25 jaar

Lieve Wandelkerel,

Het kwam al voorbij in het verslag van de Pieter Stuyvesant Kuiertocht gister, je werd 25 jaar. En hoewel er vorig jaar genoeg te vertellen viel, heb ik toen geen verjaardagspost voor jou geplaatst, en na even terugkijken blijkt zelfs dat ik in 2021 voor het laatst een verjaardagsbericht voor jou plaatste, soms loopt het zo..... Maar ik zal nu proberen om het gemis van afgelopen jaren te compenseren, maar vooral zal ik proberen om jouw 25ste verjaardag hier op meer dan gepaste wijze te vieren.

Op jouw 21ste verjaardag woonde je nog in Arnhem en volgde je de hbo-opleiding bos- en natuurbeheer. Helaas moest je het eerste jaar overdoen omdat je in elke periode een toets niet gehaald had. Volgens het systeem van deze studie had je geen enkel studiepunt behaald omdat ze pas studiepunten toekennen als een periode volledig is behaald. Je begon dus opnieuw aan leerjaar 1 met als enige doel om elke periode één toets te maken. Omdat dat zo weinig was en omdat er nog steeds coronamaatregelen golden raakte je alle motivatie kwijt, je ging aan het werk en liet de studie voor wat die was, een goed besluit omdat je eenzaam werd daar in Arnhem.

Jouw redding was dat je bij vrienden in Groningen kon gaan wonen, met zijn vieren een huishouden runnen, waarbij twee mannen al sinds groep 2 jouw vrienden zijn. Je vond een baan als hovenier en je bloeide helemaal op in Groningen. Jouw vriendenkring daar breidde enorm uit toen je daar ook ging voetballen, je liet de eenzaamheid van Arnhem helemaal achter je bloeide op in het warme bad in Groningen.

Helaas hield ook dat warme bad op, de huisbaas besloot om de woning te verkopen en jullie moesten op zoek naar iets nieuws. Jij wilde graag een een hbo-diploma halen en besloot om terug te gaan naar jouw oude liefde, de sport, het werd de opleiding fysiotherapie in Enschede. Je haalde alle studiepunten, maar je voelde je diep ongelukkig, boekenwijsheid is niet jouw manier van leren, jij wordt gelukkig van leren door te doen en dus was het de beste keuze om de studie te stoppen, maar wat dan.

Ik vond een vacature voor brug- en sluiswachter en dat zag je helemaal zitten. Je rondde de opleiding af met een 9 en al snel zat je minstens vier dagen op een brug of sluis, helemaal gelukkig met wat je aan het doen was.

Helaas is brug- en sluiswachter een seizoensberoep, dus in de wintermaanden moet je iets anders doen, vorig winter ging dat niet helemaal goed. Het uitzendbureau wil alle brug- en sluiswachters graag aan werk helpen in de wintermaanden, maar net toen dat allemaal speelde zat jij in Japan en door het tijdsverschil kwam een winterbaan niet van de grond voor jou. Je kwam de winter door met allerlei losse baantjes en je hielp je vader veel, want wat ging hij achteruit afgelopen winter. Waar dat toe leidde is hier al uitgebreid verteld, maar ik wil nog wel even zeggen dat je ons fantastisch geholpen hebt in die periode.

En toen kwam het bericht dat de woningstichting een woning voor jou beschikbaar had, eindelijk kon je weer op jezelf gaan wonen, want hoewel het prima ging dat je weer bij ons woonde, het was natuurlijk niet ideaal. En zo klusten we de afgelopen periode wat af.

En nu ben je 25 jaar geworden. Ik zie een prachtige Kerel die goed weet wat hij wil, dus nee geen theoretische hbo-opleiding meer, die sociaal is, een mooie groep vrienden om zich heen heeft, die zijn eigen keuzes maakt en die vooral dicht bij zichzelf blijft. Kerel voor ons ben je (meer dan) goud waard en we wensen je ook komend jaar veel fijne momenten met jouw vrienden, leuke feestjes, een mooie reis en natuurlijk heel veel liefde en gezondheid!!!! We zijn trots op je.....