Wild wandelen

Omdat er in de buurt geen enkele georganiseerde tocht was, besloot ik om zelf een blokkie te gaan lopen. Eerst gingen we op de koffie bij een vriend die in het ziekenhuis had gelegen. Net voor we weggingen besloot het Wandelmannetje dat hij wel mee wilde. Gezellig, dus ook voor hem broodjes gemaakt en drinken ingeschonken en in zijn heuptas gedaan.

Na de koffie gingen we om een uur of 11 op pad. De mooiste route liep voor ons via Giethoorn, dus die kant gingen we op. En hoewel het zonnetje scheen, was het nog wel koud. Het ijs lag nog op sloten. Eerst gingen we door de Kiersche Wieden. Een prachtig gebied, met sompige paadjes en rechte stukken asfalt.

Het voorjaar deed al duidelijk zijn best. Krokusjes en sneewklokjes stonden in de bloei en het duurde niet lang of de jassen konden uit. En onderweg is er genoeg te zien in dit waterrijke gebied. Alle sluisjes werden uitgebreid bestudeerd en we hebben het lange tijd gehad over Nederland en het water.



Via een hoge brug kwamen we in Giethoorn. En ik blijf ze leuk vinden, schaduwfoto's. Volgens het Wandelmannetje zijn we nu toch echt bijna even groot. (Zolang ie onder mijn duim blijft passen, mag ie wel twee koppen groter worden dan ik.)

Via het Gieterse Binnenpad, met een stop bij de "Fanfare", liepen we weer richting huis. Uiteindelijk stond er ruim 20 kilometer op de teller. Een heerlijke wandeling op een heerlijke lentedag.