Gisteren was er weer eens een Droomdekenmaakdag, nog niet de landelijk, maar deze keer in Zwolle in een kleinere setting. Ik ging met Mams en Dochterlief die kant op.
Dochterlief was toe aan het doorquilten van een deken en zij besloot dat ze deze wilde meanderen. Best een lastige techniek als je dat voor het eerst doet, maar ja, je kunt het ook alleen maar leren door het te doen.
Dat meanderen doet ze op mijn naaimachine, want ze heeft zelf een eenvoudiger machine waarop dat niet zo goed wil. Ik stelde alles in en na enige uitleg lukte het haar. Helaas ging het na verloop van tijd toch niet goed. Ze ging te snel waardoor de achterkant niet netjes was en echt heel erg niet netjes. Er zat niets anders op dan uithalen. Daar was ze voorlopig wel even mee bezig.
Mams was bezig met patchwork op een lasagnequilt. Ze maakt afbeeldingen van ouderwetse kevers in diverse kleuren. Dat is altijd even puzzelen, passen en meten, schuiven en dan vastzetten.
Ik had nog een rol liggen om een lasagnequilt te maken, dus daar hield ik me mee bezig.
Na de lunch, met heerlijk mosterdsoep, was er tijd voor een show-and-tell. Er lag een behoorlijk stapels droomdekens, die met Mams mee naar huis mochten om ze voor te bereiden voor verzending. Prachtige exemplaren zaten er weer tussen. Hieronder een kleine greep uit de collectie,
En toen, eindelijk had Dochterlief alles uitgehaald en kon ze opnieuw beginnen met meanderen. En nu had ze de slag te pakken en zag zowel de voor- als de achterkant er netjes uit.
Helaas kreeg ze het meanderen net niet af, dat moet ze binnenkort maar een keer afmaken.
Ik had voor de lunch mijn strokenquilt afgekregen en was op zoek naar iets leuks om erop te maken. Ik snuffelde door wat stoffen in de voorraad, maar vond niets leuks van mijn gading. Ik moest dus nog even verder zoeken. Opeens bedacht ik me dat er van de achterkant stof van de quilt van Dochterlief een strook was overgebleven. Op deze stof staan allerlei gezichten, misschien kon ik daar iets mee.
En dat kon ik. Ik knipte de bruikbare gezichten uit de stof en legde er een aantal op de ondergrond. dat zag er leuk uit.
Wat de uiteindelijke compositie wordt, weet ik nog niet, maar dat het de gezichten gaan worden is zeker. Het was namelijk tijd om te stoppen, dus opruimen, inladen en wegwezen.
Met een hoofd vol ideeën en met een voldaan gevoel gingen we weer naar huis. Wat is het toch leuk om dit "werk" te doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten