Zo, ging het hier even hard achteruit na die heerlijke herfstvakantie. De zaterdag na onze thuiskomst begon Manlief te snotteren en te kuchen. Snipverkouden. De gang van het bed naar de stoel werd een zware en zijn benen deden nog minder hun best dan normaal. Nou ja, dan doe ik maar een stapje extra. tenminste dat was het plan, maar maandag begon ook ik te snotteren en te kuchen en te niezen en begon mijn keel zeer te doen, dus ook ik deed wat rustiger aan. Dat ging goed tot de donderdag, toen sloeg de koorts toe, bijna 39 graden....
Donderdagmiddag sliep ik, vrijdag sliep ik, maar gelukkig voelde ik mij vandaag alweer een heel stuk beter. Manlief krabbelde ook weer wat op, maar we waren een mooi stel nog met zijn tweeën. Het snotterde, het nieste, het rochelde en kuchte hier vandaag nog flink door.
Ik voel ook aan mijn lijf dat het een flinke opdonder heeft gehad, dus nog maar even rustig aan de komende tijd. Het verdrietigste vond ik wel dat ik niet naar de Droomdekendag in Almelo kon gaan. Ik zal nu weer moeten wachten tot maart voor ik al die mensen weer zie.
Nou ja, deze ronde hebben we gehad, nu maar hopen dat de tweede ronde ons huis voorbij gaat.
