Vandaag met het wandelmannetje weer aan de wandel. Ondanks de blaren en de pijn van gisteren wilde hij naar Zwolle voor de Blauwvingertocht. Dus een dikke klodder Hirschtalgcreme op de aangedane hielen, sokken erover, schoenen aan en op weg naar Zwolle.
De tocht startte bij het Wandelhonk aan de Veemarkt. Het eerste stuk ging dus door de stad. Nu is het eerste stukje niet zo bijzonder, maar al snel ontdekten we dit pand. Het wandelmannetje vond het op een school lijken en dan ook nog wel één waar hij zelf naar toe zou willen, zo'n mooi gebouw. Misschien is het vroeger wel een school geweest, maar nu zitten er volgens mij appartementen in.
Aan de overkant in de berm zagen we een aantal beelden. Deze beelden bestonden uit benen met "iets" erbij. Heel apart om te zien, maar gelukkig volgde de uitleg een paar meter verderop. Hoewel uitleg, het wandelmannetje werd er niet wijzer van. (Ik ook niet trouwens.) Maar we hebben wel genoten van die "rare" benen.
Na een klein stukje langs industrie, kwamen we in een park, daar zigzagden we doorheen. Prachtige bomen, bijzondere objecten en veel water maakten deel uit van dat park. Ondertussen deed de zon zo zijn best dat we onze jassen hadden uitgedaan. Veel te warm.
Het park eindigde bij een rangeerterrein. De treinen stonden te glimmen in de zon. Een prachtig gezicht die "Hondenkoppen" zo op een rij.
Langs het rangeerterrein liepen we een dijk op. En daar was het druk. Veel mensen wilden genieten van het mooie weer, maar een groot deel van de aantrekkingskracht zat hem toch ook wel in de hoge waterstand van de IJssel. De hekken die er normaal voor zorgen dat er niemand bij de in aanbouw zijnde spoorbrug kan komen, hielden nu met moeite hun "hoofd" boven water.
De hoeveelheid water was enorm. Bomen die bijna tot hun kruin onder water stonden. Huizen die niet meer over het land te bereiken waren en mensen die hun achtertuin konden exploiteren als zwembad. Maar wat mooi. We schoten voor geen meter op, want elke keer zag één van ons wel weer iets wat een foto of een nadere inspectie waard was.
Tja en dan het pad naar de voet en fietsgangerspont 't Kleine Veer. Die vonden we uiteindelijk wel. Tenminste we denken dat het pad daar loopt. Zien konden we hem niet.
Via de wijk Ittersum en een rust bij voetbalvereniging ZAC kwamen we bij de spoorbrug. Net voor de spoorbrug zagen we nog een heel bijzondere schemerlamp.
Op de spoorbrug wilde het wandelmannetje graag het fototoestel even. Misschien kon hij nog een foto maken van een trein. Ik liep langzaam door.
Er is een trein op de foto gekomen, maar daar bleef het niet bij. Toen ik de foto opsloeg, zag ik ook mezelf voorbij komen. Nou ja, als je zelf de foto's maakt, is het niet erg als een ander jou ook een keer vastlegt.
Net na de spoorbrug zagen we de peperbus alweer opdoemen. Het wandelmannetje werd langzaam maar zeker toch wel moe. Hij was dus blij dat we uiteindelijk weer terug waren bij het Wandelhonk. We hebben ons afgemeld en toen zijn we direct naar de auto gelopen, om naar huis te gaan.
Het was een heerlijke wandeldag. We hebben eindelijk de zon weer eens lange tijd gezien en het hoge water bij de IJssel was wel heel bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten