Voor vandaag stond er een rondje Diever op het programma. Albert had, achter de computer, een route van bijna 25 km voor ons uitgezet. Op de afgesproken plaats stonden Albert, Geert Jan en Tine op Mams en mij te wachten, zodat we met elkaar weer een dagje buiten konden spelen.
De koffie en thee voor de start viel (bijna) in het water, Albert had de thermoskannen thuis op het aanrecht laten staan. Gelukkig is er in Diever een bakker die ook koffie schenkt, dus ons startersbakkie haalden we daar. Routetechnisch was het toen makkelijker om de route net andersom te lopen als dat Albert hem had bedacht en zo geschiede.
Het eerste deel leidde ons via via richting Wapse. Asfalt, schelpenpaden en zandpaden waren ons deel. We beliepen een deel van de zaterdagse hondenuitlaatroute van de plaatselijke bevolking, dit tot grote vreugde van Albert en Geert Jan, die gek zijn op deze viervoetige vrienden. Er werd dan ook regelmatig even geaaid, gezwaaid en gekletst (zowel tegen de viervoeter als tegen de baas....).
Net voor Wapse kwamen we bij Pluktuinen Zeldenrust. Hier namen we de tijd voor een bakkie en natuurlijk namen we ook even de tijd om een blik te werpen op al het moois dat er te vinden was (en voor een sanitaire stop, maar dat is geen nieuws).
Na deze rust liepen we verder, en voor we door Wapse liepen, was het eerst tijd voor een we-fie!!!
Vanaf de pluktuinen slingerden we heen en weer en heen en weer om en rondom Wapse om vervolgens kilometers verder uit te komen in, jawel Wapse!!! Op het plein van de plaatselijke basisschool namen we een tweede pauze om een hapje te eten.
We speelden nog even het spelletje "Waar ben ik?" met Ate, en lang leve Google, hij wist ons te plaatsen in Wapse. We waren dus waar we dachten dat we waren.
Vanaf Wapse liepen we voornamelijk door de bossen en Albert kwam tot de conclusie dat het zo gek nog niet was dat we de route "verkeerd om" liepen, want de temperatuur was dusdanig dat de schaduw van het bos deze middag zeer welkom was.
In het bos weken we even af van de geplande route om onderduikershol Diever te bezoeken. En ondanks de warmte en ondanks het feit dat het nog niet zo lang geleden was dat ik hier was, kreeg ik toch weer kippenvel. Je moet er toch niet aan denken dat je onder primitieve omstandigheden, met constante angst voor ontdekking, maanden-, jarenlang in een hut in het bos moet wonen.
Toen we verder liepen waren we er toch wel even stil van. Gelukkig bood de prachtige omgeving weer troost. We maakten mooi voort richting de finish.
Jammer genoeg werden we een kilometer voor de finish ingehaald door een flinke onweersbui. We zochten dan ook een plek om even te schuilen. Deze plek vonden we in 't Souterrain, een atelier onder horecagelegenheid Villa BlauwHemel. We bewonderden de schilderijen, sculpturen en tekeningen onder het genot van het aangeboden bakkie. De onweersbui dreef gelukkig snel over. We besloten om die laatste kilometer een beetje te verlengen om een ijsje te halen bij Smaak.
Het was een heerlijk wandeldagje, met helaas een donker randje, maar dat donkere randje is niet iets om hier te delen, want ik hoop dat dat randje in de toekomst weer lichter wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten