Na de blaren van de Noordertochten durfde ik het aan om weer een wat langere wandeling te maken, maar nog niet zo lang als de normale zaterdagse wandelingen. een inspectie van mijn schoenen bracht een zeer raar afslijtpatroon op de hakken naar boven, dus het werd tijd voor nieuwe schoenen en/of verzolen. De afspraak staat gepland voor morgen, dus vandaag nog op de oude schoenen op pad. Dat, in combinatie met nog niet geheel herstelde voeten, maakte dat we het hielden bij een kilometer of vijftien en dan ook nog eens dicht in de buurt.
Bij het oprijden van de P+R Steenwijk lag er een enorme plas. Mams kon het niet laten om die vol te nemen, zodat er een prachtige vloedgolf ontstond. Een vrouw die een heel eind verderop stond, dacht dat we het op haar voorzien hadden, ze maakte een paar woedende gebaren in onze richting. Ik denk dat het van schrik was, want de druppels konden haar echt niet bereiken. Dus sorry mevrouw, maar door de plassen rijden is zo leuk.....
We besloten om eerst de hoge brug over het spoor te nemen, met frisse benen is dat toch makkelijker dan met vermoeide benen. Ondanks de (slechte) weersvoorspelling, veel regen, deed de zon enorm zijn best en dat leverde mooi plaatjes op.
We maakten een half rondje om de Grote of Sint-Clemenskerk om vervolgens de Markt over te steken. Het was een uur of half negen en de meeste marktkoooplui waren bijna klaar met het opzetten van hun kraam, volop bedrijvigheid dus. Toen ik een tiener was, ik voel me bijna oma die spreekt, kwam ik regelmatig in Steenwijk, jaren later, toen de schatjes op de basisschool zaten liepen we de avond4daagse in Steenwijk, daarna ben ik amper meer in Steenwijk geweest en zeker niet meer in het centrum.
En dat bleek ook wel, want we ontdekten toch de nodige nieuwe dingen. Allereerst de stadswallen, die waren er altijd al wel, maar nu zijn ze duidelijk aangegeven en loopt er een wandelpad overheen. Maar net voor de stadswallen opgingen, ontdekten we een kunstwerk en dat was voor ons absoluut nieuw. Dit kunstwerk is gesitueerd op een oud Terreplein. Ik kan mij niet herinneren dat ik tijdens mijn laatste bezoeken aan Steenwijk deze pracht heb gezien, maar ik moet eerlijk bekennen dat het al lang geleden is dat ik Steenwijk via deze route betreden heb. Al met al was deze hernieuwde kennismaking volop genieten.
Eenmaal bovenop de stadswallen zagen we op een klein oppervlak vier kerken staan. Drie daarvan lijken nog in functie te zijn, respectievelijk
De Grote of Sint-Clemenskerk,
Kleine of Onze-Lieve-Vrouwekerk en de
Sint-Clemenskerk. De vierde kerk staat in de steigers, hij wordt verbouwd tot
appartementen, dat is waarschijnlijk ook de verklaring voor het feit dat de klok in de toren niet meer de juiste tijd aangeeft. Vanaf de stadswallen was een stuk tuin te zien waarvan wij denken dat deze bij het kerkcomplex hoort. Of dat echt zo is weten we niet, maar het is wel een bijzondere plek.
We vervolgden onze weg over de stadswallen om uiteindelijk in park
Rams Woerthe uit te komen. Eigenlijk is het onvoorstelbaar dat er middenin een oude vestingstad nog zo'n groene oase ligt. Het was af en toe bijna soppen, maar we wisten het park met droge voeten weer te verlaten. Toen we over een smal pad langs het water liepen, hoorde ik Mams achter mij ineens een lelijk woord gebruiken. Wat bleek, haar per was van haar hoofd gewaaid, gelukkig wisten we de pet te reden voor hij het water in woei/waaide.
Even later liepen we langs een matrixbord dat de snelheid aangaf. Tot onze grote verbazing en tot hilariteit van ons beide gaf dit matrixbord ook onze snelheid aan. We liepen vijf kilometer per uur. Omdat het bord knipperde, lukte het eerst niet om de snelheid vast te leggen, met een iets lagere snelheid lukte het wel.
Via een park langs een industrieterrein en het dorp Zuidveen bereikten we het buitengebied van Steenwijk. Hier maakten we gebruik van een groen toilet (zonder afval achter te laten), dat is toch wel hetgeen dat ik het meest mis nu, naar een gewoon toilet kunnen tijdens het wandelen. Een hapje en drankje kunnen we zelf wel meenemen, maar een toilet past toch echt niet in mijn rugzak.
Langs de rand van Steenwijk en de wijk Paddepoel kwamen we uiteindelijk langs de A32 terecht. Om even later met weemoed terug te denken aan de Kennedymars Steenwijk, we liepen een stukje van die route. Helaas is ook die Kennedymars ten onder gegaan aan gebrek aan vrijwilligers. Zo zonde allemaal.
Het laatste stuk van deze Trage Tocht bracht ons op het Woldmeenthepad, waar we de wind vol tegen hadden. Dat voelden we niet alleen, dat zagen we ook aan het water. Toch kan ik enorm genieten van het tegen de wind in worstelen, iets van strijd met de elementen, denk ik.
Na het verlaten van het Woldmeenthepad kwam het echt neer op de laatste loodjes, voor we het wisten zagen we de brug over het spoor alweer en even later was de auto ook weer in zicht. het zat erop, een heerlijke wandeling door en om Steenwijk.
Helaas voor ons was de enorme plas van deze ochtend alweer verdwenen toen we de P+R weer verlieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten