Drents-Friese Woudvierdaagse Diever, dag 2

Vandaag kreeg Sjeik P nog twee dames cadeau voor zijn harem, maar gelukkig kreeg hij ondersteuning van een leerling-Sjeik, de Wandelkerel sloot aan bij het gezelschap. Vandaag ging de route richting Uffelte en ook nu gingen we op pad voor 30 km.

De afspraak zelfde tijd, zelfde plaats verliep prima en onze starttijd kwam dan ook redelijk overeen met de dag van gisteren. De start verliep droog en binnen korte tijd liepen we over hetzelfde .lotepad waar we gisteren het laatste stukje over liepen. Ook nu wist Wandelmams de weg. Ze liep weer voorop. (Lang leve de pijlen, toch Wandelmams?)

We slingeren over schouwpaden, bospaadjes, andere smalle paadjes en een klein stukje asfalt voor we de eerste rust bereiken. En omdat het bijna tien uur is, is het tijd voor een bakkie.

Na de rust valt het gezelschap wat uit elkaar. Met de Sjeik, Wandelmams en de Wandelkerel loop ik verder. We maken een ommetje om een sloot en we zwaaien naar de overkant, waar de andere dames net aankomen.

Een ruime kilometer na de rust gaan we het bos in en daar is het heerlijk vertoeven. De wind wordt flink afgezwakt, het is niet koud en af toe voelen we de zon. Met zijn vieren lopen we heerlijk. We kletsen bij, maken grapjes, nemen elkaar in de maling en wisselen regelmatig van partner (en dat is nog legaal ook...)!

We komen wat obstakels tegen en voor we het doorhebben staan we de tweede rust, waar we stempelen en gebruik maken van het toilet. We wachten nog even op de andere dames, maar zij willen graag een bakkie doen en wij vieren willen nu door. Elke 5 km rusten vinden we iets te veel. En dus lopen wij door. De andere dames komen we vandaag of morgen vast wel weer tegen.

Net als we denken dat we bij de volgende rust zijn, we zijn op 50 meter afstand, worden we nog een blokkie om gestuurd. Een kleine tegenvaller, maar even later zitten we aan de welverdiende soep. tenminste de Sjeik, Wandelmams en ik. De Wandelkerel kiest voor iets anders.

Toen wij uitgegeten waren, troffen we de andere dames nog een keer. Er werden afspraken gemaakt voor de volgende dag en we begonnen aan de terugweg. Ook nu sloegen we het rusten na 5 km over en besloten we om weer naar de mobiele rust te gaan, dus 10 km.

We liepen door het prachtige Uffelter Binnenveld, langs vennetjes en andere mooie plekken. Na een kilometer of 8 waren we wel weer aan de rust toe, maar die liet nog even op zich wachten. We gingen ruim door de 10 km heen om die te bereiken en toen wilden we graag even zitten. Ondertussen betrok de lucht en wakkerde de wind flink aan. De vrijwilligers op de post moesten de tent stevig vast houden om te voorkomen dat hij de lucht in ging. Omdat we liever voor de regen binnen wilden zijn, bleven we niet al te lang zitten. We waren een klein stukje op weg toen Wandelmams haar fototoestel miste. De Wandelkerel ging op een drafje terug naar de rustpost, maar net toen hij daar aankwam, vond Mams haar toestel op een vreemde plek. En dus kon de Kerel weer omkeren. De afstand tussen de rustpost en de finishlocatie was korter dan 4 km en zo bereikten we voor de regen de finish. We dronken wat en trakteerden onszelf op weg naar de auto op een welverdiende beloning. Morgen weer een dag wandelen.