17e Angelslotocht Emmen

Zondagmorgen half 7, de wekker rammelt en ik vraag me af waarom. O ja, ik wil naar Emmen om te gaan wandelen, alleen. Wandelmams moet werken en het Wandelmannetje is niet niet fit en omdat we 's middags nog naar een verjaardag gaan (van neefje M.) lijkt het ons beter dat hij thuis blijft.

Buiten klettert de regen, ik heb amper geslapen omdat manlief verkouden is en hij dus de hele nacht heeft gesnurkt en er is niemand die op mij wacht. Dus, de twijfel slaat toe. Zal ik me gewoon weer omdraaien en doorslapen, niemand die het merkt.......... Maar ik verman me en sta op.

Net voor ik vertrek, komt dochterlief beneden. Ik krijg een knuffel en een dikke kus, ze fluistert ngo wat lieve woordjes in mijn oor en installeert zich vervolgens met thee, ontbijt, deken en afstandsbediening op de bank. Vervolgens wordt ik zeer enthousiast uitgezwaaid.

Net voor half 8 arriveer ik in het clubhuis van wv Bargermarke. In hun nieuwe clubhuis zitten de eerste wandelaars vol ongeduld te wachten op de routebeschrijving. Terwijl ik mij inschrijf vertrekt de eerste groep wandelaars. Na inschrijving en een sanitaire stop stap ik het clubhuis uit om 30 km te gaan wandelen.

Vanuit het clubhuis is het een kippeneindje naar het bos. En een boswandeling werd het. Het eerste stuk viel de regen erg mee, mede doordat er in het bos werd gelopen, maar de regenjas was zeker noodzakelijk. Na een kilometer of 3 leek het op te knappen en deed ik mijn regenjas uit. Helaas was dat van korte duur. Na een kwartier kon de jas weer aan, want het bleef gestaag regenen. Na 8 km werd de eerste rust bereikt. Ik besloot om alleen gebruik te maken van het toilet en daarna direct door te lopen.

Ik was niet de enige die besloot om hier niet te rusten en kreeg dus gezelschap. Ik raakte aan de praat met een zeer gezellige heer, die komende zomer ook naar Nijmegen gaat voor 4 dagen wandelplezier. Ondertussen was het droog geworden en ging de regenjas in de tas. De kilometers vlogen voorbij en voor we het doorhadden kwam rust 2 in het zicht. Jammer genoeg gingen de hemelsluizen een krappe kilometer voor de rust volledig open. En na 5 stappen doen alsof het wel meeviel, stopten we toch om de jas maar weer aan te doen. En voor we bij de rust waren was het weer droog...... Grmpff!!! Wel was ik nu over de helft, want deze rust bevond zich op 16 km.

Na de rust scheidden de wegen zich weer. Mijn gezelschap liep 40 km en moest dus een ander kant op. Na enig zoekwerk vond ik de goede route weer. Dit lag niet aan de organisatie, maar aan 2 jochies die mij probeerden te enteren met hun fiets, waardoor ik een pijl miste.

Ook hier ging de route gelijk het bos weer in. Bospaadje links, zandpad rechts, kruising met bospad rechtdoor, ........ Voor mij liepen een aantal mensen, achter mij niet. Tot er gewacht moest worden op een aantal overstekende fietsers, toen waren we ineens met zijn vijven. Twee dames die dit jaar voor heet eerst naar Nijmegen gaan en twee mannen die al vele jaren Nijmegen-ervaring hebben. Een gevarieerd gezelschap dus. Na een klein stukje bewoonde wereld doken we het bos weer in om uiteindelijk uit te komen bij rust 3. Deze was op ruim 25 km, dus vanaf hier nog een kwestie van de laatste loodjes. Helaas moest ik hier errug, errug lang wachten op een kopje thee, dus mijn tijdelijke gezelschap was alweer vertrokken toen ik mijn thee op had.

Maar met nog minder dan 5 km te gaan was dat geen probleem. Dacht ik...... Ik verstapte me in een kuil en voelde direct een spier in mijn linker bovenbeen verkrampen. Maar er zat niets anders op dan doorlopen, want middenin het bos stoppen schiet niet op. Gelukkig viel het allemaal mee, zolang ik in beweging bleef. Natuurlijk voelde ik die spier wel en nadat ik had stil gestaan voor een stoplicht had ik wat opstartproblemen, maar het lukte wel om door te lopen. Aangekomen bij het clubhuis van wv Bargermarke besloot ik dan ook om niet te lang te blijven zitten.



En dat bleek een verstandige beslissing te zijn, want toen ik na een half uur de auto uit moest om te tanken zei mijn bovenbeen: "AUW, zeer, auw, zeer, auw, zeer!!!" Thuis gekomen lekker gedoucht en de onwillige spier ingesmeerd met SRL. (Heet dat tegenwoordig niet anders???)

En later bij neefje M. een borrel gedronken op zijn 9e verjaardag. PROOST!!!!!!