Al maanden geleden vroegen Dochterlief en ik aan de Wandelkerel of hij vandaag, op zijn verjaardag, met ons de Pieter Stuyvesant Kuiertocht wilde lopen en, mocht hij niet mee willen lopen, of hij het vervelend vond als wij op zijn verjaardag wel deze tocht gingen lopen. Het antwoord was in beide gevallen nee. Nee, hij wilde niet mee en nee hij vond het ook geen probleem als wij wel zouden gaan. De reden dat hij niet mee wilde was omdat hij geen vrij wilde vragen, de zaterdag wordt 150% uitbetaald, dus hij ging liever werken. Prima, Dochterlief en ik schreven ons dus in voor de 40 kilometer.
Die 40 kilometer is trouwens nog wel een dingetje bij de PSK, dit is de derde keer (2017 en 2023)dat ik mij heb ingeschreven voor de 40 kilometer, maar het is mij nog nooit gelukt om de 40 kilometer ook daadwerkelijk te lopen, er was altijd een reden om de afstand in te korten. Zou drie keer nu scheepsrecht zijn....
Voor ik mij druk kon maken over die drie keer scheepsrecht besloot de Wandelkerel om met zijn vrienden de 30 kilometer bij de PSK te gaan lopen. Daar vonden Dochterlief en ik natuurlijk wat van, eerst weigeren om met ons mee te gaan omdat je wil werken en dan vervolgens wel met je vrienden op pad gaan. Belachelijk natuurlijk.... Alle gekheid op een stokje natuurlijk, we hoopten dat we hem nog zouden treffen, zodat we alsnog op zijn verjaardag zouden kunnen proosten.
Ondertussen hadden Hilly en Ate ook besloten om de 30 kilometer te gaan lopen bij de PSK, maar zij hadden een starttijd die voor de starttijd van de Wandelkerel lag en ook Tine zou van de partij zijn, dus genoeg bekenden om naar uit te kijken.....
Dochterlief en ik mochten om 8.00 uur starten en onderweg naar Vinkega bedachten we dat we zouden gaan vragen of er gezongen kon worden voor de Wandelkerel bij zijn starttijd. Na het ophalen van het startbewijs zochten we dan ook de stand van de organisatie en na enige aarzeling kregen we volop medewerking om ons plan ten uitvoer te brengen. Het enige probleem was dat we er zelf niet bij zouden zijn..... Nou ja, we gingen er vanuit dat we wel een reactie van de Wandelkerel zouden krijgen als er voor hem gezongen zou worden.
De start was in de manege in Vinkega en het was gezellig druk bij start. De paarden die er stonden zullen wel hun vraagtekens hebben gehad, wat doen al die mensen in hemelsnaam zo vroeg al hier....
Na een kort officieel praatje werden we losgelaten onder de begeleidende klanken van een draaiorgel. We gingen in een lekker stevig tempo op pad. De lucht zag er wat dreigend uit, maar het bleef droog en de temperatuur was aangenaam, de eerste kilometers vlogen dan ook onder onze schoenen door. Het preventief afplakken bij Dochterlief leek goed te werken en voor we het wisten genoten we van verse rauwe melk van een biologische boerderij.
Ondertussen kreeg ik een appje van de Wandelkerel, hij wilde weten of wij ervoor hadden gezorgd dat er voor hem werd gezongen. Ja dus, ons plan was gelukt en hij was door een flink legioen wandelaars toegezongen. Iets met missie geslaagd.....
We liepen nog een paar kilometer door en toen kwamen we bij de eerste rust. Dat hadden we heel goed gepland, want het begon net te regenen toen we naar binnen liepen voor een bakkie. We genoten van het bakkie en wat te eten, al zat Dochterlief niet helemaal lekker in de race. Ze was afgelopen week op haar werk door haar enkel gegaan en dat is, ook na de operatie, nu eenmaal een zwakke plek. Haar enkel zeurde dan ook wat, maar niet genoeg om te stoppen met wandelen, al was het natuurlijk wel een aandachtspunt met nog een goede maand te gaan voor de Nijmeegse....
Na de rust liepen we weer lekker door. De Wandelkerel had Tine getroffen, tot grote verbazing van zijn vrienden, die niet verwacht hadden dat hij bekenden zou treffen hier. Die verbazing ging nog even door, want hij trof later ook nog zijn oma en Hilly en Ate en allemaal feliciteerden ze hem met zijn verjaardag.
Ondertussen bereikten Dochterlief en ik ook de tweede rust en na een korte pauze daar, waar Dochterlief haar enkel voor de zekerheid toch maar even tapete, vervolgden we onze weg. Door de langere pauze bij de eerste rust bevonden we ons in de staart van het 40 kilometerpeloton, maar dat maakte ons niets uit, we zijn wel gewend aan het lopen in de achterhoede. Sterker nog, we dachten even dat we de laatsten op de 40 kilometer waren, maar tot onze verbazing zagen we later achter ons nog de nodige wandelaars lopen.
Is weer eens iets anders dan een paard in de gang, een paard in de tuin.....
Dochterlief liet haar broer weten dat ze al snel bij startlocatie zou zijn en ik liet Ate en Hilly weten dat ik de tweede lus zou overslaan. Toevalligerwijs zaten beide partijen gezamenlijk bij de laatste rust en de taken werden daar eerlijk verdeeld. De Wandelkerel zou met zijn vrienden doorlopen naar de startlocatie en Hilly en Ate zouden daar op mij wachten, zodat ik de laatste kilometers in hun gezelschap kon lopen. Mooie oplossing voor iedereen....
Net voor ik de laatste rust binnenliep begon het te regenen, gelukkig niet zo hard, dus geen regenjas nodig. Ik had echt twee stappen binnen gezet toen de hemel openbrak. Eenmaal binnen was ik zo hard op zoek naar Ate en Hilly dat ik ze straal voorbij liep. Ik haalde buiten mijn stempel, maar gezien de fikse regen, wilden Hilly en Ate ook nog wel even wachten. We namen dus nog even een drankje voor we verder gingen.
De benen hier rechts zijn van Ate en Hilly, dat had ik pas door toen ik ze bijna voorbij
gelopen was en zij mij riepen. Iets met blik op oneindig......
Toen het weer droog was liepen we met zijn drieën verder, nog een kilometer of drie te gaan. Helaas bleef het niet droog, maar dat mocht de pret niet drukken, gewoon lekker doorlopen het wordt vanzelf wel weer droog.... En als zelfs de muzikanten doorgaan, kunnen wij toch niet achterblijven.
Best tempo gelopen met Dochterlief.....
Eenmaal terug bij de startlocatie troffen we de Wandelkerel met zijn vrienden en Dochterlief met haar enkel omhoog. Een van de vrienden van de Wandelkerel had een fles whiskey meegnomen en Dochterlief nam, op medicinale gronden, een flinke slok whiskey.....
We zaten nog even gezellig na met een drankje om de verjaardag van de Wandelkerel te vieren. Na het drankje nam de Wandelkerel zijn vrienden mee naar huis, om zijn verjaardag te vieren en om een house warming party te geven. Hilly vertrok in haar eigen auto naar huis en Dochterlief en ik zetten Ate af op het station van Wolvega, zodat hij ook met het OV naar huis kon. En zo kwam er een eind aan een mooie wandeldag. Al is het helaas weer niet gelukt om de 40 kilometer te lopen bij de PSK, driemaal is helaas geen scheepsrecht voor mij. Over twee jaar hopelijk een nieuwe poging, ooit moet het toch gaan lukken.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten