De genezing van mijn voeten is zo snel gegaan dat ik het aandurf om volgende week weer een paar dagen achter elkaar te gaan wandelen, maar voor de zekerheid deed ik vandaag nog wel een proef. Ik ging 20 km wandelen bij de WIK in Leeuwarden.
We startten bij voetbalvereniging LAC Frisia. De hele wandeling heb ik mij bij tijd en wijle afgevraagd waar LAC voor staat. De L van Leeuwarden en de C van Club leken mij de meest logische verklaring, maar die A kon ik niet bedenken. Na afloop heb ik het dus maar even opgezocht, LAC staat voor Leeuwarder Athletische Club. Die puzzel is weer opgelost.
Ik werd een heel klein stukje door de stad gestuurd, maar al snel kwam ik op het Jelsumer Binnenpaad, een smal paadje door de landerijen over bruggetjes, door grasland en langs mais. Het begin van de wandeling was al goed.
Na dit leuke begin slingerden we wat over landweggetjes en fietspaden naar Cornjum. Hier ging de route langs de Martenastate en die naam kwam mij ergens bekend van voor. Even later zag ik een markering van het Jabikspaad en toen wist het weer.... Ik zag de state zelf niet, maar het terras en de tuin herkende ik wel.
Op de routebeschrijving zag ik dat we ook in Britsum zouden komen en toen kwam ook de herinnering weer terug dat ik daar toen in de kerk heb geslapen.
De route naar Britsum ging via een flinke omweg, maar het was wel een mooie omweg. Het ging continue langs het water. Ik genoot van het lopen, al werd het wel steeds benauwder, de lucht was erg vochtig. Toen ik bijna in Britsum was, begon het te regenen en dat voelde in eerste instantie heerlijk. Helaas was de blijdschap over de regen direct weer over toen het stopte met regenen, de luchtvochtigheid was enorm toegenomen en daardoor was het nog benauwder dan voor het ging regenen.
Eenmaal in Britsum begon ik te verlangen naar een rust. De eerste rust op 4,5 km had ik overgeslagen en nu ik ruim 10 km had gelopen, wilde ik wel even zitten.
Tot mijn grote vreugde werd ik langs de kerk gestuurd, nog even herinneringen ophalen aan het Jabikspaad, en vlak daarna was de rust. Even zitten met een kopje soep en een bakkie thee, aangevuld met wat uit eigen voorraad.
Vanuit Britsum ging het weer richting Cornjum en nu kwam ik wel langs de state zelf. Ineens herinnerde ik me dat ik in 2018 een stukje terug ben gelopen om bij de state zelf een stempel te halen. Vanaf de state volgde de route een stukje Jabikspaad, herinneringen, herinneringen, herinneringen.
Na verloop van tijd werd het Jabikspaad weer losgelaten. Toen ik bijna bij de finish was, keek ik even op Strava hoeveel ik had gelopen. Ik keek verbaasd naar mijn scherm, niet vanwege de afstand, maar vanwege het feit dat ik 20 km had gelopen binnen drie-en-half uur (wel exclusief rust, maar dan nog....).
Ik liep het laatste stukje en ik was blij dat deze 20 km zonder problemen waren verlopen. Geen blaren, terwijl ik niets had afgeplakt, geen spierpijn en geen andere ongemakken. Nu wist ik zeker dat de wandelplannen voor komende week door kunnen gaan.
Helaas voor de organisatie hadden ze deze keer maar 199 deelnemers. Ik besprak dit met de mensen van het startbureau en we kwamen tot de conclusie dat het er waarschijnlijk mee te maken had dat regio noord laat zomervakantie heeft en dat er dus nog heel veel mensen op vakantie zijn. Jammer voor de organisatie, maar ik heb genoten vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten