Ondertussen kreeg ik een appje van Martin, hij wilde weten of wij al bijna bij de startlocatie waren. Ik moest hem helaas teleurstellen. Net toen hij bedacht dat hij zou gaan lopen, kon ik hem laten weten dat we er waren. De trein was zo lang, dat niet alle wagons langs het perron konden staan, dat gold ook voor ons. Wij moesten dus eerst een aantal wagons doorkruisen voor we de trein konden verlaten. Tijdens het wachten kreeg ik het benauwd, een wagon vol mensen, met natte jassen en tassen was me te veel. Ik besloot dan ook om naar het balkon te gaan. Mams volgde mij en vervolgens was er een mevrouw die vond dat wij een poging deden om voor te kruipen en dat we dus moesten blijven zitten. Ik heb haar uitgenodigd om met ons mee te gaan naar het balkon, zodat ze voor ons de trein kon verlaten. Gelukkig kreeg ik bijval van anderen die ten eerste vonden dat ze zeurde en ten tweede constateerden dat ik erg bleek zag. Ondertussen was ik op het balkon gearriveerd, pffff.
Eenmaal op het station maakte ik nog de nodige foto's van de locomotief. Later zag ik dat ik mijn (vrij nieuwe en dus onbekende) fototoestel op een "blauwe" stand had gezet.....
Eenmaal buiten het station bleek het te regenen. Er werden dan ook massaal poncho's en regenjassen aangetrokken, ook door ons. En waar we gisteren enorme mazzel hadden wat betreft het weer, viel net nu tegen, er bleef maar nattigheid vallen, soms in de vorm van echte regen, maar meestal in de vorm van miezer. Desondanks liepen we stug door, onder andere door theater Geert Teis, waar we wederom het Grunnens Laid hoorden.
Martin en Geert Jan hadden het run aangenomen, hun geduld was op toen we in Stadskanaal arriveerden en verder liepen we allemaal redelijk bij elkaar in de buurt. Net voor half 9 kreeg ik een appje van Ate, hij wilde weten waar we waren, zijn wandelmaatje was ziek naar huis gegaan en hij zocht gezelschap. Ate bleek op de eerste rust te zijn en wij slechts een kilometer daar vandaan, Ate besloot dus op ons te wachten.
De eerste rust was bij een camping en Mams en ik doken het toiletgebouw in voor een sanitaire stop voor we aan een bakkie gingen. Het was flink vol in de kantine, zodat Mams en ik buiten onder een afdak terecht kwamen. Dat kon prima, want het was niet koud, alleen maar NAT!!!
Na deze rust leek het even droog te worden, er viel bijna geen water meer. Helaas was dat van korte duur, even later viel de regen weer gestaag. We genoten van een gekookt eitje bij een eierboerderij en even later werden we getrakteerd op een bakje vla, yoghurt of drinkyoghurt.
En elke keer als ik een poging deed om mijn poncho uit te doen, werd ik afgestraft. Binnen de kortste keren moest hij weer aan. En hoewel ik een hekel heb aan het lopen met capuchon, deed ik zelfs die nu op, man wat een nattigheid. En hoewel de volgende rust op relatief korte afstand zat, besloten we toch om hier naar binnen te gaan, even uit de nattigheid en vooral even die kleffe poncho uit.
De energie werd aangevuld met een lekker warm bakkie en wat lekkers uit eigen voorraad. Opgewarmd en opgeknapt gingen we weer verder. En wat nog prettiger was, het was droog. Vanwege de wind hielden we de poncho wel (deels) aan, maar het lopen was zo toch wel even prettig. Na een half uur begon het weer te regenen en aan het eind van de dag bleek dat dit het enige droge half uurtje van de dag geweest.
Langs het water liepen we richting Oude Pekela. We konden het niet opbrengen om een ommetje te maken naar een oud kerkje, de regen nam toch ook wat van de pret weg. En dan zijn droge momenten prettig. Bijvoorbeeld het bezoek aan een oude steenfabriek. Boven dien was het leuk om hier even rond te kijken. We leerden dat de gescheurde bouwwerken het gevolg waren van het feit dat er geen stenen meer gebakken werden en dat de stenen dus gekrompen waren.
En nat en klef bereikten we het Dollard College in Oude Pekela, waar de start van de 18 km-route was en voor ons een rustpost. Ate, Mams en ik gingen aan de soep, heerlijk om van binnen en van buiten warm te worden. Het was nog gezellig druk in de kantine van de school en het duurde dus ook even voor we weer verder gingen.
En voort ging het weer in de regen. Er viel weinig te beleven onderweg, de meeste bands hadden afgezegd in verband met de weersomstandigheden, maar gelukkig was er af en toe een gebouw geopend. Zo ook het gebouw van Siepco. Hier was duidelijk te zien dat er al het nodige werk was verzet, maar ook dat er nog het nodige werk verzet moest worden.
Het volgende stuk zakte de moed een beetje in de (natte) schoenen. Het weidse Groninger Land kan ik enorm van genieten, maar in de regen is het toch wat lastiger. Na een korte stop in een tent bij de korfbalvereniging, ging het weer verder. We liepen nu echt met zijn vijven van rust naar rust. Deze vijf waren Carola, Albert, Ate Mams en ik. Ons volgende doel was dan ook dorpshuis de Wending, weer een droge plek om bij te komen.
Wat mij opviel was dat er veel verwaarloosde huizen staan daar. Een logisch gevolg van de vertrekkende industrie en wellicht de aardbevingen, maar wat zonde van al die ooit zo mooie panden.
Na deze stop gingen we nu echt op weg naar de finish. Voor we daar waren kwamen we door het Veenkoloniaalmuseum in Veendam. In het pand van het museum bevindt zich ook een multifunctioneelcentrum en toen we even stonden te wachten op Mams en Albert, hoorden we een accordeonorkest spelen. Ate, Carola en ik bespoten dat we in polonaise daarlangs zouden lopen. Albert en Mams sloten aan in de polonaise. Het publiek kon onze vijfmanspolonaise erg waarderen en begon luid te klappen. Hadden we toch even onze seconden of fame!!! Het zal ook wel een fraai gezicht zijn geweest, van die wandelende poncho's.
Na het museum was het nog een klein stukje tot de finish en eenmaal daar troffen we het overgrote deel van de walkers weer. Alle overbodige spullen werden gedumpt en toen was het tijd voor stamppot.
We zaten nog een poosje gezellig na en toen moest er weer afscheid genomen worden van diverse wandelvrienden uit den lande. Er volgde een uitgebreid zwaai- en zoenritueel en toen liepen Geert Jan, Liana, Mams en ik naar de fietsen. Nog een keer naar het huis van Geert Jan, spullen pakken, nog een afscheidsdrankje (ook met Albert) en toe weer naar Drenthe.
Ondanks de regen was het vandaag toch weer genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten