis te vroeg was en de daaruit volgende belasting voor ons gezin te hoog. De neuroloog vond zeker dat ik voor een groot deel gelijk had en gaat dit bespreken met zijn collega's. Maar alleen al het feit dat ik dit heb kunnen uiten, geeft al een goed gevoel.
Daarnaast was natuurlijk het vervolg van de behandeling van manlief onderdeel van het gesprek. De stapjes die hij voorwaarts maakt, zijn overduidelijk te zien. Het gevaar is wel dat manlief te snel wil. Zijn lichaam is erg verzwakt en 10 minuten fysiotherapie is het maximum. Manlief vindt dan dat hij nog niet zoveel heeft gedaan. Hij geeft dan wel weer toe dat hij na die 10 minuten bekaf is en blij dat hij mag rusten. Hij moet dus leren luisteren naar zijn lichaam. En dat heeft hij nog nooit gedaan. het was ook eigenlijk niet nodig. Hij had zo'n goede conditie dat als hij een keer over de grens ging, dat met een dag weer hersteld was. En nu kan over de grens gaan teruggang betekenen en dus moet hij zich daarop aanpassen.
De volgende stap is dan ook overplaatsing naar een revalidatiekliniek. Op dit moment is hij daar nog niet sterk genoeg. De komende 2/3 weken zal hij dus verder aansterken in het ziekenhuis, om daarna de overstap te maken naar de revalidatiekliniek. In het ziekenhuis krijgt hij nu 2 keer per dag fysiotherapie en meerdere malen per week ergotherapie. De totale revalidatie zal waarschijnlijk nog wel maanden in beslag nemen. En wij gaan er zelf vanuit dat het hele jaar 2012 in het teken zal staan van herstel.
Verder hebben we gesproken over welke hulp er verder nog nodig is. De oogarts moet sowieso nog naar het rechteroog van manlief kijken, aangezien hij nog steeds niets ziet met dit oog. Ook moeten de nagels van zijn tenen geknipt worden. Op advies van de neuroloog laten wij dit over aan een pedicure, omdat de prednison ook de weerstand van manlief aantast, en een ingegroeide teennagel of een ontsteking aan zijn teen, kan alle stapjes voorwaarts van de laatste tijd weer teniet doen.
Voorzichtigheid is dus geboden, maar het positieve gevoel blijft.
3 opmerkingen:
Fijn om te lezen dat het begin van het jaar nog steeds een positief begin is van herstel. Het zal begrijp ik lang duren, maar al het goede komt langzaam zullen we maar zeggen. Al zal het voor je man veel te langzaam gaan.
Heel veel sterkte met revalideren van je man. En denk je ook een beetje aan jezelf. Al goed van je dat je aan de neuroloog hebt aangegeven dat het te vroeg was dat je man thuis kwam voor je gevoel en dat je serieus werd genomen.
groetjes van Jet
Goed om te lezen dat het stapje voor stapje beter gaat. Hem kennende wil en gaat hij dit winnen. Dat was vroeger met het balletje houdhouden al zo en dat verandert niet in iemands karakter.
We blijven het volgen!
Super om te lezen dat Arjan stapjes vooruit aan het maken is. Ik denk (vaak) aan jullie!
Robin
Een reactie posten