Door alle drukte en gedoe rondom de gezondheid van Manlief was ik bijna vergeten dat er voor deze zondag een heel belangrijke gebeurtenis stond gepland, het verzilveren van het verjaardagscadeau van Dochterlief. Zij kreeg een (peperduur) kaartje voor de musical 40-45. Dat kaartje was zo peperduur dat ze echt maar één kaartje kreeg, maar ik streek met mijn hand over het hart en kocht voor mijzelf ook een kaartje. Ja, ja, het was een groot offer, maar ik deed het......😉😉😉
Na een voorspoedige rit naar Barneveld reden we mooi op tijd het terrein van het Midden Nederland Hallen op. Ik had gelukkig bij aanschaf van de kaartjes ook een parkeerkaart gekocht, dus voor we het wisten stonden we zo'n beetje voor de deur geparkeerd. We hadden dan weliswaar dure kaartjes, maar daar hoorde dan wel weer een brochure bij. We deden een drankje en genoten van het de sfeer en het drankje. Leuk feitje, Dochterlief wilde in eerste instantie geen wijntje, want het was nog maar drie uur 's middags. Ik zeg iets in de opvoeding is gelukt, maar nu kreeg ze toch weer een klein lesje van mij, soms moet je het leven vieren en bevestigt de uitzondering de regel, ik reed dus waarom deze ene keer niet een kleine uitspatting na alle spanning van de afgelopen weken. Ze twijfelde tot het bestelmoment....
Dus toch.....
Op een bepaald moment zagen we drommen mensen al naar de theaterzaal gaan, maar wij besloten om gewoon nog even te wachten. De stoelen zijn gereserveerd, we wilden nog even verder lezen in de brochure, we hadden ons drankje nog niet op en er zou vast wel een bel gaan als het echt tijd was om naar de zaal te gaan. Nou dat hadden we helemaal goed ingeschat, net nadat we ons drankje op hadden, ging de bel (met nog 20 minuten te gaan tot de start van de voorstelling), dus op ons gemak zochten we onze plaatsen op.
In de zaal heerste een nerveuze, verwachtingsvolle sfeer en eindelijk, na het testen van de koptelefoons, in moest hem nog omdraaien, mijn links zat rechts en vice versa, begin eindelijk de voorstelling.
Ik heb van het begin tot het eind op het puntje van mijn stoel gezeten. Wat een spektakel, wat een effecten op gebied van licht en geluid en er zijn nog zoveel meer effecten die niet te beschrijven zijn. Toch is dat niet wat mij het meeste raakte. Wat mij het meeste raakte is het menselijke verhaal, het verschil in inzichten in hoe de wereld zou moeten worden ingericht en wat dat verschil binnen gezinnen, binnen vriendengroepen, binnen menselijke relaties teweegbrengt. En hoewel het vertelde verhaal zich zo'n 85 tot 80 jaar geleden afspeelt, zijn er zoveel overeenkomsten met het heden. Het lijkt erop dat de geschiedenis zich herhaalt. Ik merkte dat dat ook voor Dochterlief gold en we klapten dan ook onze handen stuk bij het eindapplaus.
Hoewel de volledige playlist van 40-45 de Musical natuurlijk op Spotify te vinden is, wilde Dochterlief toch de CD nog aanschaffen. Niet dat ze die vaak zal beluisteren, ze is tenslotte een kind van de Spotifygeneratie, maar in haar verzameling musicalbrochures en -CD's mag dit exemplaar niet ontbreken....
Redelijk vlot en met een beetje brutaliteit waren we vrij snel weer op weg naar huis, Of naar huis, nee, nee, we kwamen langs Zwolle en daar konden we toch niet voorbij rijden zonder Manlief te bezoeken. Om onderweg niet te bezwijken, maakten we een kleine omweg langs restaurant de Gouden Bogen voor we bij Manlief waren.
Redelijk vlot en met een beetje brutaliteit waren we vrij snel weer op weg naar huis, Of naar huis, nee, nee, we kwamen langs Zwolle en daar konden we toch niet voorbij rijden zonder Manlief te bezoeken. Om onderweg niet te bezwijken, maakten we een kleine omweg langs restaurant de Gouden Bogen voor we bij Manlief waren.
Manlief genoot van onze verhalen en na een klein uurtje was het tijd voor ons om weer te vertrekken. Blij met de belevenissen van vandaag kwamen we weer thuis.
En nu is de vakantie voorbij en begint morgen het lieve leventje weer. Ik hoop dat ik er klaar voor ben. Hoe was het ook alweer: Live goes on...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten