Trots, trotser, trotst.....

Zo, probeer de titel van deze blog maar eens uit spreken binnen 3 seconden.....

Dat is even oefenen. Gelukkig geldt dat niet voor het gevoel TROTS. Want dat heb ik vandaag weer proefondervindelijk ervaren. TROTS is er zomaar, ineens, voor je het beseft! En vandaag was er TROTS vanwege de Wandelkerel. Want morgen viert hij zijn veertiende verjaardag, maar vandaag nam hij alvast een kwartet klasgenoten mee om dat vieren.

En zo gebeurde het dat om een uur 4 het gedaan was met de rust en dat vijf puberjongens de toon in huis bepaalden. En ik kan niet anders zeggen dan dat die toon enorm positief was. Bij binnenkomst kregen Manlief, Dochterlief en ik een hand van de vier gasten en Manlief en ik werden aangesproken met U. Pas nadat wij hadden gezegd dat "je" ook mocht, werden we ook aangesproken met "je".

Maar het mooiste gedeelte van de dag voor Manlief en mij was toen één van de heren bij ons kwam zitten en het één en ander vertelde over de dagelijkse gang van zaken in de klas.....

Eerst kwamen de kwaliteiten op het gebied van techniek en kunstzinnige vorming van de Wandelkerel aan bod. Daar waren we het al snel over eens. DIE ZIJN ER NIET!!!! Het zijn zijn klasgenoten die hem er door heen slepen tijdens de lessen en die af en toe handje helpen om te voorkomen dat onze Kerel een onvoldoende haalt.

Aan de andere kant leert onze Kerel erg makkelijk en heeft hij zijn huiswerk altijd ruim op tijd af. En dan helpt hij zijn klasgenoten weer met de leervakken, zodat zij dan weer hogere cijfers op die vakken halen.

Ondertussen klapperden onze oren, want uit de boekjes hadden we geleerd dat meisjes je de oren van de kop kletsen, maar ik heb (wederom) proefondervindelijk ervaren dat ook jongens je de oren van je kop kunnen kletsen.....

En zo werden we getuige van de groepsprocessen die er binnen de vriendenclub van de Wandelkerel spelen. En dat was genieten, want de één stuurde dit en de ander stuurde dat.

We hebben een directeur in de dop gezien. Want als H. zei ik wil graag dit, dan was er altijd wel iemand die zorgde dat "dit" ook geregeld werd.  Of dat, of zus, of zo, natuurlijk!

Vriend A1 wist Dochterlief zo te bespelen dat ze alles voor hem regelde. Van een stukje brood tot het worstje en van een hamburger tot de ketchup. Hij keek haar en hoefde alleen maar te zeggen: Doooochterlief, wil je......!!!! En Dochterlief deed het.

Vriend A2 kwam eens even rustig bij ons zitten en vertelde wat verhalen over hoe de Wandelkerel zich gedraagt in de klas. Gelukkig voor ons waren zijn verhalen herkenbaar en is het gedrag van de Wandelkerel op school niet wezenlijk anders dan hoe wij hem thuis kennen. En dat vinden wij goed nieuws. Maar het grootste compliment kwam daarna. Want vriend A2 maakte de opmerking: "Als je aan de Wandelkerel komt, dan kom je aan de hele klas. Want als docent denkt dat hij de Wandelkerel straf kan geven, dan komt de hele klas in opstand, zelfs als ze daardoor zelf moeten nablijven.... Tja, dan houden wij het er maar op dat de eerlijkheid van de Wandelkerel nog altijd het langst duurt en dat zijn klasgenoten hem daarom ook zo waarderen.

En dan zagen we vriend S. ook nog regelmatig voorbij schieten. Hij was de eerste die ons een hand gaf en ook de eerste die bedankt zei, toen we de mannen weer richting huis stuurden.

En zo hebben we alvast een voorproefje genomen op de veertiende verjaardag van de Wandelkerel. En dat was genieten.... En nu wil ik nog zoveel zeggen tegen die Kerel van bijna 14.

Want mijn hemel Kerel, wat ben jij groot geworden. Helaas voor jou niet in de letterlijke zin, want vanmiddag tussen jouw klasgenoten was je met stip de kleinste, maar in de figuurlijke zin ben je zo enorm gegroeid. Soms resulteert dat in het willen nemen van te veel verantwoordelijk.

Want als ik even een dipje heb omdat ik soms te veel in een dag, een weekend of een week wil stoppen en mijn humeur daar onder leidt, dan vraag je mij wat je van mij over kan nemen, zodat ik ook even rust kan kan houden. Je gaat mee om boodschappen doen of ruimt de vaatwasser in/uit, je brengt me kop thee als ik even op de bank hang of stuurt me zomaar een lief berichtje.

Daarnaast laat je je niet van de wijs brengen door klasgenoten die er met de pet naar gooien en draag je vol trots de titel NERD-van-de-klas, vanwege de hoge cijfers die je haalt. Niet omdat je een NERD bent, maar omdat je je pad al hebt uitgestippeld en daar die hoge cijfers bij nodig hebt. En het gekke is, dat niemand in de klas je echt een NERD vindt. Sterker nog, volgens de mentor zijn er een aantal jongens die nu keihard aan het werk zijn, omdat ze volgend jaar bij jou in de klas willen blijven, terwijl hun cijfers dat op dit moment niet toelaten.

Daarnaast neemt jouw gevoel voor humor binnen de familie- en vriendenkring langzaamaan legendarische vormen aan. Met één of twee woorden breng je bij tijd en wijle een enorme reactie op gang. Altijd met een positieve insteek, maar vooral met een kern van waarheid. En daarom kan ik maar één ding zeggen. Lieve Kerel, ik ben TROTS, trotser, trotst op jou.

Maar wil je alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft niet vergeten dat je jezelf niet hoeft weg te cijferen. Niet voor een zieke vader, niet voor een (soms) oververmoeide moeder, niet voor een dwars en/of lui zusje, niet voor je klasgenoten die vertrouwen op jouw verstand, niet voor je teamgenoten van de voetbal die weglopen, omdat ze weten dat jij dan toch alle ballen en hesjes wel weer verzamelt na de training en niet voor weet ik veel wie die denkt dat doet die Kerel toch wel. Niet dat je al die dingen moet laten, maar vergeet niet dat anderen dat ook kunnen doen. De wereld rust niet op jouw schouders.

Lieve Kerel, blijf je weg zoeken in deze wereld zoals je doet. Zonder jezelf te verliezen, maar vooral door jezelf te zijn!!!!!