Toch weer wachten.....

Vandaag had ik een drukke dag. Omdat de wifi in mijn tijdelijk onderkomen nog steeds niet werkte ben ik maar eens gaan uitzoeken waar dat in zat. Het bleek om een storing te gaan in een klein deel van de accommodatie en hoewel er hard naar een oplossing was gezocht, was er nog geen reden gevonden voor de storing. En dus heb ik overplaatsing aangevraagd. Ik wilde naar een deel waar wel wifi is en dan ook maar gelijk het weekend bijboeken. Want dat Manlief ook het weekend moet blijven is nu wel duidelijk.

Gelukkig kreeg ik alle medewerking en toen moest er verhuisd worden en daar gaat toch altijd meer tijd in zitten dan gedacht. Ik liep een paar keer heen en weer, liet de boel netjes achter en bracht toen de sleutels van de eerste locatie terug. En toen wilde ik even ontspannen en omdat ik nu weer internet heb, besloot ik om de eerste aflevering van "Moordvrouw" terug te kijken. Die waren we zondag helemaal vergeten.

Daarna was het tijd om naar Manlief te gaan. Hij had een rustige dag gehad. Het spoelen van de long gaat goed en daarom is besloten om af te wachten tot maandag om eventueel de chirurg in te schakelen. Dat is natuurlijk positief nieuws, want dat betekent dat het goed gaat, maar we zijn het wachten zo enorm zat. Daarnaast wordt Manlief morgen getest op tbc. Er zijn symptomen die wijzen op tbc. Er wordt gekeken of Manlief tbc heeft of heeft gehad. Waar en hoe hij dat ooit opgelopen moet hebben, daar hebben we geen idee van, maar we weten wel dat er eind 2011, toen Manlief ook in het AMC lag ook gedacht is aan tbc. Ook dit is dus weer afwachten.

En er is nog één ding waar we op moeten wachten. En dat is misschien nog wel het lastigste. Morgen komen onze schatjes naar Amsterdam en dan kunnen we eindelijk weer met ze knuffelen en praten. Want ondanks alle medeleven, goede zorgen en social media is er niets leuker dan fysiek bij elkaar zijn. Wat zal de dag morgen lang duren...