Na mijn eerste werkweek was ik wel weer toe aan een stukkie wandelen, ook omdat ik na mijn belevenissen in Zweden niet meer gewandeld had. Er was weinig georganiseerds in de omgeving, dus het werd een etappe van het Drenthepad. Ik reed met de auto naar Appelscha, nam daar de bus naar Diever om vervolgens weer terug te lopen naar de auto.
De dag begon erg mistig, ik kon dus niet erg ver voor mij uitkijken. Het heeft toch wel altijd iets, zo'n kleine wereld.
Ik wandelde lange tijd door de bossen bij Diever zonder een mens tegen te komen. De route komt vlak langs het Onderduikershol en hoewel ik daar al veel vaker ben geweest, besloot ik om ook nu daar heen te lopen, al moest ik daarvoor een klein stukje van de route af.
Alle andere keren dat ik bij het Onderduikershol was, waren er ook andere mensen, dat was nu niet het geval. En zo helemaal alleen daar zijn, deed iets met me, ik kreeg een unheimisch gevoel. Ik ben nooit bang als ik in mijn eentje ergens in een bos loop, maar nu voelde ik me niet prettig, net alsof de angst die hier vroeger heerste bij mij binnenkwam. Ik bleef dan ook niet lang in het Onderduikershol.
Ik vervolgde mijn weg over een fietspad en daar kwam ik voor het eerst andere mensen tegen, twee fietsers. Het bleef mistig, al was de paarse hei wel zichtbaar. Op een bepaald moment zag ik in de verte runderen lopen, een prachtig plaatje weer.
Minder prachtig werd het toen er een rund vlakbij het fietspad bleek te staan, een redelijk jong exemplaar, terwijl er aan de andere kant van het fietspad twee oudere runderen stonden die de boel goed in de gaten hielden. Ik stond even stil en gelukkig liep het jonge dier toen rustig naar de oudere exemplaren toe en begonnen ze weer te grazen. Ik besloot om heel rustig door te lopen en geen abrupte bewegingen te maken en zo passeerde ik veilig deze kudde. Ik bleek toch geen bedreiging te zijn.
Bij Wateren vond ik een bankje, tijd voor een pauze en wat te eten na dit avontuur.
Na Wateren kwam toch wel het mooiste deel van deze etappe, het Nationaal Park Drents-Friese Wold en het Aekingerzand. En waar ik tot mijn rust amper mensen was tegengekomen, werd het nu steeds drukker. En niet alleen drukker, ook steeds warmer, de mist was opgetrokken en de zon kwam erbij. Wat genieten!!!
Voor ik het wist liep ik het tunneltje in de buurt van Appelscha door. Hier liggen al vele voetstappen van mij in de omgeving en ook in dit tunneltje. Ik maakte nog de nodige kilometers door het bos en werd zelfs een pad opgestuurd dat ik nog niet eerder had gelopen. Net voor ik Appelscha zelf inliep, trof ik wandelaars die net aan deze etappe, maar dan de andere kant op, waren begonnen. We maakten even een praatje. Zij maakten er een tweedaagse van, met een overnachting in een tentje in Diever. Heerlijk, ik kreeg bijna zin om dat zelf ook te doen.
Maar eenmaal weer bij de auto vond ik het ook wel weer mooi geweest. In de plaatselijke supermarkt scoorde ik een poststempel in mijn wandelboekje en toen stapte ik in de auto naar huis. Ik had weer heerlijk een dagje buiten gespeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten