Bij de startlocatie was het al ongelofelijk druk. Wij waren er om kwart voor 9 en konden nog net parkeren op één van de weilanden die daarvoor waren gereserveerd. De mensen die na ons arriveerden, parkeerden hun auto langs de weg. Na een bezoek aan het toilet en het inschrijven, was het 9 uur, dus konden we vertrekken.
De zon kwam langzaam op en ondanks de kou genoten we van de omgeving. na een kort stukje over het fietspad langs de weg, gingen we de landerijen in.
De SWOS omschreef de tocht als afwisselend en daar is geen woord aan gelogen. Asfalt, schelpenpaden, zandpaden, schouwpaden, bospaden en heidepaden waren onderdelen van het parcours. En dat het koud was, bleek wel uit het ijs dat her en der op de plassen lag.
De eerste rust, na 5 km, sloegen wij over. Op een toiletbezoek na dan. Met name de wandelaars op de 30 km lieten deze post voor wat hij was.
Langzaam won de zon aan kracht en werd het warmer. De grond ontdooide en kreeg een ander kleurtje. De elektriciteitsdraden glinsterden wel in de zon en waren zeker ngo niet ontdooid.
Via, via kwamen we terecht in Avereest. Waar we de doorgaande weg overstaken. Maar eerst liepen we langs de begraafplaats. Ook daar speelde zon met de rijp op de grond en de grafstenen. En nu vind ik begraafplaatsen sowieso al bijzonder, maar op zo'n moment zijn ze nog specialer.
De SWOS voegt de bewegwijzering van zijn eigen routes naadloos toe aan de bestaande wandelroutes. En via avereest kwamen we terecht in Balkbrug waar de tweede rust was. Deze was op 15 km en toen waren we wel toe aan even zitten. Na een bakkie leut en het nuttigen van een broodje gingen we verder.
Wandelmams en ik hadden ondertussen geen idee meer waar we waren, hoewel we op de route toch ook wel bekende plekken tegenkwamen. De SWOS verdiend dan ook wel een compliment voor deze route.
Gelukkig was er op 25 km ook nog een rust en daar kregen we een heerlijke kop mosterdsoep. Deze rust was bij plattelandsrestaurant de Deel in het buitengebied van Zuidwolde. Ondaks de kou, zaten we heerlijk buiten op het terras, uit de wind en in de zon was het daar goed vol te houden. Na de soep vertrokken we voor de laatste 5 km.
Na een vreselijk blubberpad kwamen we in Fort. Ondertussen waren Wandelmams en ik wel toe aan de finish, want het was heel lang geleden dat we 30 km hadden gewandeld, dus de spieren begonnen wel wat de protesteren. Dat zal ook zeker te maken hebben gehad met de blubberige ondergrond waar we af en toe over liepen.
Al met al was het wer een heerlijke wandeling. Goed verzorgt door de SWOS n zeker een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten