Schoolreis

Vandaag was de schoolreis van dochterlief en ik mocht mee. We gingen naar de natuurschool in Lauwersoog. Op de uitnodiging stonden allerlei spannende dingen, zoals: hybien, korren en wadlopen. Nou dat wadlopen snapten we wel, maar wat de rest nu precies was.....

Om kwart voor 8 moesten we op school zijn, zodat we om 8 uur konden vertrekken. In de klas stonden we meeste kinderen te springen en te stuiteren en te zuchten over die superzware tas. Er moest tenslotte een compleet schone outfit mee, omdat vies worden een zekerheid was.

Net voor 8 uur stapten we in de bus en reden we weg. Natuurlijk werden we uitgezwaaid door manlief, het Wandelmannetje en nog vele andere ouders, broertjes, zusjes, opa's, oma's en meesters en juffen. Na een rustig eerste kwartier kwam de meute op stoom. Er werden liedjes gezongen, snoepjes geruild of gewoon uitgedeeld, spelletjes gedaan en er werd volop gekletst.

Na ruim anderhalf uur kwamen we op de plaats van bestemming. En toen was een sanitaire stop hoogst noodzakelijk. Bijna alle kinderen en begeleiders bezochten het toilet. Nu was onze uitvalsbasis gekoppeld aan een camping en dus stond er een groot toiletgebouw, waar we gebruik van konden maken.

Na deze tussenstop stapten de gidsen bij ons in de bus en reden we een (heel) klein stukje om te gaan hybien. En eindelijk kwamen we er achter wat dat nu precies is. Hybien is zoetwater vissen met behulp van een schepnet. Het schepnet wordt dan over de bodem bewogen en op die manier worden er diverse beestjes gevangen. Deze beestje kregen een tijdelijk onderkomen in bakken, zodat iedereen ze uitgebreid kon bekijken om daarna weer te worden teruggezet in hun vertrouwde omgeving.



En wat werd er zoal gevangen. Nou kikkervisjes, zoetwatergarnalen, voorntjes, maden van de dansmug, duikertjes enne ........ nog een aantal van die friemelende onderwater dingen. Na een voorzichtig begin stonden de kinderen al snel met hun voeten in het water en voor sommigen was het erg moeilijk om hun korte broek droog te houden. Toen ze uiteindelijk moesten stoppen, werd er behoorlijk tegen gesputterd, want ze wilden nog één keer ......

Maar het vooruitzicht van het wadlopen bleek een behoorlijke oppepper te zijn en al snel had iedereen zijn schoenen weer aan en zaten ze in de bus. En nu moesten de wadloopschoenen en moest die zware tas meegesjouwd worden de dijk op. Want na het wadlopen moest er direct omgekleed worden. Ze stonden te popelen om het wad op te gaan. En zodra het startsein was gegeven, bleek al duidelijk wie de waaghalzen zijn en wie wat voorzichtiger zijn. Vooral het eerste stuk was erg glibberig en modderig en daar zakten we direct tot halverwege onze kuiten in de blub. Gelukkig werd de bodem even verderop wat harder en daar konden we dus stilstaan. De gids vertelde onder andere dat we geen gesloten schelpen mee mochten nemen (daar zat nog leven in) en we gingen op zoek naar wadpieren. vervolgens liepen we nog een stuk verder. Ondertussen had een van de kinderen al languit gelegen en had een ander vast gezeten, maar dat mocht de pret niet drukken. Ze vonden het fantastisch. (En ik ook.)

Op de weg terug raakte dochterlief ietwat uit koers en kwam ze tot boven haar knieën vast te zitten in het wad. Met vereende krachten werd ze weer los getrokken en kon ze toch nog mee naar het beginpunt. Daar begon het grote omkleden. Met handdoeken werd de ergste blubber van benen, voeten en armen gepoetst. Vervolgens gingen alle vieze kleren in een vuilniszak en schone kleren aan. De vuilniszakken moesten in het bagageruim van de bus. Want die lucht wilden we niet in de bus zelf.

En toen was het tijd voor patat, met een snack en limonade. In no time waren alle bakjes leeg en speelde de meute in de speeltuin. Zo konden ze nog even uitrazen voor we weer in de bus stapten voor het laatste onderdeel, het korren.

En korren is zoutwatervissen met behulp van een sleepnet. De gids ging het water in en de kinderen sleepten in groepjes het net voort. En ook nu kwamen er allerlei beestjes terecht in de bakken. Vissen, kriebelbeestjes, kwallen en krabbetjes. En laat dochterlief nu al heel lang gek zijn op krabben. Ze heeft dus bijna de hele tijd boven de bak met krabbetjes gehangen. Helemaal blij kijkend naar het drukke gedoe van die beestjes. Na niet al te langen tijd gingen alle beestjes weer terug het water in, daar voelen ze zich toch het prettigst.



En na nog een ijsje te hebben gegeten, stapten we weer in bus naar huis. Wat een ontzettend leuke schoolreis was dit. Het is jammer dat het zo'n eind rijden is, want anders was dit een hele leuke optie voor het feestje van het Wandelmannetje.