Naar Purper:


JE MOET ZEILEN OP DE WIND VAN VANDAAG. DE WIND VAN GISTEREN HELPT JE NIET VOORUIT, DE WIND VAN MORGEN BLIJFT MISSCHIEN WEL UIT! tekst en uitvoering: PURPER

Ik hou van motto's, hoewel ik niet iemand ben die ze zelf verzint. Liever zoek ik naar bestaande motto's die aansluiten bij mijn (manier van) leven. De tekst van Purper is al sinds jaren mijn handelsmerk, maar sinds ons bezoek aan de musical "Soldaat van Oranje" is daar een tweede motto aan toegevoegd: Morgen is Vandaag! Eigenlijk zeggen beide motto's hetzelfde. Geniet nu, leef nu, doe nu!!! En dat blijf ik proberen!!!!!

zondag 7 oktober 2012

52.22 Nieuw leven

Afgelopen vrijdag werd onze familie verblijd met de komst van een klein meisje. De zus van manlief werd voor de tweede keer oma en volgens de regels van de familiebetrekkingen zijn wij dus een achternichtje rijker.

Natuurlijk ga ik dan voor de nieuwe aanwinst achter de naaimachine zitten. Hiervoor gebruik ik een heel oud patroontje van Wandelmams. Dit patroontje heeft Wandelmams bijna elf jaar geleden voor het laatst gebruikt om een jurkje te maken voor dochterlief. Na de geboorte van dochterlief is ze nog verblijd met de komst van drie kleinzoons, maar de meisjes bleven uit. Ze wist wel exact waar het patroontje lag, dus vijf minuten na mijn telefoontje lag het patroontje hier op de tafel.



Om het mijzelf niet te makkelijk te maken, leek het mij een goed idee om het jurkje in zijn geheel te voeren. En uit de voorraad lapjes vond ik twee prachtig bij elkaar passende exemplaren. Een lila lap in fijne babyrib en een schattig katoenen ruitje.


Na het knippen ging ik achter de naaimachine zitten en twee uurtjes later liet ik vol trots het eindresultaat zien aan mijn gezinsleden. Unaniem vonden zij het jurkje geweldig, dochterlief vond hem zelf "te schattig" en dat was voor mij reden om haar babyjurkje te voorschijn te halen. Ze geloofde niet dat ze daar ooit in gepast had. Na de uitdrukkelijke bevestiging van zowel haar vader als mijzelf en de belofte dat ik op zoek zou gaan naar een foto, geloofde ze misschien toch dat zij ook ooit zo klein was geweest. En dit is het eindresultaat!!!!!


Om met dochterlief te spreken: "Te schattig, toch?"

Geen opmerkingen: