Boortorenwandeltocht Schoonebeek

Na de Dodentocht heb ik even rust genomen en alleen maar rondjes van zo'n 5 kilometer gelopen. Vandaag wilde ik mijzelf wel weer eens even testen en dus ging ik in mijn eentje naar Schoonebeek voor de Boortorenwandeltocht daar. Ik had mij vooraf ingeschreven, dus toen ik mij de start meldde, mocht ik direct vertrekken. Ik ging toch nog maar even naar het toilet voor ik op pad ging.

De eerste splitsing, die met de 5 kilometer was binnen 300 meter en de tweede liet ook niet lang op zich wachten. Niet dat het iets uitmaakte, ik was alleen begonnen en voorlopig zag ik voor en achter mij ook geen wandelaars. In de beschrijving had ik gezien dat het een drukke wandeltocht zou zijn met muziek bij de finish, als onderdeel van de plaatselijke feestweek. Ik was benieuwd hoe het verder zou gaan.

Bovenstaande bedoel ik overigens helemaal niet negatief, ik vond het heerlijk om alleen op pad te zijn na de eerste drukke werkweek. Het is altijd weer even schakelen van vakantie, met weinig mensen om mij heen, naar schoolweken met hordes pubers en collega's in de buurt, dus vandaag even lekker alleen op pad vond ik heerlijk.

Al snel werd duidelijk waarom deze tocht de Boortorenwandeltocht heet, ik zag al snel de nodige boortorens en jaknikkers. Na de eerste boortorens verliet ik Nederland en wandelde ik verder in Duitsland. De olievelden trokken zich overigens niets aan van deze landsgrens, want ook in Duitsland stond het vol met jaknikkers.

De temperatuur liep langzaam op, het leek echt een prachtige dag te worden en ik genoot van het wandelen. Het lopen kostte me weinig moeite en toen ik op mijn horloge keek, bleek ik er flink de pas in te hebben. Natuurlijk moest ik weer een sanitaire stop houden na ruim een uur en ik kwam tot de conclusie dat ik nog steeds heel blij ben met mijn plastuitje.

Ondertussen bleek dat ik toch niet helemaal alleen aan de wandel was, voor en achter mij verschenen er her en der wat wandelaars, ook wel weer fijn om mensen te zien.

Het Schoonebeker Diep vormt hier de grens tussen Nederland en Duitsland en dat watertje mochten we een paar kilometer volgen. Ik genoot van het wandelen langs het water en de prachtige Hollandse luchten. Ik was simpelweg weer eens blij dat ik een stukje van de wereld ben.

Ik moest een stuw over het Schoonebeker Diep over en toen stond ik dus met een been in Nederland en een been in Duitsland.

De wandelaars links lopen in Duitsland, de wandelaars rechts lopen in Nederland....

Na de oversteek van de grens was het nog een klein stukje lopen tot de eerste rust, deze rust was bij 't Schoone Schaop, een prachtige plek voor een rust. In het kleine winkeltje was van alles te koop en de enige reden dat ik niets kocht was het feit dat ik dan nog 15 kilometer moest lopen met extra gewicht in mijn rugzak. Na een sanitaire stop genoot ik van een bakkie thee en een heerlijke zitplek in de schaduw. Ik vergat nog bijna om mij te melden bij de scanpost, maar gelukkig had ik op tijd door dat ik mijn QR-code moest laten scannen.

Toen ik aan mijn bakkie thee zat, zag ik Tine even verderop zitten. Net toen ik wilde opstaan om haar te begroeten, ging zij, met haar gezelschap, weer verder. Ik bleef dus nog maar even zitten om rustig mijn bakkie leeg te drinken.  Toen die leeg was ging ik ook weer verder.

Vanaf deze rust slingerde ik door de vlakte weer terug richting Schoonebeek. Bij de rust had ik mijn ondershirt al uitgedaan en mijn broekspijpen verwijderd en daar was ik maar wat blij mee, want de temperatuur liep steeds verder op. Na verloop van tijd haalde ik Tine in en we liepen een stukje gezellig kletsend met elkaar op. Omdat mijn tempo vandaag hoger lag dan het tempo van Tines gezelschap, liet zij zich na een paar kilometer weer afzakken en liep ik in mijn eigen tempo verder.

Ik vond de route prachtig en ik genoot met volle teugen. Bij de rustmogelijkheid op 19 kilometer kocht ik een blikje cola, maar ik besloot om hier nog door te lopen naar de rust bij de NAM-truck op 22 kilometer, ik vond die wel heel interessant klinken.

Voor ik bij die truck was, liep ik Schoonebeek in en ook weer uit. Altijd een beetje frustrerend zoiets, maar mijn nieuwsgierigheid naar die truck zorgde ervoor dat mijn frustratie niet te hoog opliep. Eenmaal bij de truck kregen we een stukje fruit, dat at ik op een stoel rustig op. Daarna klom ik de truck in en na een rondje door de truck vond ik bij de uitgang een toilet, zelfs daar kennen ze mij dus.... na een bezoek aan het toilet verliet ik de truck weer om de laatste 3 kilometer te gaan lopen.

Toen ik de truck verliet kwam het Deutsches Rotes Kreuz langsrijden, bij deze tocht werd er internationaal samengewerkt. Net na de NAM-truck liepen er diverse leidingen door het landschap, voor de mensen in Schoonbeek natuurlijk niets bijzonders, maar ik vond het wel bijzonder. Zeker toen er even later ook nog een oude luchtwachttoren stond. Zomaar weer een bijzonder stukje Nederland gezien.

Na de luchtwachttoren ging het bijna recht-toe-recht-aan naar Schoonbeek. En zo liep ik even later onder het finishdoek door. Een blik op mijn horloge leerde mij dat ik er vandaag goed de pas in had gezet. Ik had mijzelf inderdaad goed getest.

Pas toen ik op weg was naar huis kreeg ik door hoe groot de Boortorenwandeltocht in Schoonbeek is. De feestvierders gingen nu pas op pad. Ik zag complete families van oma met wandelstok, opa in de rolstoel, kinderen van zes en baby's in de kinderwagen vertrekken. En niet allen zij, maar ook jongeren gingen op pad.

Ook in de auto op weg naar huis passeerde ik vele groepen wandelaars van jong tot oud. Echt geweldig hoe deze tocht leeft in Schoonebeek. Er is hier echt sprake van een divers wandelpubliek, ik vind dat geweldig!!!