Op deze zondagmorgen gaat om half 8 de wekker. En omdat de klok een uur verzet is, voelt het als half 7 en dat op zondag..... Maar de ervaring van vorig jaar tijdens de 1e Lentetocht van Taribush zijn zo goed dat ik me snel over dat gevoel heen zet.
Na het noodzakelijke ochtendritueel ga ik eerst naar beneden om te eten en wandeltassen in te pakken. Ja, twee wandeltassen, want het Wandelmannetje vergezelt vandaag Wandelmams en mij op zijn eerste 25 kilometer-tocht. En hij heeft er veel zin in.
Om half 9 staan we bij Wandelmams op de stoep. De reis naar Lheebroek is avontuurlijk, want we komen op wegen waar het normaal gesproken erg rustig is. Nu ook trouwens, want op één auto na, die ook onderweg is naar de startlocatie, zien we het laatste stuk geen auto.
De startlocatie, kamp De Marke, is sinds vorig jaar verder opgeknapt maar nog steeds gezellig. We schrijven in en gaan meteen op pad. Sommige mensen vragen aan het Wandelmannetje of hij echt 25 kilometer gaat lopen, waarop hij vol overtuiging antwoord dat dat zeker het geval is.
We lopen door het prachtige Dwingelderveld. Het eerste deel gaat door het bos, maar al snel komen we in moerasachtiggebied. We lopen dan ook over planken op palen om droge voeten te houden. Het Wandelmannetje vindt het prachtig, Wandelmams vindt het iets minder. Zij heeft liever vaste grond onder de voeten.
We beginnen met de jas aan, maar na een uur kan die uit, want het zonnetje doet enorm zijn best en de temperatuur loopt snel op.
De tocht gaat verder door het "natte" deel van het Dwingelderveld en tot onze grote vreugde komen we de schaapskudde tegen. Er is één schaap met veel lef, want die gaat vlak voor onze neus drinken uit een ven. We staan even stil om dat te bekijken en het Wandelmannetje oefent zijn "schaaps" maar dat is nog voor verbetering vatbaar. Als we doorlopen schrikt het schaap van ons en gaat er op een drafje vandoor.
Langzaamaan wordt het Wandelmannetje moe en hij is dan ook blij als we na zo'n 12 kilometer bij de eerste rustpost zijn. Deze is bij een huisje van Staatsbosbeheer. Daar zitten we in het zonnetje in het gras, drinken wat, eten wat en het duurt maar even of hij klimt alweer op een zandbult. Wandelmams en ik zitten nog wel lekker, maar na ons laatste hapje staan ook wij op en gaan we weer verder.
Het vervolg brengt ons naar de radiotelescoop van Dwingeloo. Daar bekijken we de borden, maar allemaal lezen duurt te lang, dus we maken er foto's van, kunnen we thuis op ons gemak nog een keer kijken. Na korte tijd zijn we bij de tweede rust "Zonnetij" met een prachtig terras en voor het Wandelmannetje ijs. Want dat hadden we hem beloofd. Na het verorberen van het ijsje en voor Wandelmams en mij respectievelijk koffie en thee vervolgen we onze weg.
Vanaf "Zonnetij" gaan we het bos weer in. We kletsen en genieten, komen langs een prachtig ven, nemen trappetjes op en af en uiteindelijk komen we op de route van de puzzeltocht, die ook door Taribush is uitgezet. Dus langzaam maar zeker naderen we het eindpunt. Tegen het einde van de tocht heeft het Wandelmannetje een aanvaring met een vliegje, die in zijn oog vliegt. Dat is niet fijn en als ik de restanten van het vliegje wil verwijderen is hij ook niet blij, maar gelukkig heb ik hem vrij snel te pakken.
Aangekomen bij de startlocatie krijgen we een heerlijk kopje lentesoep aangeboden, die we met smaak opeten. Het Wandelmannetje wil nog even naar de wc voor we weggaan, maar hij blijft wel heel lang weg, dus gaan we naar hem op zoek. Hij blijkt nog niet klaar te zijn, maar hij laat ons even later graag zien hoe dat komt. Allevier de wc's zijn op eigen unieke wijze ingericht en hij heeft ze dus eerst allemaal bekeken en vervolgens nog even diep moeten nadenken welke hij nu het mooiste vond, want die moest natuurlijk gebruikt worden.....
Uiteindelijk zijn we om 4 uur weer thuis. Na een snelle douche gaan we naar manlief en dochterlief die bij familie zitten. Het neefje van het Wandelmannetje zit al met smart op hem te wachten en nog voor ik met mijn ogen kan knipperen zijn de beide mannetjes verdwenen naar de voetbalkooi om daar te voetballen. en dat houden ze 2 uur vol. Dus die 25 kilometer (het waren er iets minder volgens de GPS) kan het Wandelmannetje wel aan. Op naar de volgende tocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten