Maar één ding van deze tocht is mij erg goed bijgebleven. Regelmatig komen wij twee mannen tegen die, net als wij, een vlaggetje van de provincie Drenthe aan hun tas hebben hangen. Hun tempo ligt over het algemeen wel iets hoger dan dat van ons, dus wij kunnen hun vlaggetjes altijd goed bewonderen als ze ons voorbij wandelen. Deze keer viel het ons op dat het vlaggetje van één van de heren er wel erg slecht aan toe was. De stof was gescheurd en de opdruk versleten.
Dat witte zwaaiende lapje links van het midden moet doorgaan voor een vlag.
Ik maakte tegen Wandelmams de opmerking dat we maar een vlaggetje van ons aan hem moesten geven. Ik voegde de daad bij het woord en knoopte het vlaggetje los van de tas van Mams, waarop zij een kort sprintje trok om het vlaggetje te overhandigen. Er werd gestameld dat het niet nodig was, maar wij zeiden dat het wel nodig was en toen verdween "onze" vlag in de binnenzak van de jas.
De beloning voor onze goede daad kregen we bij de eerste rust. De heren vertrokken toen wij aankwamen (zij zagen ons niet) en toen hing de vlag al aan de tas. Bij de tweede rust vertrokken ze weer net toen wij aankwamen, maar nu zagen ze ons wel. Ik kreeg een dikke knuffel van de ontvanger van de vlag, die trots liet zien dat de vlag al aan de tas hing. Ondertussen knoopte Wandelmams de vlag van mijn tas om deze aan de andere heer in het gezelschap te geven. Ook hij wilde eerst de vlag niet aannemen, maar na de mededeling dat ik voor ons zo weer een nieuwe had gemaakt en dat wij het leuk vonden om ze weg te geven, verdween ook de tweede vlag in een binnenzak. De heren blij, wij blij.
En hieronder nog een aantal foto's van deze dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten