Vandaag lopen we de Noordroute en die brengt ons al snel op het strand. Natuurlijk is het niet mogelijk om met zo'n groep bij elkaar te blijven. Het gezelschap waaiert dan ook uit over het strand, maar de samenstelling van de groepjes wisselt regelmatig. Ondanks het verschil in wandeltempo, komt de hele meute weer samen bij de eerste rust, waar traditiegetrouw eierkoeken worden uitgedeeld door Jannie. Samen met de aangeboden koffie of thee is dat weer een heuse traktatie. Als er dan ook nog een doedelzakspeler begint te spelen is het feest op deze rust helemaal compleet. Tot onze grote vreugde treffen we op deze rust ook nog Walkers die de kortere afstand lopen en om een zieke Walker een hart onder de riem te steken, maken we een groepsfoto, die we haar sturen met de hartelijke groeten van iedereen.
Na de nodige versnaperingen en toiletbezoeken gaan we allemaal verder. Een paar nemen de afslag naar Bergen en de rest loopt door over het strand.
Net voor de volgende rust komen de verschillende groepjes elkaar toch weer tegen. De paaltjes van de golfbreker blijven leuk om vanaf te springen en om te fotograferen. Na een klein oponthoud gaan we weer verder en vijf minuten later bereiken we rustpost de Kerf. Wandelmams en ik nemen hier een sanitaire rust en als we deze verlaten blijkt dat de rest is doorgelopen. Geen probleem natuurlijk en boven dien verwachten we dat ze bovenop de Kerf op ons staan te wachten. Als we eenmaal boven zijn, treffen we vele mensen, maar geen Walkers. Dat is een kleine tegenvaller, want nu zit er niets anders op dan door te lopen. Gelukkig treffen we ze al snel, namelijk onderaan het duin. En nog veel belangrijker, er is een glühwein rust ingelast. Mams en ik zoeken dus ook snel onze beker op en genieten van deze versnapering. En natuurlijk is de jeugd onder de achttien niet vergeten, zij krijgen warme chocolademelk.
Na deze ingelaste rust gaan we op weg naar Bergen aan zee. We trotseren overstekende duinen en rondvliegend strandzand en voor we het weten zijn we in Bergen aan zee. Hier valt de groep echt uit elkaar. Sommigen lopen direct door, een andere groep kiest ervoor om een bakkie te doen en er zijn ook wandelaars die gaan voor een lekkere lunch.
Na Bergen aan zee komt één van mijn favoriete stukken van de Egmond Wandelmarathon, door de duinen naar rustpost 't Woud. Op dit stuk zijn vaak runderen en Konikspaarden (correctie: het gaat om Dartmoor pony's) te zien en daarnaast is het simpelweg een prachtig natuurgebied, ik moet alleen altijd weer erg wennen aan de laag overkomende vliegtuigen. Ik bleef een beetje achter, omdat ik foto's aan het maken was en ik genoot in mijn eentje volop van het wandelen op dit stuk. Eenmaal bij de volgende rust, was ik ook blij, want ik had de schone taak op mij genomen om dit jaar de honneurs waar te nemen voor een vandaag afwezige Brabander. Deze Brabander voorzag ons in voorgaande jaren van een opkikkertje in de vorm van Schrobbeler. Ik nam een lokale vervanger mee, maar dat betekende ook extra gewicht. Ik genoot dus niet alleen van deze opkikker, maar ook van het feit dat ik wat gewicht uit mijn rugzak kwijtraakte. De meneer die tegenover ons aan tafel zat, keek erg verlekkerd naar de glaasjes en natuurlijk kreeg hij ook wat. We wachten nog even op de lunchers en die waren ook blij met deze opkikker.
Vol goede moed gingen we op weg voor het laatste stukje. Eerst een paar hoge duinen, dan een stukje vlak, een stukje langs vakantiehuisjes, nog één hoog duin en dan ligt beneden ons de sporthal. Nog een klein stukje naar de sporthal en dan de finish. Een heerlijke eerste wandeldag zit erop.
En hoewel de wandeldag erop zat, zat de dag er zeker nog niet op. Eerst genoten we in de sporthal nog even van de zelfgebakken wafels van de moeder van Jaqueline en na een douche togen we met het grootste deel van de groep naar brasserie Santiago, waar het nog lang gezellig en onrustig bleef. En dan mogen we morgen gewoon weer een dag buiten spelen!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten