Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

donderdag 11 januari 2024

Soms zit het tegen.......

Nou, nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen bij de Wegenwacht.......

Vandaag vertrok ik al heel laat naar huis. Ik moest op school iets afmaken, maar dat duurde net iets langer dan verwacht, dus het was half zes toen ik vertrok. Ik reed nog maar net op de snelweg toen de disco begon. Bijna alle auto's die mij achterop reden knipperden met hun lichten, bij de eerste de beste parkeerplaats stopte ik dan ook. Een snelle controle leerde mij dat mijn beide achterlichten waren uitgevallen. Geen wonder dat er zoveel naar mij geseind werd.

Er zat dus niets anders op dan weer contact op te nemen met de Wegenwacht, mijn autotechniek-kwaliteiten zijn nihil. Ik meldde mijn pech via de app, maar in de app werd aangegeven dat ik moest bellen omdat er aanvullende informatie gegeven moest worden. Ik belde er dus nog even achteraan.

Gelukkig duurde het telefonisch wachten niet zo lang, al snel had ik een medewerker van de ANWB aan de lijn. Mijn pechgeval werd aangemeld en ik kreeg te horen dat ze zouden proberen mij binnen twee uur te helpen. Pffffff. In demelding stond anderhalf uur, scheelde toch alweer een half uur.
 
 
Ik stond aan het Tjeukemeer met mooi uitzicht, dus ik maakte nog snel een foto, maar omdat ik de auto in eerste instantie had uitgezet had ik het al koud en buiten was het zeker niet warmer, dus na de foto dook  ik snel de auto in en zette ik de motor aan, warmte wilde ik.....


Na een half uur kreeg ik het bericht dat er iemand onderweg was naar mij. Dat klonk positief, zo'n auto doet er vast geen uur over om bij mij te komen.


En inderdaad, na nog eens een kwartier stond er een Wegenwachtauto voor mijn neus. Het kostte hem weinig moeite om te achterhalen dat beide lampjes kapot waren. Dat euvel was vrij snel verholpen en zo  was ik met een goed uur weer op weg naar huis. Gelukkig geen twee uur dus!!!


Ondertussen had ik behoorlijk trek gekregen, dat werd dus, geheel tegen mijn gewoontes in, een tussenstop bij restaurant de Gouden Bogen, mijn maag maakte zulke rare geluiden, de auto trilde ervan.


En zo kwam ik veel later dan gepland, maar wel met een gevulde maag, thuis......

Geen opmerkingen: