Toen ik vanmorgen mijn tentje open deed, genoot ik van hetzelfde uitzicht als dat waar ik gisteravond mee naar bed ging. Het enig verschil was dat het nu echt droog was en dat er amper een wolk aan de lucht te zien was. Zouden we nu dan eindelijk een echt droge dag gaan beleven?
Vandaag hadden we de keuze om de hele route te lopen of om een boottocht te doen van een kilometer of vijf, waarbij de kilometers dus onder je door gleden in plaats van dat je ze lopend aflegde. Kenneth had vorig jaar de boottocht gedaan en wilde nu gaan lopen. Hilly had een dag eerder al besloten dat zij voor de boot zou gaan en ik had gisteravond de knoop doorgehakt. Mijn knie zeurde gister een beetje, dus voor mij zou het de boot worden. Tannetje had nog geen beslissing genomen, ze had dan ook nog de nodige kilometers om daar over na te denken.
En wat was het een genot om in het zonnetje water te koken voor het ontbijt en een startersbakkie. En wat was het een genot om tijdens het ontbijt de tent even te kunnen laten drogen, zodat hij vandaag echt droog de rugzak in kon. En wat was het een genot om onze spullen even te kunnen laten liggen, zonder ze alsnog overhaast in de rugzak te hoeven doen vanwege de regen. En wat was het een genot om lekker buiten te kunnen ontbijten. Het beloofde dus een prachtige dag te worden.
En die belofte werd waargemaakt. De lucht was prachtig blauw met af en toe een wolk. Dat betekende dus ook dat er geen regen meer viel, sterker nog het was prachtig weer. En dat prachtige weer betekende dat we konden genieten van vergezichten en meren waarin de blauwe lucht werd weerspiegeld. En na alle regen van de afgelopen dagen, was dit het prachtigste cadeau dat we hadden kunnen krijgen.
De route was tot nu toe ook redelijk vlak en de ondergrond minder rotsig, zodat er echt op alle fronten genoten kon worden. Wat voor mij nog extra genieten was, was dat mijn knie vandaag niets van zich liet horen, ik liep weer als een kievit en op kniegebied was er geen vuiltje/pijntje aan de lucht.
Door het mooie weer waren we alle vier in opperbeste stemming, niet dat we echt chagrijnig waren geweest, al had een enkeling echt wel een dip(je) gehad, maar de aanwezigheid van de zon zorgde wel voor wat extra energie en wat extra plezier.
Na een uur of twee wandelen kwam Alesjaure in zicht, het punt waar we de boot konden nemen, waar het Check Point zich bevond en waar een winkeltje was. Genoeg redenen om hiernaar uit te kijken.
We moesten nog even een pittige afdaling doen, een hangbrug oversteken en daarna ook nog weer een pittige klim maken, maar toen waren we toch bij het bergstation Alesjaure. Het Check Point bleek net voorbij het bergstation te liggen, dus we ploften onze rugzakken op een picknicktafel voor we een stempel en nog wat fourage gingen halen.
Bij de picknicktafel troffen we Inge en Mendy en zij hadden een discussie over wel of niet met de boot gaan. Hilly en ik lieten de discussie aan ons voorbij gaan en liepen naar het Check Point. Daar waren we wat langer zoet dan verwacht, want toen ik ook mijn wandelboekje liet stempelen, kwam er een heel gesprek op gang over wat dat nou voor boekje was en vooral over hoe Hilly en ik dat boekje gebruikten, namelijk met veel foto's en de nodige tekst. We hebben die dag wat Zweedse jongelui geïnspireerd over hoe hun outdoor-avonturen vast te leggen.
Toen we terugkwamen bij de picknicktafel bleek dat we Kenneth hadden ingeruild voor Inge. Inge ging met Hilly, Tannetje en mij mee op de boot, Mendy ging met Kenneth de route lopend afleggen. We maakten afspraken over waar we ons kampement vanavond zouden opslaan en toen iedereen wist waar hij aan toe was, gingen we weer op weg. Maar niet voor we nog wat inkopen hadden gedaan in het winkeltje bij het bergstation.
Eenmaal op de steiger bleek dat we nog wel een uurtje moesten wachten voor we met de boot meekonden. Dat maakte ons niet zo heel veel uit, het was een gezellige boel daar op die steiger en we zaten heerlijk in het zonnetje.
De schipper van de boot had duidelijk ervaring met het overvaren van wandelaars, want toen we aan de beurt waren, lagen er binnen no-time veertien rugzakken in de boot en zaten er veertien wandelaars op hun plek. Voor we gingen varen moest er betaald worden en toen alle administratie was afgehandeld, gingen we het water op.
De schipper was een bewoner van het Sami-dorp aan het meer en hij vertelde het en ander over het leven daar en hij beantwoorde de (meest vreemde) vragen van zijn passagiers. Hij schakelde probleemloos over van het Zweeds naar het Engels en weer terug en hij liet ook nog wat horen uit de taal van de Sami.
Eenmaal aan de overkant was het tijd voor een warme maaltijd voor we weer verder gingen. Omdat we best lang op de boot hadden moeten wachten, was de verwachting dat Mendy en Kenneth ons wel voor zouden zijn. Hopelijk hadden ze een mooie overnachtingsplek voor ons gevonden.
Nadat we onze maaltijd hadden gegeten, gingen we weer op pad. Het eerste deel was weer redelijk vlak, we konden hier dus lekker doorlopen. Bij een beekje vulden we onze watervoorraad weer aan, een pauze sloegen we daar over, want het stikte van de muggen. Tannetje ging dan ook voor haar anti-muggen-outfit...
In de loop van de uren veranderde het landschap langzaam maar zeker. We zagen weer wat hogere bomen, terwijl de voorgaande dagen de begroeiing niet hoger was geweest dan onze knieën. Deze bomen waren een teken dat we dichter bij het Abisko National Park kwamen en dus ook dichter bij ons kampement van vandaag.
Terwijl we op een smal pad langs een berg liepen, zagen we ineens Kenneth staan. Hij was ons tegemoet komen lopen, omdat hij zich een beetje zorgen maakte over ons. Wij waren blij om hem te zien en hij om ons te zien. Omdat Hilly het een beetje moeilijk had, nam hij haar rugzak over en zo gingen we met zijn vijven weer verder.
Kenneth en Mendy hadden inderdaad een prachtige plek gevonden voor ons kampement en nadat ik mijn tentje had opgezet, kookte ik water voor een lekker bakkie thee en een tweede warme maaltijd.
Morgen nog één dag wandelen tot de finish en dan is dit avontuur voorbij, maar daar wil ik nog even niet aan denken. Welterusten!!!
