Vanmorgen om 4 uur liep de wekker af na een onrustige nacht met weinig slaap. Met een beetje tegenzin en in mijn achterhoofd de vraag waarom ik dit ook al weer wil, stond ik op.
Eenmaal op de Wedren aangekomen, wist ik weer waarom!!! Die sfeer, de spanning, al die wandelaars en al die studenten die ons uitzwaaien. En als ik de Waalbrug over ben, is de N4D voor mij echt begonnen.
Wandelmams en ik gingen voortvarend van start. Gelukkig konden we weer terecht in de Connexxion-bus voor verzorging, maar bij de eerste stop hadden we dat niet nodig. We hielden het bij een kopje koffie en thee.
Middenop de weg kreeg ik een duwtje tegen mijn arm en daar lag mijn telefoon op straat. Net een nieuwe telefoon, hartstikke trots op en nu is het scherm kapot en geeft hij geen geluid. Gelukkig kan ik nog wel sms'en en telefoneren en ben ik ook nog bereikbaar. Maar dat was toch een kleine domper.
In Elst had Wandelmams een blaar en dus liet ze die behandelen. Helaas stonden er geen toiletten in de buurt, dus liepen we door tot de tweede militaire rust. Toen we het terrein afliepen zagen we een bekende die ons een kop soep aanbood. Heerlijk en dus even gerust, gekletst en gegeten.
Na de rust ging het verder, ondertussen waren we over de helft en het was nog maar een uur of 10, dus we liepen super voor ons doen. Samen met wat andere mensen hadden we lol om een verzorger van een Duits peloton militairen die op een gele fiets van de Deutsche Post rondreed. Die lol verging mij snel. Deze verzorger zag een schattig meisje met een boekje en besloot acuut om dit meisje een sticker o.i.d. te geven. Omdat hij zo abrupt remde moesten allerlei mensen uitwijken en zij sprongen dus allemaal opzij. Jammer genoeg was ik de laatste in de rij en kon ik niet meer opzij omdat daar iemand liep. Struikel, wiebel, boem. Languit op het asfalt.
Beide handen en de linkerknie licht geschaafd, dat viel wel mee. Maar die rechterknie....... Toen ik overeind was geholpen door lieve lopers (de Duitse verzorger was er vandoor gegaan), kreeg ik een stoel aangeboden van toeschouwers. De schade was behoorlijk.
Wandelmams wist bij de Deutsche Bundeswehr een aantal gaasjes los te krijgen en behulp van de tape die we bij ons hadden werd een provesorisch verband aangelegd. Eerst even gespoeld met water natuurlijk en daarna weer verder.
Bij de volgende stop bij de Connexxion-bus heb ik de wond goed laten schoonmaken en is de boel opnieuw verbonden. Met een pijnlijke knie liep ik verder. Gelukkig ging het steeds beter als ik liep. Na elke stop was het moeilijk op gang komen, maar het was te doen.
Het tempo was wat lager het tweede deel, maar we kwamen keurig om kwart over 3 binnen.
Het terugfietsen naar ons logeeradres kostte wel veel moeite, dat was gewoon een geval van Au, zeer!!!! Maar we kwamen zonder al te grote problemen weer terug. Helaas nam de knie toen het run 'an. Hij zwol behoorlijk op.
Na twee keer koelen is de knie nog steeds behoorlijk dik en loop ik niet heel makkelijk. Vannacht een kussen onder het matras om het been hoog te leggen, straks nog een keer koelen en morgen op tijd weer op om naar de Wedren te gaan. Positief blijven!!!!!
1 opmerking:
hopelijk gaat t morgen goed. We duimen voor je. Groetjes vd Bouwknegtjes
Een reactie posten