Jammer genoeg pakte dat niet helemaal zo uit als we gehoopt hadden. En dat lag niet aan de voorbereiding, nou ja, niet helemaal. We hadden een plekje uitgekozen vlakbij het sanitairgebouw waar sanitaire voorzieningen waren voor mindervaliden. Die afstand was voor Manlief met rollator zeker te overbruggen. Helaas was het pad naar het sanitairgebouw niet vlak, maar liep dit pad licht omhoog. En omhoog was geen probleem voor Manlief, maar naar beneden raakte hij op de hobbel en kostte het hem bovenmenselijke inspanning om op de benen te blijven. En dat werkte dus niet. Na een paar angstige momenten kwamen we tot de conclusie dat Manlief niet meer zelf naar het sanitairgebouw kon lopen. Vanaf dag 2 brachten we hem in de rolstoel.
En dat was dan ook gelijk het probleem. Ik kon dus niet uren op pad met de schatjes, want als Manlief dan "moest" had hij een probleem. En "wateren" kan dan nog wel in de caravan, maar die grote boodschap toch liever niet. Ik ben degene die de boel moet legen..... En dus bleven mijn uitjes beperkt tot maximaal anderhalf uur, nadat ik met Manlief naar het toilet was geweest. Niet helemaal wat ik had verwacht van mijn vakantie.
We vragen ons dus nu af of kamperen in de toekomst nog wel mogelijk is voor ons. Er zijn zoveel mitsen en maren verbonden aan kamperen dat wij ons afvragen of we dit nog wel willen.
Maar ook nu hebben we de moed niet laten zakken en hebben we genoten van elkaar, het weer, de camping, de buren en de tijd die we hadden voor onze liefhebberijen!!!
En dus kijken we terug op een leuke vakantie, nadat we onze verwachtingen en doelen hadden bijgesteld aan de realiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten