Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 20 november 2021

Helmhorstpad & Agnietenbergpad, Zwolle

Na de positieve ervaring van vorige week was de keuze voor de wandeling van deze week niet zo moeilijk, Mams en ik gingen weer naar Zwolle. We zouden gezelschap krijgen van Kenneth, maar hij was helaas niet fit, dus Mams en ik gingen weer met ons tweetjes op pad. 
 
Vandaag was ons startpunt het kloppende hart hart van Berkum, voor meer informatie over Berkum klik hier of hier. We parkeerden op de parkeerplaats bij het winkelcentrum van Berkum, waar het nog zeer rustig was, en gingen direct op pad, het Helmhorstpad wel te verstaan. En dat pad leerde ons direct dat Berkum groter is dan wij hadden verwacht.

Toch liepen we al snel buiten de bebouwing. Eerst een stukje over een dijk, daarna een stukje onderaan de dijk om even later de dijk weer op te gaan. Eenmaal weer boven kwamen we bij een sluisje, dat we even van dichterbij gingen bekijken.






We liepen nog een klein stukje verhard en daarna werd het struinen, over graspaden, schouwpaden, bruggetjes en bospaden met een dik bladerdek. En dat bladerdek maakte weer even het kind in mij los, heerlijk sloffend en schoppend door de bladeren banjeren.








Na verloop van tijd kwamen we weer op asfalt terecht, dat was wel weer even prettig lopen. Tot onze grote verbazing lag er verscholen tussen de huizen een Joodse begraafplaats, zomaar weer een verrassing tijdens een wandeling over onbekende bekend terrein.



Na deze begraafplaats gingen we een parkachtig gebied in, met weer graspaden, maar ook over een herinneringslaan. Het hoe en wat is ons niet helemaal duidelijk, maar het is wel een mooi pad. Langs Huize Landwijk bereiken we Zwolle weer, waar we met een grote boog om het Isala Ziekenhuis heenlopen. Ook nu weer een verrassing, we komen langs het RonaldMacDonaldhuis, nooit geweten dat dit huis op die plek zit.







Na het passeren van het RonaldMacDonaldhuis gaat het verder langs de rand van Zwolle, aan de ene kant bebouwing aan de andere kant natuur. En zo wandelen we weer naar Berkum. Op het bankje voor de bakker eten we ons eigen broodje en kijken we naar alle mensen die hun boodschappen komen, net zoals al die mensen naar ons kijken.




Na deze rust gaan we verder met de tweede route van vandaag het Agnietenbergpad. We verlieten Berkum in een streep om onder de A28 door te gaan richting de begraafplaats. De begraafplaats lieten we nu nog even links liggen, op de terugweg zouden we daar wel komen. Nu werd het weer bos. De route op de GPS klopte niet helemaal, maar we hielden gewoon de goede richting aan totdat we weer op het rode lijntje liepen. Dat rode lijntje bracht ons naar een woonwijk en hier werd de situatie voor Mams wat penibel, ze moest ineens heel nodig naar de wc. Dat gebeurt af en toe, maar als je middenin een woonwijk wandelt, heb je wel een probleem. Dat probleem werd opgelost toen we zagen dat we vlakbij Aly, onze quiltvriendin, waren. Gelukkig was zij thuis en mocht Mams gebruik maken van het toilet en ik daarna ook.

Na het toiletbezoek volgde een kopje thee, of twee, voor we weer verder gingen. Een zeer gezellige onderbreking van onze wandeling.





We moesten weer even op gang komen na deze zit, maar al snel hadden we de slag weer te pakken. We lieten de bebouwing weer achter ons. Langs de Wijde Aa en over een smal pad tussen de weilanden kwamen we in Langenholte, een klein buurtschap met een ouderwetse brink.
 











We slingerden langzaam richting de Vecht en liepen ook een stukje over de Vechtdijk, langs een Duitse tankweer uit de Tweede Wereldoorlog om even later de Nemelerberg te beklimmen. 









Na de Nemelerberg wachtte ons begraafplaats Bergklooster met het grafmonument van Thomas a Kempis. Vanaf deze oude begraafplaats ging het naadloos over in een nieuwer deel, met ook een Chinees en Islamitisch deel. Hier dwaalden we rond zonder ons aan de officiële route te houden, er was zoveel te zien.




















Na de begraafplaats(en) was het nog een klein stukje naar de auto, maar we namen niet de kortste weg. We tikten nog een keer de Vecht aan voor we Berkum weer inliepen.









 
Het was weer een mooie Zwolse wandeldag en gelukkig is het boekje nog lang niet uitgewandeld.

Geen opmerkingen: