Weekend

Wat was het gezellig met de schatjes afgelopen dagen. We sliepen lekker uit zaterdag, genoten van een ontbijt met lekkere broodjes en dronken relaxt een bakkie met elkaar. Daarna was het tijd om naar het strand te gaan. We namen de tijd om zand te happen, gek te doen en uit te rusten.

's Middags kregen we visite van het thuisfront. De Wandelkerel wilde graag naar huis, zodat hij zondagmorgen mee kon doen aan het nieuwjaarsconcert en één van mijn zusjes, met neefje D en mijn alleroudste vriendin kwamen om hem op te halen en veilig weer naar huis te brengen. Maar eerst brachten we een bezoek aan Manlief.

Toen we aankwamen zat Manlief in de rolstoel en omdat we met zoveel waren, besloten we om naar het restaurant te gaan. Dan was het niet nodig om het bezoek af te wisselen en we konden even wat drinken. Na een gezellig samenzijn, brachten Dochterlief en ik Manlief weer terug naar de afdeling, terwijl de rest van de familie de reis naar het Noorden weer ging maken.

Dochterlief en ik besloten om uit eten te gaan, een gezellig meidenonderonsje. Daarna was het snel tijd om naar bed te gaan. Al met al zijn het toch drukke dagen.

Dochterlief zou me zondagmorgen rond negen uur wakker maken, omdat, zoals ze zelf zei, ze toch altijd op wakker is. Maar nu dus niet. Om half tien maakte ik haar wakker. We hadden afgesproken dat we zondagmorgen naar "Wie is de Mol?" zouden kijken. Dat lukte zaterdagavond niet vanwege ons etentje, maar Dochterlief is een ware fan, dus dat moest wel goed gemaakt worden. En daarna nog de "Moltalk", zodat we alle informatie hadden. Dochterlief speelt mee via de app, dus er moesten wat keuzes gemaakt worden. Toen dat allemaal was afgerond, pakte zij haar boek en ik haakwerk en in volledige rust brachten we een heerlijk uurtje door.

En toen stonden Wandelmams en paps voor de deur. Tijd voor een bakkie en bijpraten. We maakten nog een stormachtige wandeling over het strand en toen was het weer tijd om Manlief te bezoeken. En hij moest een belofte inlossen, hij had Dochterlief een bak koffie van Starbucks beloofd. En gelukkig kreeg niet alleen Dochterlief wat, maar wij ook.

En toen bracht ik Manlief alleen naar boven. Dochterlief vertrok met haar opa en oma weer naar huis. Morgen weer naar school. En over morgen gesproken, dat wordt een spannende dag. We hopen allemaal dat er geen operatie nodig is en dat Manlief ook weer snel kan afreizen naar het Noorden.

En ik? Ik zit nu weer alleen in mijn tijdelijk onderkomen en dat valt niet mee. Ik mis de schatjes, ik mis Manlief, ik mis mijn eigen huis, ik mis het gewone....... Wat hoop ik op goed nieuws morgen.