Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zaterdag 6 januari 2018

Nieuwjaarswandeltocht, Harkema

En om het nieuwe jaar goed te beginnen gelijk maar een wandeltocht op de eerste zaterdag van het jaar. Samen met Wandelmams reisde ik naar Harkema voor de Nieuwjaarswandeltocht van de WIK. Toen ik de auto uit stapte, liep ik bijna tegen Ate op en met zijn drieën liepen we naar de startlocatie. Daar was het al een drukte van belang en na de nodige nieuwjaarswensen schreef ik Mams en mij in. Samen met Ate en Hilly stonden we te bedenken of we zouden vertrekken of niet, we misten Albert namelijk. Gelukkig kwam hij net binnen, toen wilden vertrekken. Hij bleek zich te hebben verslapen en na een snelle inschrijfronde van Albert gingen we met zijn vijven op pad.





Omdat een aantal leden van dit gezelschap elkaar al langere tijd niet meer gesproken had, vlogen al pratend de kilometers onder onze voeten door. Ondertussen vergaten we niet om ons heen te kijken, maar de hoofdmoot van de wandeling was toch wel bijpraten. 













Dat bijpraten gebeurde in zeer wisselend gezelschap en omdat de gesprekken zo geanimeerd waren, bereikten we de eerste rust sneller dan verwacht.

Natuurlijk lieten we deze kans op een bakkie niet voorbijgaan en toen Jifke ons ook nog eens trakteerde op cake, kon deze rust helemaal op onze waardering rekenen.

Na de rust mochten we een tweede rondje om de kerk maken voor we Augustinusga definitief achter ons lieten. Ook nu hadden we elkaar weer zoveel te vertellen dat er bijna geen foto's werden gemaakt na het verlaten van de dorpskern. Pas bij het bereiken van de tweede rust werden er weer foto's gemaakt. Wat is het toch lekker wandelen, als je elkaar zoveel te vertellen hebt.














Het venijn zat hem vandaag toch wel in de staart, na die heerlijke tweede rust volgde een blubberpad met een hoofdletter B. En om de feestvreugde te verhogen, waren de bosbeheerders ook nog aan het snoeien geweest. Het was dus blubber met obstakels.....






Gelukkig voor ons hield de WIK het vandaag bij dit blubberpad. Zonder problemen wisten we de resterende kilometers vol te maken. En zo is wandeljaar 2018 weer geopend!!!














Geen opmerkingen: