Twee jaar na de vorige editie wilde Martin de Afsluitdijk weer over. Deze keer was er echt geen sprake van een 'Help Martin de Afsluitdijk over editie', omdat hij deze keer niet de oversteek maakte in het kader van een LAW, het was gewoonweg simpel de Afsluitdijk over, omdat Martin houdt van wandelen langs het water. De sluizen aan beide kanten zijn nog niet toegankelijk voor fietsers en wandelaars, dus we zouden stukjes met de bus moeten doen. Na veel overleg over en weer zouden we verzamelen bij het Wadden Center en starten bij de Vismigratierivier, dan doorlopen tot het monument. Omdat de laatste mogelijkheid om op de bus te stappen bij het monument is, zouden we vanaf daar eventueel nog een heen-en-weertje doen.
In Joure stapte ik bij Liana in de auto en samen reden we naar het monument. We waren ruim op tijd om op de Q-liner te stappen, er was dus nog even tijd om een bezoekje te brengen aan Lely en aan de Steenzetter. Ook bestudeerde ik het rijschema van de fietsbus, wellicht hadden we die later op de dagn nog nodig. Ook was het wel bijzonder om te zien dat de voetgangersbrug over de weg in het luchtledige eindigde....
Er stopte af en toe een auto op de parkeerplaats, maar er kwam maar geen bus. De Q-liner was doorgereden. We zetten nu alles in op de fietsbus, die zou een minuut of 10 later komen. En dat klopte, we zagen de fietsbus onder ons langs rijden op de snelweg, hij nam niet de moeite om even de parkeerplaats bij het monument op te rijden om te kijken of er ook mensen stonden te wachten. En daar stonden Liana en ik dus, de volgende bus zou pas met ruim een uur komen, daar konden we niet op wachten. Onze redding was een meneer uit Makkum die een dagje naar het Noordzeestrand ging en die even een pauze nam op de parkeerplaats bij het monument. We vroegen of hij ons kon afzetten bij het busstation in Den Oever omdat de bussen hier niet wilden stoppen. Gelukkig wilde hij ons meenemen en zo werden Liana en ik in een dikke Tesla naar Den Oever gebracht. Kan ik rijden in een Tesla ook weer van mijn lijstje afvinken....
In Den Oever konden Liana en ik, samen met Martin, bij Carla in de auto stappen om de reis naar het Wadden Center te maken. Toen we bij het busstation uittapten stond daar de fietsbus die ons voorbijgereden was en de chauffeur stond ernaast. Liana stapte op het af en vroeg waarom hij niet gestopt was bij het monument. Volgens de buschauffeur was dat niet nodig geweest, want zo vroeg kon daar nog niemand zijn, er was namelijk niemand in die buurt afgezet eerder op de dag. Liana gaf aan dat wij er hadden gestaan en dat het niet meer dan normaal is dat een bus langs alle haltes rijdt om te kijken of er mensen staan, daar is het tenslotte een halte voor. Toen de chauffeur vroeg hoe wij daar dan kwamen, legden we uit dat we met de auto waren gekomen en dat we later op de dag een stuk over de Afsluitdijk gingen lopen. Nou, de chauffeur vond het allemaal maar raar en vond nog steeds dat hij volkomen terecht de bushalte had overgeslagen.
We liepen maar door naar Carla, Martin en Marianne. Na een kort praatje stapten Martin, Liana, Carla en ik in de auto. Marianne stapte op de fiets om de omgeving van Den Oever te verkennen. Carla bracht ons naar het Wadden Center er daar stonden Anqelique, Charlotte en Marieke op ons te wachten. Het plan was om buiten een bakkie te drinken onder het genot wat lekkers, verzorgd door Angelique, maar het waaide zo hard, dat we toch maar besloten om binnen te gaan zitten.
We kletsten gezellig verder onder het genot van een bakkie tot Angelique zei dat het bijna tijd was voor de bus. We gingen dus snel naar buiten om op tijd bij de bushalte te zijn. We stonden er inderdaad nog maar net toen de fietsbus aankwam rijden. En wie stapte daar uit......., dezelfde buschauffeur die Liana en mij eerder deze ochtend had laten staan bij het monument. We lieten hem dus direct weten dat we er bij de Vismigratierivier, slechts 2 minuten rijden, weer uit wilden. Uiteindelijk kon hij het wel waarderen.
Angelique en Carla bleven achter bij de bushalte. Angelique ging het Wadden Center bekijken en daarna zou ze naar het monument reizen met, jawel de fietsbus. Carla ging met de auto weer richting Noord-Holland, ze wilde ons graag gewoon weer even zien en spreken, maar ze kon niet meewandelen. Het was dus al met al een gezellige chaos bij de bushalte, want er moesten ook nog de nodige fietsen en fietsers mee.
Toen iedereen in de bus zat, vertrokken we. We zwaaiden Carla en Angelique uitgebreid uit en zij ons. We maakten namelijk een rondje om hen heen om de A7 richting Den Oever op te gaan, dus we zagen hen nog een keer terug.
Na slechts 2 minuten stapten we uit bij de halte Vismigratierivier en vandaar beklommen we de Afsluitdijk.
We besloten om helemaal naar de hekken te lopen en dan op pad te gaan. De keuze viel op de Waddenzeezijde, vooral vanwege het lawaai van passerende auto's, en al snel waren we op pad.
Na verloop van tijd ontstond er een kleine tweedeling. Marieke, Martin en ik liepen uit op Charlotte en Liana. Dat hadden we in eerste instantie niet in de gaten en toen we dat wel doorhadden, besloten we om even te wachten. Omdat we toen toch even stilstonden, besloten we om de meegebrachte lekkernij van Angelique, megagrote eierkoeken uit Tilburg, op te eten. Nou, na deze eierkoeken hadden we meer dan genoeg energie om Breezanddijk te halen.
Gezellig kletsend liepen we verder over het strakke asfalt. Martin en ik raakten met elkaar in gesprek en voor we het wisten zagen we Breezanddijk in beeld komen. Omdat ik net boven de Dijk een ANWB-fietsbord zag staan, klommen Martin en ik tussen de betonblokken door naar boven. dat bleek een goede zet, want we kwamen recht tegenover de brug naar het tankstation uit. Even later volgden Liana, Marieke en Charlotte onze route naar boven en met zijn vijven liepen we naar het tankstation voor een sanitaire stop en een pauze.
Omdat Angelique onze verhalen van deze ochtend, met een bus die niet kwam, had gehoord, vertelde ze de buschauffeur duidelijk dat ze er bij het Monument uit wilde. De buschauffeur antwoordde dat hij echt elke halte aan zou doen, omdat er eerder deze ochtend klachten waren geweest omdat er mensen niet waren opgepikt. Daarop antwoordde Angelique dat ze deel uitmaakte van het gezelschap waar die mensen bij hoorden en dat ze ook zeker wist dat er iemand stond te wachten bij Breezanddijk. Charlotte hoefde dus niet bang te zij dat ze vergeten zou worden,
Met zijn vieren liepen we verder en omdat we naar de fietsbus wilden zwaaien, beklommen we de dijk om bovenop verder te gaan. Waarschijnlijk liep de bus iets voor op de dienstregeling, want we hebben hem niet gezien en hoewel het leuk lopen was daarboven, gingen we redelijk snel weer naar beneden. De wind kwam vanaf het IJsselmeer en dat zorgde ervoor dat het geluid van de auto's zeer luid was.
Na wat omzwervingen bij het Monument wisten we Angelique te vinden. Wij liepen via de 'oprit' omhoog naar de parkeerplaats, terwijl Angelique op ons zat te wachten langs het fietspad aan het water. Angelique leidde ons naar 'haar' plekje aan het water en daar streken we met zijn vijven neer. We hadden een prachtig uitzicht over de Waddenzee, in het zonnetje met een verkoelend briesje. We deelden kaas, tomaatjes, kaaskoekjes en andere lekkernijen en toen kwam de grote vraag..... Doen we nog een heen-en-weertje, 2 kilometer langs de weg heen, de dijk oversteken en 2 kilometer langs de Waddenzee terug, of stappen we in de auto van Liana om naar Den Oever te rijden.
Liana was duidelijk, zij stapte in haar auto, die hier op de parkeerplaats stond. Ik sloot me bij haar aan, ik reed tenslotte met haar mee. Marieke twijfelde en Martin neigde naar doorlopen. Maar toen hij naar het strakke asfalt, zinderend in de hitte, keek besloot hij dat hij misschien toch beter was om het bij de 20 kilometer van vandaag te laten. Toen Marianne belde dat zij ook bijna weer in Den Oever was, werd de keuze nog wat makkelijker en eenmaal boven op de parkeerplaats, was het besluit definitief. Het feit dat Charlotte ook net de parkeerplaats op kwam rijden toen wij daar aankwamen, was genoeg bewijs dat het gewoon zo moest zijn en dus stapten we met zijn allen in twee auto's om de rit naar Den Oever te maken.
In Den Oever troffen we Marianne en we besloten om de dag met zijn allen af te sluiten met een bakkie even verderop. Maar voor we 'verderop' waren, kwamen we bij een ijscokar en dat was ook een goede afsluiting. Er werden ijsjes besteld, een paar kopjes koffie en een kop thee en vervolgens namen we het terras in beslag.
Na de nodige knuffels en zoenen gingen we ieder weer huiswaarts. Het was een prachtige dag en ondertussen zijn er alweer nieuwe plannen voor een wandeling over een dijk. Of is het nou een wandeling over een dam..... 😏
Geen opmerkingen:
Een reactie posten