Ik was op mijn werk en Manlief kon haar niet ophalen, omdat Dochterlief ondersteuning nodig had bij het lopen. Gelukkig was haar gymleraar met de auto en die heeft haar thuis gebracht. Misselijk van de pijn heeft Dochterlief de dag slapend, hangend en de enkel koelend doorgebracht.
Vanmorgen stond er een bezoek aan de huisarts gepland en omdat ik aan het werk moest, zou dat een uitje voor drie worden. Manlief moest mee omdat hij moest rijden, de Wandelkerel moest mee om de rolstoel met daarin zijn vader te duwen en dan kon Dochterlief zelf al krukkend naar binnen. Maar in huize Wandelen en meer gaat er zelden iets zoals gepland en dus ook deze morgen niet. Want de thuiszorg, die Manlief elke ochtend helpt met het aantrekken van steunkous i.v.m. de trombose, was later dan verwacht. Op het tijdstip dat de meute naar de huisarts moest vertrekken, was er nog niemand. dus ging Manlief over op optie twee. Dochterlief in de rolstoel en de Wandelkerel erachter om haar naar de huisarts te duwen. Dochterlief voelde zich zeer ongemakkelijk, maar er was geen andere oplossing. En als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan...
Gelukkig voor Dochterlief kwamen ze geen bekenden tegen onderweg. De huisarts vertrouwde het niet helemaal, dus de volgende halte was het ziekenhuis voor een foto. Wat had ik graag die optocht in het ziekenhuis willen zien. Dochterlief op krukken, Manlief in de rolstoel met de Wandelkerel erachter en dat allemaal voor een foto van een enkel.....
Op de foto was geen breuk te zien, dus weer naar de huisarts om te tapen. Dochterlief mag voorlopig haar voet niet belasten, dus manlief mag de komende dagen taxibedrijf gaan spelen om haar van en naar school te rijden. Dan hoeft de Wandelkerel niet mee, dat kleine stukje van en naar de auto lukt met de rollator.
En hebben we dus naast een rollator, een rolstoel en een scootmobiel ook nog een paar krukken in huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten