Vandaag ging naar Utrecht om een bijeenkomst van een DOT (docentenontwikkelteam) bij te wonen aan de universiteit daar. Omdat parkeren in de buurt van de universiteit een ramp is, besloot ik om met de trein te gaan.
Het was een leuke, interessante middag en rond etenstijd was ik weer op het station. Ik twijfelde of ik op het station zou eten of thuis, maar omdat thuis wel laat zou worden, haalde ik toch maar wat lekkers op het station.
Dat bleek een heel goede beslissing te zijn, want net voor Zwolle stond de trein stil. Ik zag al op het infoscherm dat ik de overstap niet zou halen, maar dat vond ik niet zo erg, er gaan wel meer treinen naar Meppel.
Even later werd er omgeroepen dat we stilstonden achter een goederentrein. Deze trein had te weinig snelheid gehad om de spoorbrug over de IJssel over te komen en versperde nu de weg voor ons. We waren vlakbij station Zwolle, maar het station was onbereikbaar. En om de situatie nog wat complexer te maken, stond er ondertussen ook nog een stoptrein achter ons. We zaten dus simpelweg klem.
Ik keek in de NS-app en daar stond dat de verwachting was dat de vertraging tot zeker 21.00 uur zou duren. Ik was dus heel blij dat ik iets gegeten had. Ondertussen kregen we informatie van de conductrice en de machinist en het kwam erop neer dat ze geen idee hadden hoe het verder zou gaan, zij moesten wachten op bericht van de verkeersleiding.
Helaas zaten we om 21.00 uur nog steeds in de stilstaande trein. Wel hadden we ondertussen bericht gekregen dat we terug zouden gaan naar Amersfoort, maar voor wij konden rijden, moest eerst de stoptrein weg zijn en de intercity die in de tussentijd weer achter de stoptrein was aangesloten.
De verkeersleiding had doorgegeven dat onze trein rechtstreeks naar Amersfoort moest, maar de machinist had aangegeven te willen stoppen in Wezep en 't Harde, zodat mensen die in de buurt van Zwolle woonden vanuit daar alternatief vervoer konden regelen. Uiteindelijk werd dat goedgekeurd, dus ik probeerde een lift te regelen vanaf Wezep. En dat lukte, Mams wilde mij daar wel komen halen, samen met twee medereizigers die naar station Zwolle moesten. Dat scheelde hen ook enorm veel tijd, want vanaf Amersfoort zouden we via Deventer weer naar Zwolle moeten reizen.
Er klonk gejuich toen we eindelijk weer in beweging kwamen. Het ging heel langzaam, omdat bij elke spoorwegovergang de bomen handmatig naar beneden moesten worden gedaan, we waren namelijk spookrijders. Maar we kwamen in Wezep.
Zie de tekst in het groene vlak, naar Wezep dus.....
Bij het station van Wezep was het een chaos van auto's, maar we wisten Mams te vinden. Via station Zwolle bracht ze mij naar station Meppel, waar mijn auto nog stond.
Het leek weer even op de jaren van mijn puberteit, toen Mams mij regelmatig van het station haalde. Alleen was het toen wel een station een stuk dichterbij huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten