Egmond Wandelmarathon, zuidroute

Ook dit jaar stond de Egmond Wandelmarathon weer op het programma, al was het wel anders dan voorgaande jaren. Dit jaar was er namelijk een maximaal aantal deelnemers en lag de looprichting per dag vast. Het werd zaterdag de zuidroute en zondag de noordroute en dat is precies andersom als de keuze die wij voorgaande jaren maakten. Een nieuwe kijk op de routes dus dit jaar. En dan kwam daar ook nog eens bij dat de routes dit jaar werden aangepast vanwege wateroverlast in de duinen.

Wat er dit jaar ook nieuw is, is mijn jas. Halverwege de rit naar Egmond gisteren, bedacht ik mij dat ik mijn wandeljas vergeten was. Ik heb dus gister in Egmond een nieuwe gekocht en om het voor mijn wandelmaatjes makkelijk te maken, kocht ik een knalgeel exemplaar, kan iedereen mij terugvinden. Ik ben dan ook uitgeroepen tot het baken van deze editie....

De afspraak was om vanmorgen om 9.15 uur te verzamelen in sporthal de Watertoren. Toen de zes bewoners van het huisje op het Roompotpark bij de sporthaal aankwamen, bleek dat er buiten ook een startstempel gegeven werd, dat deden we dus. Binnen 5 minuten kwamen ook de wandelaars die elders verbleven aan en zo vertrokken we met 9 wandelaars richting het strand. En toen bleek dat er nog iets nieuws was aan de route, we begonnen niet met de route door het centrum, we startten de route via de boulevard om zo (natuurlijk) alsnog op het strand uit te komen.

Eenmaal op het strand viel de groep, zoals gewoonlijk, wat uiteen. Ik liep op met Charlotte en we hadden meer dan genoeg te bepraten. Natuurlijk ging het over onze belevenissen van afgelopen jaar, maar ook over hoe heerlijk het is om over het strand te wandelen en om de zon op te zien komen boven de duinen.....

En zo bereikten we de eerste rustpost. Hier verzamelden we weer en genoten we van een bakkie. Hoewel, "we" genoten niet, er was geen thee, dus voor mij geen bakkie.....

 

 

 

Charlotte ging voor de 10,5 km en zou ons bij het vertrek van de rustpost verlaten. Voor het zover was, werd er een groepsfoto gemaakt. We zwaaiden Charlotte uit en met 8 wandelaars gingen we verder over het strand.

De weersverwachting bleek niet te kloppen, want in plaats van bewolkt met af en toe zon, was het zon, zon, zon en af en toe een wolk. Man wat boffen... We troffen nog bekende wandelaars op het strand en al kletsend en genietend van alles wat er te zien was, kwamen we bij de strandopgang richting Castricum. Dit keer geen bezoek aan een strandtent, de snelle mannen stonden al boven bij de rustpost. Hier werd er dus verzameld en namen we even een korte pauze voor een hapje en een drankje.

Staat goed, die gele jas tegen de blauwe lucht😉

Nadat iedereen was gearriveerd, bleven we een kwartiertje hangen en daarna ging het weer verder. Hier werd duidelijk dat de route was aangepast, want we gingen niet gelijk de duinen in, maar liepen eerst een stuk langs de weg. Na een stuk langs de weg te hebben gelopen, mochten we de duinen weer in, maar niet over de smalle(re) paadjes, we bleven op de brede paden. Het was wel duidelijk dat waarom we een andere route liepen, het water stond vrij hoog.

 

 

We liepen door tot camping Bakkum en daar wisten we een vrije tafel te bemachtigen, zodat we met zijn allen even konden zitten. Albert haalde eitjes tevoorschijn, heerlijk. Ook de band die hier speelde maakte er een leuke show van. Jammer genoeg waren de toiletten nog een stuk verder, we hebben dus niet zo lang gezeten, er waren mensen met hoge nood. (En nee, ik was dat deze keer niet...)

Na camping Bakkum was de route ook omgelegd, weer volgden we de brede paden. Ik kwam naast de Wandelkerel terecht en samen liepen we lekker door. Fijn om even een paar kilometer bij te praten met mijn zoon. Na verloop van tijd sloot Geert Jan zich bij ons aan en toen kwamen we ook weer op bekend terrein, stijgen en dalen over de duinen richting de laatste rustpost.

Op de rust maakte ik wel weer gebruik van het toilet en daarna was het wachten op de rest. Eerst kwamen Ate en Tine aanlopen. Tine wilde graag snel door naar de sporthal, ze zou daar nog even verder praten met een bekende. Ze kreeg gezelschap van de Wandelkerel en Geert Jan, ik bleef met Ate wachten op de rest. Dat duurde even. Dat kwam omdat Albert onderweg een paar wandelaars had getrakteerd op wat lekkers. Gelukkig voor Ate, Hilly en mijzelf was er voor ons ook nog wat overgebleven...

Na het verorberen van dat lekkers begonnen we aan de laatste loodjes, nog een krappe 5 kilometer te gaan. En dat laatste stuk was een prachtig stuk door de duinen. Het is en blijft genieten daar in Egmond. 

Net voor we Egmond weer bereikten kreeg ik het bericht dat Tine in de sporthal op ons zou wachten, maar dat de heren alvast naar het huisje waren gegaan. Wij moesten nog een stukje langs de boulevard, maar voor het zover was genoten we van het uitzicht op Egmond en op de vuurtoren.

 

 

En omdat we vanmorgen via de boulevard naar het strand waren gelopen, ging het nu door het centrum terug naar de sporthal. Daar zat Tine inderdaad op ons te wachten. Helaas was het daar een enorme herrie, we vertrokken dus snel richting het huisje.

In het huisje troffen we de heren aan een biertje, dat hadden ze goed geregeld. De rest sloot aan met een drankje en om en om doken we onder de douche. Na het douchen ging ik koken en een half uurtje later zaten we met zijn zessen aan de pasta.

Na het eten zaten we nog eventjes na, maar om half 10 was het rustig in het huisje en lag iedereen in zijn bed. Morgen wacht ons opnieuw een dag buiten spelen.