Tocht om de Noord, dag 2

Vanmorgen ging de wekker weer net zo vroeg als gisteren. Het verschil met gisteren was dat ik nu al mijn spullen in de auto moest zetten voor ik vertrok, omdat er vandaag alweer een volgende gast in mijn kamer zou komen. Ondanks het vroege tijdstip was mijn gastvrouw aanwezig om mij gedag te zeggen, hoe lief!!!

Vandaag had ik geen tijd om een bakkie te doen, ik had precies 5 minuten over tussen aankomst in de hal en de start. Het was, net als gister, nog donker toen ik weer aan de wandel ging, maar ook net als gister werd het al snel weer licht.

Al na een kilometer of drie bracht de route ons in Usquert. Op weg naar Usquert raakte in gesprek met een wandelaarster, zij had mij herkend van eerdere wandelingen in het Noorden des Lands, ik haar trouwens ook. We praatten over de diverse wandeltochten die er zijn en over de diverse wandeltochten die er komen en een van die wandeltochten bleek een gemeenschappelijk doel te zijn, de eerste Kennedymars van Diever, die voor volgend weekend op de planning staat. Een nieuwe Kennedymars zo dicht bij huis kan ik toch niet overslaan en dat gold ook voor mijn mede-wandelaarster die net iets verder moet reizen dan ik.

Bij molen Eva namen we afscheid van elkaar, simpelweg omdat we allebei gebruik wilden maken van het toilet en dat moest achter elkaar aan.

Na de molen wachtte ons de kerk van Usquert, waar de route ons weer dwars door de kerk stuurde. Het was er nu nog stil, maar ik nam aan dat de 25- en 15-kilometerlopers hier weer getrakteerd zouden worden op orgelmuziek.

Net na de kerk was het eerste stempelpunt en vanuit het stempelpunt liepen we een rondje om een werkelijk prachtig huis. Toen ik de oprit van dit huis opliep, kwam Roelie mij tegemoet en ik was erg blij om haar te zien. Zij is een van de wandelaars die tot nu toe bij alle edities van de Tocht om de Noord de maximale afstand heeft gelopen. Vorig jaar was zij nog in het gezelschap van vijf anderen, dit jaar zijn ze nog met zijn vieren. Fantastisch toch?

Na het rondje om dat huis volgde de splitsing met de 15 kilometer en vlak daarna merkte ik dat er iets onder mijn zool zat. Nou letterlijk SHIT, er zat hondenpoep onder mijn zool en omdat ik er last van had tijdens het lopen, zat er niets anders op dan een tak te zoeken om die ellende onder mijn zool vandaan te peuteren.

Natuurlijk kreeg ik commentaar, maar vooral veel medeleven van de mij passerende wandelaars. Nadat ik de ergste ellende had weggepeuterd, boende ik mijn zool nog een paar flink door het vochtige gras en toen was mijn zool weer schoon genoeg om door te lopen. Wat een ellende weer.....

Na Usquert ging het richting Uithuizen en op weg naar Uithuizen werden we getrakteerd op een prachtige zonsopkomst. Ineens stonden er massa's wandelaars langs de kant van de weg om die zonsopkomst vast te leggen. Zo fijn als dat vroege opstaan op deze manier wordt beloond.

Nog voor Uithuizen werden we getrakteerd op een heerlijk stukje kipfilet en mochten we onder de aardappelboog door. Het thema van dit jaar was 'De klanken voor het hoge land' en hier in Uithuizen werd veelvuldig verwezen naar de Groningse zanger Ede Staal, als eerste naar het liedje 'Hier bluit mien eerappellaand'. 

Bij het Vincentiusgebouw in Uithuizen maakte ik gebruik van het toilet en toen ik weer verder ging, trof ik Roelie weer, we liepen samen verder. Al kletsend liepen we kris-kras door Uithuizen. We liepen door de Jacobikerk, over het terrein van de Menkemaborg en langs weiden met koeien aan de rand van Uithuizen en voor we het wisten zagen we de kerktoren van de Mariakerk in Uithuizermeeden.

Eenmaal in de kerk bleek dat er een trompettist en een organist samen diverse liederen speelden, wat een prachtig gehoor. We besloten om hier maar even een bakkie te doen en te genieten van dit samenspel.

Het mooiste moment heb ik niet gefilmd. Een paar wandelaars begonnen spontaan het Grunns Volkslaaid te zingen en de trompettist en de organist vielen in, zelfs ik, als Drent, stond met de tranen in de ogen en het kippenvel op de armen, zo mooi.....

Eenmaal weer buiten de kerk maakte ik nog een paar foto's van deze mooie kerk en toen gingen we weer verder. Even later mochten we door Woonzorgcentrum De Mieden lopen. Daar ging ik snel even naar het toilet, terwijl Roelie op mij wachtte in de hal. In de hal was het reuzegezellig en we bleven dan ook even staan om te zingen en dansen voor we weer verder gingen.

Vanuit Uithuizermeeden ging het richting Roodeschool. Roodeschool was het verste punt, maar ondanks dat waren we nog niet op de helft. Na een sanitaire stop liepen we dus snel weer verder, nu richting Oosternieland. Voor we daar waren mochten we nog even genieten van het platteland land waar de uien lagen te wachten. Net voor Oosternieland stond een snelheidsmeter die ook onze snelheid aflas. We liepen 5 kilometer per uur.....

Voor het kerkje van Oosternieland zaten twee accordeonisten te spelen. Bij de kerk namen we even pauze om wat te eten en natuurlijk bezochten we ook even het kerkje. Ik had ondertussen wel weer zin in een soepie, maar die was er niet in dit kerkje.

Toen we weer verder gingen ging de route door de hal van een bedrijf in windenergie. Hier kregen we een beker limonade en een plak koek, verwennerij weer. Hierna liepen we door richting Oldenzijl en daar waren we zo. Na een ommetje door de kerk kwamen we in Dorpshuis Lutje Brussel en hier hadden ze mosterdsoep. Ik besloot om een bakkie soep te doen, Roelie besloot om door te lopen. Het was gezellig om samen zo'n stuk op te lopen en nu gingen we ieder weer onze eigen weg.

Na de soep ging ik alleen weer verder, op naar Zandeweer, waar de samenkomst met de 25 kilometer was. Nu liep ik vandaag 2,5 kilometer meer dan gister, terwijl de 25-kilometerlopers dezelfde afstand liepen, en de samenkomst zat verder van de finish, dus ik had zo mijn twijfels of ik de 25-kilometerlopers vandaag nog zou treffen, al hoopte ik dat natuurlijk wel. 

In W4W-app had ik een foto voorbij zien komen van Tina, waar ze bij het dorpshuis in Zandeweer was en toen ik daar kwam, bleek ik een uur achter haar te zitten. Dat is best een flink verschil met nog zo'n 14 kilometer te gaan.

Toch wilde ik een poging doen om dichtbij mogelijk te komen, al zou ik ze niet inhalen, dan konden we in ieder geval nog even met elkaar nazitten. Na een toiletbezoek in Zandeweer gaf ik dan ook even flink gas. Ergens onderweg tussen Zandeweer en Rottum liep ik door een fantastische boerderij. 

Omdat ik er vanuit ging dat Tina, Martin, Hilly, Liana en Wandelmams bij elkaar liepen, appte ik Hilly om te vragen waar ze liepen, ze bleken 1,8 kilometer voor mij te lopen. Ik gaf dus nog wat extra gas, misschien dat ik ze dan nog net voor de finish kon bijhalen.

Toen ik in Rottum was, ging ik snel even naar het toilet, voor ik mijn achtervolging voortzette. Ondertussen had ik contact met Martin en van hem hoorde ik dat ze op mij zouden wachten. Dat ging als volgt:

Oftewel, alles wat verwarring kon opleveren, leverde verwarring op. Ten eerste liepen Martin en Tina een stuk voor Hilly, Liana en Wandelmams, de 1,8 kilometer die ik dus achter hen liep gold niet voor Tina en Martin.. Ten tweede was de enige brug die ik in de GPS-route zag niet de brug waar Martin en Tina wachtten. De route liep anders dan de GPS-route en de brug waar zij wachtten, was een noodbrug die voor mij niet terug te vinden was. Het kwam er dus op neer dat Martin en Tina veel langer op mij hebben moeten wachten en dat Hilly, Liana en Wandelmams net voor mij bij het bruggetje waren. Nou ja, uiteindelijk liepen we dus met zijn zessen de laatste kilometers.

In Warffum liepen we, net als gisteren, weer door de Kunstkerk en hier werden we ontvangen met doedelzakmuziek. Nu is Martin een enorme fan van doedelzakmuziek, dus hij genoot, maar dat gold natuurlijk voor ons allemaal. We gingen er dus even voor zitten.

Na de Kunstkerk gingen we verder voor de laatste honderden meters. Bij de finish stond Piet ons weer op te wachten en hij legde onze finish met de nodige overtuiging vast.

Na de finish haalden we onze medaille en wat te eten (een captains diner) en deden we een laatste drankje met elkaar. Daarna gingen we allemaal onze eigen weg. De een (ik dus) ging deze avond nog naar huis, een ander bleef nog een nachtje overnachten in Groningen.

Ik heb weer genoten van een weekendje buiten spelen in het Groningse land.