The day after.....

Na een lange nacht slapen nam ik even tijd om de schade van de Kennedymars in beeld te brengen.

Gezien de vele regen viel het mij nog enorm mee. Een blaar tussen mijn grote teen en de teen ernaast van mijn rechtervoet. Deze had ik de laatste kilometers gevoeld, maar ik had toen geen zin meer om er nog wat aan te doen.

Op elke hiel een schaafplek, veroorzaakt door vocht. Ook al doe ik regelmatig droge sokken aan, met zoveel neerslag houd ik mijn schoenen niet compleet droog. De ene schaafplek had ik op 65 kilometer afgeplakt, de andere schaafplek voelde ik pas na de laatste rust, dus dan maar stug doorlopen.

En, als klap op de vuurpijl een prachtige blauwe plek op mijn knie, veroorzaakt door de val op 3 kilometer. Tijdens het wandelen geen last van gehad, maar na een nachtje slapen, liet mijn knie weten dat hij de val toch niet zo leuk had gevonden.

Maar al met al viel het mij enorm mee hoe ik mij voelde, geen spierpijn, slechts een licht stijf gevoel als ik wat langer had gezeten en ook de schade aan de voeten was te verwaarlozen. En als je dan hoort dat er van de 230 mensen die zich hadden ingeschreven er 200 zijn gestart en er van die 200 slechts zo'n 130 zijn gefinisht, dan ben ik toch wel trots dat ik heb doorgezet. 

Overigens snap ik ook iedereen die is gestopt. Ik heb mensen gezien en gesproken die onderkoeld waren geraakt, die geen droge kleren meer hadden, waarvan de huid van de voeten door het vocht bijna poreus was of die er gewoon geen zin meer in hadden en dat is allemaal prima, maar dat neemt niet weg dat ik ook gewoon trots op mijzelf mag zijn omdat ik deze Kennedymars en storm Amy heb getrotseerd!!!

En nu maar eens op zoek naar de Kennedymarskalender van 2026.....