Maar voor we daar waren was het tijd voor een sokkenfoto. Jammer genoeg niet zo kleurig als de vorige keer, maar zeker niet saai.
Hoewel de lucht af en toe flink betrok, bleef het droog en maakten we volop foto's. Ook nu wisselde de samenstelling regelmatig en op een bepaald moment was onze Sjeik de controle een beetje kwijt. Twee van dames hadden het op de heupen en verdwenen in de verte. Maar de Sjeik had er het volste vertrouwen in dat "zijn" dames bij de eerste rust op hem zouden wachten.
En het vertrouwen van onze Sjeik bleek gegrond, de dames hadden al een plekje voor ons gevonden. Nadat iedereen was voorzien van een bakkie en er een paar sanitaire stops waren gemaakt, zat de Sjeik met zijn harem aan tafel. Zijn harem was zelfs uitgebreid met nog een dame. Een dame van respectabele leeftijd met een hanger van een Vierdaagse medaille.
Ik vroeg haar voor hoeveel keer deze medaille stond, omdat ik de kleur niet kon thuis brengen. En die vraag lokte een fantastisch gesprek uit. Deze dame bleek uit Rotterdam te komen en is na WO2 als eerste vrouw in de lange-afstand-wandel-wereld terecht gekomen. De medaille staat overigens voor 40 keer deelname. In 2014 is mevrouw na 3 dagen, tijdens haar 46ste N4D gestopt. Op 83-jarige leeftijd was het maximum bereikt. En stiekem was het wel een opluchting. Nu loopt ze geen N4D meer, maar 4 x 20 km in Dwingeloo is prima te doen.
Het was overigens niet makkelijk om als vrouw in de wandelwereld mee te komen. Veel tochten waren simpelweg niet toegankelijk voor vrouwen. De verrichtingen zijn zelfs zo bijzonder, dat er een boek verschijnt over deze mevrouw. Ze had een kopietje van de voorpagina bij ons en die werd vol trots getoond. allemaal hebben wij ons emailadres achtergelaten om op de hoogte te blijven. En met toestemming laat ik de foto van de voorpagina zien. Het boek staat hier hoog op het verlanglijstje!!! Wat een fantastische ontmoeting met deze Rotterdamse, die volgens onze Sjeik (zelf ook van oorsprong Rotterdammer) net als iedere Rotterdammer 5 kwartier in een uur praat.
Door dit gesprek hadden we langer gezeten dan de bedoeling was, maar dat maakte niets uit. Dit soort ontmoetingen zijn de kers op de taart.
Ondertussen trok de lucht open en liepen we in het zonnetje verder, hoewel we in de verte wel donkere luchten zagen. Druk kletsend bereikten we de volgende rust, waar we besloten om toch maar te gaan zitten. Tijd voor soep. We zaten heerlijk op het terras, maar helaas begon het flink te druppen. Omdat het binnen erg druk was, doken we een "prieeltje" in dat even verderop stond om droog onze soep te kunnen eten. er gingen veel makke schapen in een hok en het werd een gezellige boel daar.
Na de soep en een foto van Sjeik P met zijn volledige harem, vervolgden we onze weg. Op weg naar Dwingeloo. Net voor Dwingeloo gingen de hemelsluizen open. De regen kwam met bakken uit de hemel. Er werd getobt met poncho's, regenjassen, petten, hoeden en onwillige tassen, maar uiteindelijk was iedereen naar behoren ingepakt.
Het bleef regenen, ook toen we bij de derde rust aankwamen. Een deel van het gezelschap besloot om nog een bakkie te doen, maar de Sjeik, Wandelmams en ik liepen door. Wij hadden 's avonds nog een afspraak. Met elkaar weliswaar, na al die wandelingen samen vonden we het tijd worden om ook onze wederhelften eens kennis met elkaar te laten maken.
Even later liep ik te "I'm singing in the rain" te zingen en dat leverde me een boze reactie van een andere wandelaar op. Die kon niet waarderen dat ik liep te zingen, want regen maakte haar chagrijnig. Ja, jammer dan. Er is wel meer voor nodig dan regen om mij chagrijnig te krijgen en dat geldt ook voor onze Sjeik en Wandelmams.
Even later was het weer droog en gingen de poncho's weer uit. We gingen via Dieverbrug weer trug!!!
Na een gezellige avond, zochten we toch nog redelijk op tijd ons bed op, morgen nog één dag aan de wandel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten