Tijdens een overstap onderweg bleek de onderkant van rugzak weer helemaal nat te zijn, weer lekkage van de waterzak. En dat terwijl ik hem een week lang gevuld aan de kast had laten hangen zonder dat er een druppel viel. Ook nu kon ik niet ontdekken waar het water vandaan kwam, wel dat de waterzak een stuk leger was en de buitenkant nat. Ik nam de rigoureuze beslissing om dat ding te legen en hem op het station weg te gooien. De zak gaat al jaren mee en het zoeken naar een lek in zo'n ding is als het zoeken naar een speld in een hooiberg. Gelukkig had ik ook een bidon bij me, dus water meenemen was geen probleem.
Op het station haalden we nog even een bakkie en een croissant voor we naar de Dam liepen en toen die op waren, waren we echt klaar voor de start.
Vanaf de Dam liepen we door een stukje Amsterdam dat nieuw voor mij was. En dat maakt het dan gelijk alweer leuk. We schoten dan ook voor geen meter op, elke keer stonden we stil om foto's te maken of om te genieten van een doorkijkje of uitzicht. We zwaaiden vanaf het Entrepot-Dok naar de dieren in Artis. Helaas volgde daarna een minder leuk stukje Amsterdam, vooral omdat de stoep waar wij over liepen meer leek op een bospad vol boomwortels. We namen even een korte pauze om ons te ontdoen van lange broekspijpen en ondershirts, zodat we met blote benen en armen verder konden. Man, het was om 10 uur al flink warm. De boomwortelstoep bracht ons naar de eerste stempelpost. We maakten hier gebruik van het toilet en ik vulde mijn fles bij. Niet dat die al leeg was, maar ik ben een grote drinker, dus ik kan maar beter zorgen dat ik ruim voorzien ben van water.
Na de stempelpost wachtten ons de nodige traptreden, omdat we Het IJ moesten oversteken. Dat oversteken deden we in twee delen, maar dat vonden we geen probleem. Wat een prachtig uitzicht over het water, dan vergeet je al die ……-treden weer snel.
Na de tweede oversteek kwamen in Schellingwoude, een prachtig stukje Amsterdam. We maakten even een klein uitstapje naar een wolwinkel en we konden het niet laten om een paar draadjes mee naar huis te nemen. Gelukkig hebben we verder niks meer op voorraad liggen....
We genoten verder van Schellingwoude en Amsterdam-Noord. Wat een mooie straatjes en mooie huizen/huisjes. Toch werd het genieten op een bepaald moment iets minder. We begonnen alweer hoge nood te krijgen. Tot ons grote geluk was er een ijssalon waar je gratis gebruik mocht maken van het toilet. Heel slim natuurlijk, want daarna koop je toch echt wel een ijsje. Wij dus ook, het was er tenslotte ook weer voor.
En verder gingen we weer, nog steeds door Amsterdam-Noord, deze wandeling was voor mij toch wel een kleine ontdekkingstocht tot nu toe. We stempelden bij stempelpost Barkpad, maar besloten om daar verder niet te stoppen. We hadden tenslotte net gezeten om een ijsje te eten. Op dus naar de volgende stempelpost, Molenwijkpark.
In Molenwijkpark was het tijd voor een langere pauze en onze lunchpakketten. Nu zijn wij niet zo van de boterhammen, onze lunchpakketten zitten vol met tomaatjes, komkommertjes, blokjes kaas, noten, gekookte eitjes, crackers en deze keer ook wat plakjes worst. De dames naast ons vonden dat maar niets. Eerst attendeerden ze elkaar (niet bepaald subtiel) op de inhoud van onze trommels. Daarna zeiden ze tegen elkaar dat een boterham toch echt de beste voeding was om op te lopen. Dat is natuurlijk hun goed recht, maar hun recht is niet zaligmakend. Groot wad dan ook onze hilariteit toen er een man en vrouw aanschoven die eenzelfde soort inhoud van hun lunchpakket had. Zij spraken ons aan en zeiden: "O, wat genieten hè, zoveel lekkere dingen in je broodtrommel in plaats van gewoon brood." Het gezicht van de dames naast ons sprak boekdelen. Ondertussen aten we lekker verder en hadden we een leuk gesprek met de man en de vrouw.
Ik vulde nog een keer mijn fles bij voor we verder gingen. Er volgde een wat langere, saaie weg, maar de gemeente Zaandam zorgde voor vertier. Het was de bedoeling dat je de zeven kenmerken van Zaandam zou onthouden tot het finishterrein. Aan die uitdaging deden we graag mee, dus tijdens het wandelen herhaalden we regelmatig de dingen die we tegen waren gekomen. En zo bereikten we de laatste rustpost voor de finish, Vredeweg. Hier namen we de versnaperingen aan, maar het was er zo druk, dat we besloten om door te lopen.
Even later bleek dat toch niet zo'n goed plan, mijn darmen sloegen op hol en ik was dus wanhopig op zoen naar een toilet. Gelukkig stonden er nog twee dixies en was er geen wachtrij. Man, man, wat een opluchting.....
Na deze onderbreking kwam Zaandam in zicht. We slingerden heen en weer. Sommige stukken herkende ik van vele jaren terug, toen ik hardlopers eens heb aangemoedigd, maar het grootste deel was onbekend terrein.
Het laatste stuk voor de finish vond ik een deceptie, woonwijk, woonwijk, woonwijk en ineens een park en de finishvlag. Ook de oplossing van de zeven kenmerken was een deceptie. Een enorme rij en iets met plaatjes. Dat sloegen we dus ook maar over. Net voor de finish troffen we Charlotte en dat leverde ons nog een dikke knuffel op. En natuurlijk maakten we een finishfoto van het gezelschap van Charlotte.
Eenmaal op het finishterrein zochten we ons blauw naar de stand met de stempel voor het wandelboekje. Na drie rondjes waren we nog niets opgeschoten tot we wandelvriend Rob troffen. We maakten even een praatje met hem en hij wist ons te vertellen waar we konden stempelen. Dus toen de wegen zich weer scheidden, wisten we de stempelpost ook te vinden.
De stempelpost bleek vlakbij de uitgang te zijn, dus we besloten maar direct door te lopen richting station. Onderweg naar het station namen we een korte pauze voor een bakkie patat, die hadden we vandaag wel verdiend vonden we.
Helaas bleven we twee minuten te lang zitten, want eenmaal op het station zagen we de trein voor onze neus wegrijden. Hierna konden we kiezen voor een langere reis met maar één overstap of een kortere reis met drie overstappen. We kozen voor de eerste variant.
Maar voor het zover was, gingen we nog even op de foto bij de NS.
De Dam-tot-Dam stond al jaren op mijn to-do-lijstje en ik ben blij dat ik hem gelopen heb. Toch betwijfel ik niet of hij snel weer op de planning zal staan. Het eerste deel van de tocht vond ik leuk, maar het aankomstterrein en de finish vielen mij zwaar tegen. Zeg nooit nooit, maar ik denk dat het een paar jaar duurt voor ik weer naar Amsterdam afreis. En als ik ga, zal het grotendeels samenhangen met het gezelschap.....
Maar ondanks dat heb ik een leuke dag gehad!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten