Boschwijkpad Zwolle

Een poosje geleden kocht ik het wandelboekje "Wandelen buiten de binnenstad van Zwolle" van uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig en vandaag vonden Mams en ik het een mooie dag om een route uit dit boekje te lopen. Omdat de route die we vandaag willen lopen, het Boschwijkpad, start vanaf het centraal station leek het ons het verstandigst om met de trein te gaan. De kosten voor een retourtje wegen niet op tegen de kosten voor het parkeren in de buurt van station Zwolle, zeker niet omdat het parkeren bij station Meppel gratis is.

 

 

Het eerste deel van de route ging door de wijk Assendorp en daar werden Mams en ik aangenaam verrast. Wat een mooie wijk is dit. Gebouwd in oude stijl, met smalle straatjes, maar ook een mooi plein. Het lijkt mij daar prettig wonen.

Door park de Wezenlanden en langs de Nooterhof verlieten we langzaam maar zeker de stad Zwolle. Na een klein stukje langs de N35, kwamen we weer in een bossige omgeving. In de verte hoorden we af en toe flarden van geluid dat leek op een stem uit een speaker, maar we konden het nog niet helemaal plaatsen, dus liepen we maar gewoon verder.

 

En zo kwamen we bij de naamgever van dit pad, huize Boschwijk. Het huis is privébezit, maar de omliggende tuinen zijn toegankelijk voor publiek en van die tuinen genoten we volop. Zeker nu er nog voldoende bladeren in prachtige herfstkleuren aan de bomen zaten.

Na het verlaten van Boschwijk liepen we richting de Wijthmenerplas en daar werd duidelijk waar de flarden geluid vandaan kwamen. Er was een hardloopwedstrijd voor de jeugd en zij werden aangemoedigd via een geluidsinstallatie.

We lieten de drukte alweer snel achter ons en slingerden langs en over de Wijthmenerplas verder. Na het oversteken van de brug over de plas, slingerden we nog over wat bospaadjes en uiteindelijk gingen we onder de N35 door en via een landweggetje weer richting de bebouwing. We passeerden een drijvend zonnepark voor we weer echt in de bebouwing kwamen.

De overgang van groen naar bebouwing verliep geleidelijk, onder andere langs boerderij De Oude Mars. Daarna liepen we door verschillende wijken, een deel daarvan hoorde vroeger bij de gemeente Zwollerkerspel. 

 

 

Om weer op het station uit te komen, moesten we de spoorbrug oversteken, maar dat is ook een mooi punt om de bedrijvigheid op het spoor even te bekijken.

Eenmaal op het station konden we kiezen, of heel hard rennen naar een perron verderop of een trein van een paar minuten later nemen van een perron dichtbij. Het werd dus het laatste. Op ons gemak liepen we naar het juiste perron, waar de trein al op ons stond te wachten. We konden dus zittend wachten tot vertrek.

In de trein handelden we de administratieve zaken af. Het was een prachtige en verrassende wandeling buiten de binnenstad van Zwolle.