IML Blankenberge, dag 2

Hoewel het licht op tijd was uitgegaan, hadden we geen beste nacht. In de strandtent tegenover onze studio was een housefeest en de bas dreunde tot zeker 1 uur door. Het was dus een korte nacht, zeker omdat we een uur eerder wilden starten dan gister, vandaag staat er 32 km in de planning.

Als we bij de start arriveren staat Tina al op ons te wachten, ook zij loopt de 32 km vandaag, en we vertrekken dan ook met zijn drieën.

We liepen via wat achteraf straatjes naar de boulevard. Vanaf de boulevard maakten we een heen-en-weertje over de pier en aan het einde van de pier stond de bedeling op ons te wachten, bakken en bakken vol croissants. Wat een verwennerij weer....

Nadat we de pier weer hadden verlaten, ging het al snel het strand op. Helaas was het strand grotendeels afgesloten wegens werkzaamheden en daarom moesten we door het mulle zand ploegen. Ja, het was echt ploegen, wandelen konden we het niet noemen. Voor Dochterlief was het helemaal vervelend, door het geploeter schoven haar voeten heftiger en meer heen en weer in haar schoenen dan normaal en dat vonden haar hielen absoluut niet leuk. 

Toen we dan ook bij de eerste rust aankwamen vroeg ze of ik haar hielen wilde controleren, want die waren erg pijnlijk. De reden dat haar hielen pijnlijk waren, werd gelijk duidelijk toen ze haar sokken uitdeed, de fixomull had losgelaten en was opgekruld. Ik heb alles dus weer (voorzichtig) losgehaald en opnieuw geplakt, maar nu met andere tape. Op de een of andere manier zijn de hielen ven Dochterlief niet geschikt voor fixomull.

Na het hele plakgebeuren was het nog even tijd voor een bakkie. Ik ging natuurlijk voor de thee en die zat in een bijzonder kopje. De bodem liep naar twee kanten schuin af, waardoor het hete water de theeblaadjes in het vakje raakten en er dus thee getrokken werd. Als ik wilde drinken, zette ik het kopje op de andere schuine kant en kon ik drinken zonder dat er theeblaadjes in mijn mond kwamen.

Al met al had deze rust best veel tijd gekost, dus toen we verder gingen, waren we aardig in de achterhoede beland. Gelukkig voelden haar hielen wel een stuk beter, zodat Dochterlief er weer lekker de pas inzette. We liepen een stuk langs een doorgaande weg, maar dat viel eigenlijk helemaal niet op omdat we over het naastgelegen fietspad liepen en dat fietspad werd omzoomd door groen. Even later werden we een park ingestuurd en daar stond alweer de volgende rustpost op ons te wachten. Hier was het tijd voor een pakje chcocomel en natuurlijk een sanitaire stop en wonder boven wonder, deze keer niet voor mij, maar voor Dochterlief.

Gelukkig, ze kon weer gek doen.....

Vanaf hier wilden we doorlopen naar Lissewege, dat was een kilometer of 7 lopen. De rustpost die we eerder tegenkwamen liepen we dan ook voorbij.

Er volgde een mooi stuk van de route, tenminste dat vond ik, ook al ging het ook een stukje langs een rangeerterrein. We staken een hoge brug over en liepen vervolgens met een slingertje een dijk op, vanwaar we mooi om ons heen konden kijken. We stonden nog heel even stil om wat te eten, maar dat was van korte duur, we wilden naar Lissewege. Lissewege bleek een mooi plaatsje te zijn, waar ook de splitsing tussen de 24 en de 32 kilometer was. Na overleg met Tina, besloten Dochterlief en ik om voor de 24 kilometer te gaan. We zouden dan alsnog een IML-stempel krijgen, maar gezien de toestand van de hielen van Dochterlief, was dit een betere optie. Omdat Tina voor het klavertje-vier gaat, ging zij wel verder op de 32 kilometer.

Terwijl Tina verder liep zochten Dochterlief en ik een plaatsje op het terras om te kunnen genieten van een kopje soep. Dat ging niet helemaal vlekkeloos, want er bleek geen soep te worden geserveerd op het terras waar wij waren gaan zitten, we moesten dus de straat oversteken naar een ander terras. Gelukkig maakte de soep alles weer goed, heerlijke soep met een lekker stuk brood. We genoten dus met volle teugen van de soep en na deze soep en een dikke knuffel met Debbie was Dochterlief ook weer voor de laatste 10 kilometer.

Vanaf de rust liepen we een rondje om Lissewege heen, een prachtig stuk van de route. We genoten van de mooie omgeving en voor we het wisten hadden we de 2,8 km naar de volgende rust afgelegd. Hier vulde Dochterlief even haar water bij en genoten we van een appeltje van de bedeling.

Na deze rust zagen we Blankenberge in de verte al liggen en langzaam maar zeker kwamen we steeds dichterbij. Met nog een goede kilometer te gaan wilden we onszelf nog even trakteren op een colaatje bij een plaatselijk kroeg. Helaas ging dat feestje niet door. Er kon daar niet gepind worden en wij waren door onze cash heen.

Dochterlief besloot om vanaf hier verder te gaan op haar slippers, dat vonden haar hielen erg fijn!!! Voor we het wisten waren we bij de finish. Ook vandaag kregen we een finishbiertje en natuurlijk een medaille. We lieten de wandelboekjes stempelen en ik mijn IML-boekje. Dochterlief besloot om ook maar een IML-boekje aan te schaffen, tenslotte is de N4D ook een IML-tocht en dat betekende dat ze al snel een tweede stempel zou kunnen halen. Na het afhandelen van alle formaliteiten, gingen we naar buiten om een plekje te zoeken. We vonden onze Bossche vrienden van gister terug en sloten ons weer bij hen aan.

We wachtten tot ook Tina weer binnen was en proostten met haar op het behalen van deze IML. De band speelde nog even voor mij en na het allerlaatste liedje verlieten we het terrein om weer naar onze studio te gaan.

Eenmaal weer terug in onze studio aten we wat en daarna genoten we van een werkelijk prachtige zonsondergang. Wat hebben wij een leuk, ja zelfs ondanks de balren van Dochterlief, wandelweekend gehad.