Voortschrijdend inzicht.....

Het kan verkeren, gisteravond kreeg ik rond kwart voor elf een appje van Manlief dat hij niet naar Meppel, maar naar Zwolle zou worden overgebracht. Dat bericht had hij gekregen van de nachtzuster, maar ook zij wist niet wat de exacte reden hiervoor was, het was iets met de juiste zorg en complexiteit van de situatie van Manlief. Nu willen wij maar een ding, de juiste zorg voor hem, dus als Zwolle beter is, dan is dat zo, dan maar iets langer rijden om hem te bezoeken.

Ik ging daarna dan ook lekker slapen en vanmorgen werd ik mooi op tijd wakker. Ik besloot om toch nog maar even een rondje langs de Vecht te wandelen, al werd het wel een korter rondje dan de afgelopen dagen. Ik was ook nog wat vroeger dan voorgaande dagen, dus ik genoot van een prachtige zonsopkomst.

Tijdens dat rondje kreeg ik een appje van Manlief dat ook nu de ambulance er veel te vroeg was en dat ze hem dus nu met spoed gingen klaarmaken voor vervoer. Ik besloot om maar gewoon mijn ding te doen en lekker mijn rondje af te maken, te douchen en vervolgens in te pakken en te gaan rijden. Ik kon toch niets veranderen aan de situatie en het bezoekuur in Zwolle is pas om 15.30 uur, dus tijd zat.

Tegen twaalf uur was ik thuis en daar trof ik de Wandelkerel, Dochterlief was aan het werk, en na een dikke knuffel en even bijpraten maakte die topper tosti's voor mij, omdat ik graag een warme lunch wilde. Ondertussen ruimde ik al mijn spullen weer op, rommel weg is rust in mijn hoofd. Tijdens het opruimen werd duidelijk dat een van mijn schoonzusjes onze slaapkamer een mega-voorjaarsschoonmaak had gegeven, alles weer fris en schoon!! Wat ben ik toch gezegend met zulke mensen om mij heen.

Met de Wandelkerel maakte ik na de lunch een weekmenu en direct daarna deed ik ook de boodschappen, we kunnen weer een week eten, geeft ook rust dat ik daar niet meer over na hoef te denken, al zullen sommige versproducten natuurlijk nog wel weer moeten worden aangevuld, maar dat is dan een klein klusje.

Later vertrok ik met de Wandelkerel richting ziekenhuis, ik liet Manlief weten hoe laat we ongeveer zouden aankomen en toen kreeg ik als reactie onderstaand bericht:

Ok, weer een nieuwe verrassing????

Ja dus, weer een nieuwe verrassing. De eerste verrassing was dat het niet de neuroloog maar de revalidatie-arts was die ons wat te vertellen had, foutje van Manlief...

De revalidatie-arts vertelde dat hij verantwoordelijk was voor het feit dat Manlief niet naar Meppel maar naar Zwolle was overgebracht. Toen hij gisteravond de casus van Manlief zag, vond hij Meppel niet de juiste plaats. In Meppel ligt de expertise met betrekking tot neurologie vooral bij mensen die een beroerte hebben gehad en dus niet bij de problematiek van Manlief. Daarnaast heeft hij contact gehad met De Vogellanden, omdat hij zich afvroeg of De Vogellanden wel de juiste revalidatiekliniek is voor Manlief. Die vraag komt voort uit het, voor ons nieuwbenoemde feit, dat er bij Manlief sprake is van een incomplete dwarslaesie. Er zijn dus revalidatieklinieken die gespecialiseerd zijn in de revalidatie van mensen met een (incomplete) dwarslaesie en daar is dus de specialistische zorg die Manlief nodig heeft voorhanden.

En dus wordt het niet De Vogellanden in Zwolle, maar de revalidatiekliniek in Haren. Het had ook Enschede kunnen worden, maar Haren heeft eerder plek. Voor ons misschien iets verder rijden, maar uiteindelijk willen we gewoon de beste zorg voor Manlief, dus dan maken die extra kilometers ons niet uit. De verwachting is dat Manlief daar over een week of twee terecht kan en tot die tijd blijft hij in Zwolle, waar al een start gemaakt met de revalidatie.

Wij zijn blij met deze ontwikkelingen al blijft bij ons de vraag leven waarom er nooit eerder met ons gedeeld is dat er sprake is van een (incomplete) dwarslaesie, die vraag leeft overigens ook bij de revalidatie-arts van Isala Zwolle. We hebben wel naar verklaringen gezocht en we hebben ook wel een idee hoe het gegaan is, maar zeker weten zullen we het nooit. Nou ja, veranderen kunnen we het niet meer, dus nu maar weer de blik op de toekomst richten. Manlief komt op voor hem de beste plek en dat is positief!!

Vanavond ging Dochterlief na haar werk nog even bij haar vader op bezoek, kon ze hem eindelijk weer eens knuffelen. Ondertussen had papegaai Henk al een redelijke wereldreis achter de rug, vanuit huis naar het AMC en vervolgens weer mee naar Zwolle....

En voor de fun ook nog even een foto van vader en dochter.

En nu zit ik lekker op de bank in mijn eigen huis en slaap ik straks weer in mijn eigen bed in een superfrisse slaapkamer. Hoe was het ook alweer: "Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen..."