Allereerst maakte ik de zak die op de voorkant moest komen. En omdat de kerel van kleur houdt stikte ik de groene stof door met fluororanje. De foto's moest ik maken met behulp van de flitser, omdat zonder de flitser de kleuren heel flets werden. Helaas is nu het doorstikwerk minder goed te zien.
Dat oranje was niet willekeurig gekozen. Het bleek onmogelijk om boordstof te vinden in de goede kleur groen. In mijn kast vond ik nog oranje boordstof en de Wandelkerel vond het een prima idee om dan de boorden maar oranje te maken. Om dat oranje nog meer te benadrukken besloot ik om ook de capuchon te voeren.
De hele zaterdag keutelde ik lekker om. Kleine dingetjes in huis, half uurtje achter de naaimachine, kletsen met mijn gezinsleden, nog even een boodschapje en weer achter de naaimachine.
Bij het maken van de capuchon vroeg ik mij af waarom ik het mezelf altijd zo moeilijk maak. Het maken van de capuchon duurde nu zeker drie keer zo lang. Maar ja, als het dan eenmaal af is, ben ik toch weer blij dat ik voor de moeilijke variant ben gegaan. Aan het einde van de zaterdagmiddag had ik voor en achterpand, zak en capuchon aan elkaar zitten. Ik was een mooi eind op weg.
Vandaag keutelde ik verder. Wasje draaien, mouwen in de sweater spelden, even bij Wandelmams en Paps op visite, Dochterlief en co weer ophalen na haar zaalhockeywedstrijden, en tussendoor achter de naaimachine. En zo kon de Wandelkerel aan het einde van de middag zijn nieuwe sweater aantrekken.
Ziet er goed uit toch????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten