Vanmorgen was het ritueel redelijk vergelijkbaar met dat van gister, terwijl de Wandelkerel opstond en zijn ding deed, bleven Dochterlief en ik nog even lekker liggen. Na het opstartrondje stappen wij op de fiets, achter de Wandelkerel aan, op naar De Wedren! We hadden ons voorgenomen om vandaag te tellen hoe vaak we het liedje 'Baila de Gasolina' zouden horen, aangezien we die gister al veelvuldig hadden gehoord.
Voor vandaag is er veel regen voorspeld, we hebben dus extra sokken ingepakt en de gamaschen al aangetrokken. Nu maar hopen dat de voeten een beetje droog blijven, als het echt lang en/of hard regent worden de voeten toch echt wel vochtig op een bepaald moment.
Als wij onze fiets neerzetten, loopt Aike voorbij, op weg naar de uitgang van de fietsenstalling, hopelijk zien we haar later vandaag nog ergens. Als we De Wedren oplopen is het nog droog, maar tijdens het wachten begint het te regenen en gaan alle poncho's en regenjassen aan, volgens de voorspellingen zal het voorlopig blijven regenen.
We startten in de regen en het bleef regenen en regenen en regenen, pas na 10 kilometer werd het een beetje droog. Ondanks de gamaschen kregen we toch wel natte sokken, uiteindelijk kruipt het water toch overal tussendoor. In de W4W-appgroep zagen we dat Aike met 5 minuten door de start was, terwijl wij 20 minuten hebben staan wachten. Toen ik daar een opmerking over maakte, kreeg ik de tip om morgen dan maar bij Aike aan te sluiten. Nou, wie weet wordt dat de tactiek voor morgen.
De tactiek voor nu was in de tent bij de SWD een bakkie doen en droge sokken aantrekken. Volgens de voorspellingen hadden we de ergste regen gehad een klein buitje zou nog kunnen, maar daar zouden de sokken niet drijfnat van worden. Dochterlief verwisselde niet alleen haar sokken, ze vulde ook her en der de wandelwol aan, zodat er weer een beschermend laagje tussen schoen/sok en voet zat. Door het vocht waren er wat irritaties ontstaan. Helaas hoorden we hier dat Larissa vandaag had moeten stoppen, omdat ze ziek was, altijd verdrietig zo'n mededeling.....
We genoten van het feestje in Alverna en Dochterlief vond het leuk dat ze nu ook dingen herkende van haar vorige deelname, deze dag had ze al een keer gelopen, al was er dit jaar een routewijziging in Wijchen, maar ach, ze wist toch ook niet alles meer.....
Na de inspectie van de voet bleven we nog even zitten, dat bleek geen slecht plan, want ook Petra en Marieke kwamen binnenlopen bij Anita.
Vanaf Alverna was ons volgende richtpunt het buurtcentrum in Wijchen-Zuid. Ik had geen idee hoe het zou uitkomen met de routewijziging, voorgaande jaren lag dit buurtcentrum een klein stukje van de route af en was het echt een verborgen parel. Heerlijk rustig, EHBO aanwezig, goede stoelen een 'echt' toilet en niet te vergeten heerlijke tomatensoep. Ik hoopte dus maar dat het buurtcentrum nog bereikbaar was vanaf de nieuwe route.
Maar voor het zover was, kwamen we eerst bij het punt waar de routewijziging in zou gaan, sporthal Arcus. Ik moet zeggen dat ik de routewijziging erg goed te doen vond, al zal dat misschien ook wel samenhangen met het feit dat de bewoners daar erg hun best hadden gedaan om er een feestje van te maken. Een podium met een zangeres, versierde straten, juichende mensen, muziek, erg gezellig allemaal.
Er was wel een klein een minpuntje, maar dat lag niet aan de bewoners. Er stond een bord van de organisatie met daarop de melding dat we nog 25 kilometer hadden te gaan, maar even later stond er een bord met de melding dat we nog 26,2 kilometer hadden te gaan. Wij bedachten dat ze de borden vast hadden omgedraaid, maar het is wel een vreemde gewaarwording...
En toen waren we bij het buurtcentrum, dat nu dus stijf aan de route ligt. Gelukkig, voor ons dan, was het niet druk, we konden dus lekker zitten, tijd om de schoenen even uit te doen en te genieten van een bakkie soep. Dochterlief had even een niet-zo-slim-momentje. We hadden een derde stoel gepakt om onze voeten op te leggen en zij legde haar benen over elkaar, terwijl ik mijn benen gewoon naast elkaar had liggen. Ze keek naar onze voeten en zei toen: 'Mam, ik heb mij sokken verkeerd om aan." Tja, de aanduiding links en rechts zat bij haar inderdaad precies andersom als bij mij, maar ja, zij had haar benen over elkaar gelegd. We hebben er samen hartelijk om gelachen.....
Ik ging nog even naar het toilet en toen ik terugkwam, was Dochterlief bezig met glitters op haar wang 'lijmen' en natuurlijk werd ik ook onder handen genomen.... We waren weer helemaal klaar voor het vervolg van de dag.
Deze rust had ons echt goed gedaan en het weer was ook weer zeer aangenaam, dus vol goede moed gingen we verder. Eerst Wijchen weer uit en dan op naar het feest in het centrum en de Magic Mile, zo fijn dat in Wijchen gedurende langere tijd continue dezelfde muziek door de speakers klinkt, veel leuekr dan om de 10 meter een nieuw deuntje. Door de twee lang(er)e pauzes waren we een beetje in de achterhoed beland, maar dat vonden we geen enkel probleem, we hadden er flink het tempo in en we konden dat tempo ook vrij makkelijk vasthouden, omdat er ruimte was om in te halen.
Voor we het wisten liepen we Wijchen dan ook weer in en even later waren we ook al bij de samenkomst met de 50 kilometer. Dochterlief stuurde de Wandelkerel een berichtje en hij bleek, alweer, een aantal kilometer voor ons te lopen. Hij ging dus lekker.
Wij trouwens ook, voor we het wisten liepen we de Magic Mile op, zingend, swingend en zwaaiend. Er was zelfs amper vertraging bij de samenkomst met de 30 kilometer. En toen ging het mis. Van het een op het andere moment een enorme wolkbreuk, echt vanuit het niets keiharde regen. Dochterlief en ik doken bij een wildvreemde man onder een paraplu, ondertussen deed ik verwoede pogingen om onze regenjassen uit mijn rugzak te vissen, zodat we nog een beetje droog zouden blijven en helemaal onvoorstelbaar, het parcours was binnen twee tellen leeg......
Deze enorme bui hield maar een minuut of 5 aan en toen het weer een beetje droog was, liepen we verder, we konden niet eeuwig bij de beste man onder een paraplu blijven staan. Helaas waren de sokken wel weer nat en we hadden geen droge meer bij ons.
We gingen verder over de Magic Mile en spraken af om bij de KWBN te gaan rusten, dus tussen Wijchen en Beuningen, maar zover kwamen we niet. Dochterlief had het zo koud en ze voelde een vervelende plek op haar voet en toen zagen we Anita. De tranen begonnen spontaan te lopen bij Dochterlief, ze was er even helemaal klaar mee, die K.T-regen ook.
Anita ontving Dochterlief met een dikke knuffel en een kop hete thee. Ondertussen ging ik aan de slag met haar inspecteren en preventief behandelen van haar voet. Dit werd dan weer vastgelegd door Tina die ook net kwam binnenlopen.
Ik zag dat mijn beker, die aan de buitenkant van mij rugzak hing, redelijk vol was geregend, deze regen was alleen van dat 'kleine' buitje in het centrum van Wijchen....
We kletsten even bij en toen het weer echt droog was, vertrokken we, in het gezelschap van Marieke, voor het volgende deel van vandaag, op naar Beuningen, op naar Dokter Pain.
Ondertussen had ik ook bericht gekregen van mijn zusje dat ze in Weurt stond, we hadden dus nog een punt om naar uit te kijken, dat was precies wat we nodig hadden vandaag. Op de weg tussen Wijchen en Beuningen ging het langzaam en inhalen was niet mogelijk, we besloten om er maar het beste van te maken en gewoon mee te lopen met de meute. Op een bepaald moment zag ik in de verte de vlag van Curacao en daar zou Kenneth zomaar onder kunnen lopen. Marieke en Dochterlief hielpen mij spotten en ja hoor, het was Kenneth. Alleen zo jammer dat het onmogelijk was om bij hem te komen....
Zo dichtbij, maar zo ver weg......
Aan het einde van deze weg was een toiletgelegenheid en Marieke besloot om daar gebruik van te maken. Dochterlief en ik liepen door en omdat de weg breder werd en er dus meer ruimte kwam, deden we een poging om Kenneth en zijn dochter bij te halen. Dat lukte..... De dames liepen gezellig kletsend voor ons uit en Kenneth en ik maakten ook een gezellig praatje. Onze wegen scheidden weer bij Dokter Pain. Niet dat we daar lang bleven, na een dikke knuffel van Dokter pain gingen we weer verder, op naar Weurt, naar mijn zusje.
Hoewel het nu wel weer droog was, voelde ik langzaamaan schuurplekken van de natte sokken ontstaan op mijn hielen. Niet zo erg dat er direct iets aan gedaan moest worden, maar ik wist al wel dat ik morgen en overmorgen maar preventief zou gaan tapen, dit soort schuurplekken zijn weleens eerder flinke blaren geworden. Ook Dochterlief voelde allerlei plekken en plekjes ontstaan op haar voeten, maar ook zij wilde er niets meer aan doen, ze was bang dat ze haar schoenen niet meer fatsoenlijk aankreeg als ze ze uitdeed. Gelukkig was het niet zo heel ver meer naar De Wedren, dus dit zouden we wel redden.
Na een stop bij mijn zusje, die ons een slok cola-beerenburg aanbood en een pak Tucjes (beide geaccepteerd) gingen we weer verder voor de laatste 6 kilometer. Eerst door Weurt, waar dit jaar voor het eerst een Via Flamingo in het leven was geroepen. Hier hoorden we natuurlijk ook weer 'Baila de Gasolina' de eindstand horen jullie straks.
De Via Flamingo was erg gezellig en na het oversteken van de sluizen bij Weurt ging het richting het Waterkwartier, waar we ook weer volop genoten. De Waalkade vinden wij wat minder gezellig, al was daar, volgens mij voor het eerst, ook al wat ze zien van het roze feest dat ons nog te wachten stond in de Hertogstraat en op het Faberplein.
Mislukte foto, ze liep ineens weg......
Vanaf de Voerweg was het een groot feest, juichende mensen, zingen, swingen en zwaaien en vertier. Op het Faberplein was het even janken toen 'You'll never walk alone' werd gedraaid en toen waren we weer op De Wedren....
Na het afmelden deden we weer de grote wisseltruck, schoenen uit en slippers aan en dan door naar de fiets.
De eindstand vandaag van 'Baila de Gasolina' is 19 keer, we hebben dit nummer vandaag 19 keer gehoord.
Nog een klein baalmomentje, toen ik klaar was met douchen regende het keihard, dat vond ik mooi STOM!!!!
Na het eten was het weer tijd voor tassen bijvullen en voeten afplakken, en nu dus ook die van mijzelf om te voorkomen dat de schuurplekken blaren werden. Ik had er een beste klus aan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten